به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیستم اضطراری یک شهر هوشمند پیش از آنکه واقعه‌ای رخ دهد، وضعیت‌های با پتانسیل خطر را روی صفحه نمایش مرکز کنترل اضطراری نمایش می‌دهد. به لطف سیستم‌های هوشمند واکنش اضطراری (SERS) سرعت و کارایی واکنش‌های اضطراری بهبود می‌یابد. این سیستم‌ها از هوش مصنوعی، اینترنت اشیا و تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده می‌کنند تا پاسخ سریع و هماهنگ خدمات اضطراری را فراهم کنند و به جلوگیری از بلایا و حوادث کمک کنند.

هنوز هیچ درگیری رخ نداده، کسی آسیب ندیده و آتش‌سوزی وجود ندارد، اما مجموعه‌ای از الگوریتم‌های هوشمند رفتارهای پرخطری را در رسانه‌های اجتماعی دیده‌اند و زنگ‌های پلیس را به صدا در می‌آورند، یک ردیاب فعالیت، الگوهای غیرعادی قلبی را شناسایی کرده و با خدمات اورژانس تماس گرفته است یا منطقه‌ای نزدیک شهر با رطوبت نسبی بسیار پایین شناسایی شده است. درنتیجه سیستم‌های اضطراری خودکار مختلف راه‌اندازی و خودروهای پلیس به مناطق خاص فراخوانده می‌شوند، آمبولانس حرکت می‌کنند و هشدار آتش‌نشانی صادر می‌شود.

عملکرد یک سیستم هوشمند واکنش اورژانسی

سیستم‌های واکنش اضطراری در شهرهای هوشمند بسیار مهم هستند زیرا می‌توانند شرایط اضطراری را شناسایی کنند و منابع لازم را برای حل مشکلات در زمان واقعی به کار گیرند. این سیستم‌ها از حسگرهای اینترنت اشیا تشکیل می‌شوند که کیفیت هوا، سطح آب و دما را کنترل می‌کنند تا تغییرات را در زمان واقعی تشخیص دهند و به جلوگیری از وقوع حوادث و بلایا کمک کنند.

هوش مصنوعی در این سیستم‌ها برای تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده و شناسایی ناهنجاری‌ها و الگوهایی استفاده می‌شود که نشان‌دهنده وضعیت اضطراری هستند. انتقال اطلاعات به صورت بی‌درنگ و در لحظه بین تیم‌های اضطراری و از طریق اپلیکیشن‌های موبایل و پلت‌فرم‌های دیجیتال با جمعیت برقرار می‌شود.

مدیریت منابع از طریق نرم‌افزار تسهیل می‌شود تا از تخصیص کارآمد تیم‌های اضطراری نظیر آتش‌نشان‌ها، آمبولانس‌ها و افسران پلیس اطمینان حاصل شود. علاوه بر این، مدیریت ترافیک به کاهش زمان واکنش وسایل نقلیه اضطراری کمک می‌کند. علاوه بر این اتوماسیون و پاسخ خودکار از هواپیماهای بدون سرنشین و ربات‌ها برای انجام کارهای خطرناک‌تر استفاده می‌کند.

وظایف هماهنگ‌شده توسط یک سیستم اضطراری هوشمند می‌تواند بسیار فراتر از هشدارهای سرقت یا آتش‌سوزی باشد. برای مثال، «Gunfire locator» یک سیستم تشخیص تیراندازی در کالیفرنیا است. اگر شلیک گلوله تشخیص داده شود، یک الگوریتم مثلث‌سازی، نزدیک‌ترین ماشین گشت را به موقعیت می‌فرستد.

از سال ۲۰۱۲ که این سیستم نصب شد، حوادث سلاح گرم از ۶۷۱ در هر مایل مربع به ۲۲۸ به میزان ۶۶ درصد کاهش یافته است. این یکی از صدها پروژه‌ای است که شهرها برای مراکز کنترل اضطراری خود به صورت آزمایشی اجرا کرده‌اند و اغلب تمایل به ادغام انواع موقعیت‌های اضطراری در یک مرکز دارند.

سال‌هاست که مراکز کنترل اضطراری تحت یک شماره تلفن رایگان ۱۱۲ در اتحادیه اروپا و ۹۱۱ در ایالات متحده و شماره‌های مشخص در مناطق دیگر با هم گروه‌بندی می‌شوند و با وقوع هرگونه رویداد اضطراری، اورژانس از همان مکان هماهنگ فراخوانی می‌شود. بنابراین نیروی پلیس، آتش‌نشانی و خدمات مراقبت‌های بهداشتی به صورت یکپارچه عمل می‌کنند.

