گروه علمی: سلول‌های بدن ما در هر ثانیه میلیاردها واکنش بیوشیمیایی دارند و شبکه سوخت‌وساز به‌هم‌پیوسته‌‌ای را تشکیل می‌دهند تا عملکردهای ضروری حیات را تامین کنند. سلول‌ها به‌واسطه این شبکه سوخت‌وساز می‌توانند رشد کنند، تکثیر یابند یا خودشان را ترمیم کنند اما آیا پیری باعث کاهش سوخت‌وساز می‌شود یا این اختلال سوخت‌وساز است که روند پیری را تسریع می‌کند؟ یا این که هر دو عامل مهم است؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا باید بدانید که  در طول پیری و بیماری فرایند‌های سوخت‌وساز چطور شکسته می‌شوند. «کانورسیشن» در گزارشی به جست‌وجوی پاسخ رفته است. افزایش سن مهم‌ترین عامل خطر در ابتلا به شایع‌ترین بیماری‌ها ازجمله دیابت، سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی و اختلالات عصبی است. یک عامل کلیدی در شروع ابتلا به بیماری‌های ناشی از پیری، اختلال در هموستاز (خون‌ایستی) یا تعادل سلولی و متابولیکی است. برهم خوردن هموستاز محیط داخلی بدن را بی‌ثبات و بی‌تعادلی ایجاد می‌کند و درنهایت به مجموعه‌‌ای از مشکلات سلامت مانند اختلالات سوخت‌وساز، بیماری‌های مزمن و اختلال در عملکرد سلولی منجر می‌شود که پیری و بیماری‌های جدی به دنبال دارد. سوخت‌وساز مختل با علایم پیری سلولی مانند کوتاه‌شدن تلومر، آسیب به انتهای محافظ کروموزوم‌ها، بی‌ثباتی ژنوم و گرایش به جهش‌های ژنتیکی مرتبط است. محققان پیشتر دریافتند که افزایش فعالیت پروتئینی که التهاب را تعدیل می‌کند، در موش‌های پیر باعث می‌شود توانایی سلو‌های مغز استخوان برای تولید، ذخیره و استفاده از انرژی سرکوب شود. این کمبود انرژی، التهاب را افزایش می‌دهد و با تکیه سلول‌های پیر به گلوکز به‌منزله منبع اصلی انرژی، التهاب را وخیم‌تر هم می‌کند. اختلالات عصبی و کاهش سوخت‌وساز بر افراد، خانواده‌ها و اقتصاد تاثیر زیادی دارد و درمان زودهنگام با کند کردن روند زوال عصبی و معکوس کردن بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون و زوال عقل، می‌تواند پیری شناختی را بهبود بخشد. به همین ترتیب درک ارتباط استرس، متابولیسم و ​​پیری، پیری سالم‌تری را به ارمغان خواهد آورد.