فراخوانی عملیات برای عوامل اضطراری

طی یک تماس تلفنی با خدمات اضطراری، یک پروتکل واکنش اضطراری با پیروی از دستورالعمل‌های بسیار سخت آغاز می‌شود و به‌طور کلی ترتیب اقدامات به شرح زیر است:

۱- جمع‌آوری اطلاعات

پرسنل آموزش‌دیده باید در طول این تماس اولیه، ضمن تعامل با آسیب‌دیدگان احتمالی و ارائه پشتیبانی فوری، مکان و نوع رویداد را ثبت کنند. بیشتر اوقات شخص آسیب‌دیده یا شاهدان ممکن است دقیقاً ندانند که کجا هستند و باید با ارجاعات مبهم مکان آنها تشخیص داده شود، در همین زمان پرسنل باید فرد تماس‌گیرنده را دعوت به آرامش کنند و به کارشناسان اطلاع دهند.

۲- اطلاع رسانی در لحظه

حین مکان‌یابی رویداد، اپراتور تلفن با کسب جزئیات بیشتر، بخشی از مسئولیت را به تیم‌های متخصص دیگر منتقل می‌کند. به‌عنوان مثال در جاده‌ها، پس از مشخص شدن نوع حادثه رانندگی و شدت آن، به آمبولانس برای خدمات پزشکی، عوامل راهنمایی و رانندگی برای هماهنگی ترافیک و گاهی اوقات آتش‌نشانی (برای اطفا حریق و عملیات نجات از وسایل نقلیه) اطلاع داده می‌شود.

۳- از بین بردن دوگانگی‌ها

بیشتر اوقات تماس‌های تلفنی مربوط به یک رویداد به‌طور همزمان و با اشغال خطوط مختلف انجام می‌شود که اطلاعات ناکافی در اختیار قرار می‌دهند. بنابراین برای بهینه‌سازی این منابع باید این تماس‌ها فیلتر شوند و دقایقی بعد تکلیف آنها بررسی شود.

۴- انتقال تماس‌ها به بخش‌های تخصصی

پس از تشخیص رویداد و تخصیص منابع، تماس تلفنی اغلب به متخصص دیگری منتقل می‌شود تا دستورالعمل‌های از راه دور را ارائه دهد. امروزه بسیاری از کارها از دریافت تماس، اطلاع‌رسانی به سایر اعضا و انتقال تماس به سایر کارشناسان، همراه با مدیریت اولویت یا تریاژ اضطراری به صورت دستی انجام می‌شود، اما خودکارسازی این فرایند چندان دور نیست.

ربات‌های پلیس در مناطق مشکل‌ساز

استفاده از ربات‌ها برای افزایش امنیت به‌ویژه در شهرهای هوشمند به‌طور فزاینده‌ای در حال افزایش است. یکی از انواع این ربات‌ها Maibao است که توسط مؤسسه کنترل خودکار هوافضای پکن (BAACI) توسعه یافته است و در مشکل‌سازترین خیابان‌ها و محله‌های پکن گشت می‌زند.

ارتفاع ۱.۷ متری این ربات به چشم (دوربین) آن اجازه می‌دهد تا هرگونه رفتار مجرمانه را مشاهده و شناسایی کند. به‌محض شناسایی یک تهدید، Maibao به سیستم اضطراری هشدار می‌دهد و به این ترتیب مرحله تماس به صورت خودکار انجام می‌شود، علاوه بر این می‌تواند مظنونان را دنبال و محل فرار آنها را ضبط کند و حتی به‌عنوان یک بلندگوی پلیس برای جلوگیری از متخلفان عمل کند. در شهرهاندان چین نیز تعدادی ربات مشابه وظایف پلیس و مدیریت ترافیک را بر عهده دارند.

آمبولانس‌های خودکار؟

شهرهای متعددی پروژه‌های آمبولانس خودکار را با هدف بهبود کارایی پاسخ فوریت‌های پزشکی آغاز کرده‌اند، این آمبولانس‌ها زمان رسیدن به محل حادثه را کاهش و کیفیت مراقبت‌های پزشکی ارائه شده در طول حمل‌ونقل را افزایش می‌دهند.

دانشگاه تگزاس در حال توسعه آمبولانس‌های خودمختار مجهز به هوش مصنوعی برای مسیریابی است و دانشگاه ملبورن با همکاری چند شرکت فناوری، آمبولانس‌های خودران با فناوری ارتباطی V۲X (خودرو به همه چیز) و سیستم‌های مسیریابی پیشرفته را طراحی کرده است.

شرکت آلمانی ZF آمبولانسی مستقل ساخته است که قادر به انجام مداخلات پزشکی حین انتقال بیماران است. این آمبولانس مجهز به سیستم پزشکی از راه دور و سیستم‌های نظارت بر سلامت است که هنوز در مرحله آزمایشی است. دبی نیز آزمایشاتی با آمبولانس‌های خودکار انجام داده است که دارای سیستم‌های ناوبری پیشرفته و هوش مصنوعی برای مدیریت ترافیک هستند و چراغ‌های راهنمایی را به رنگ سبز تغییر می‌دهند تا عبور و مرور آنها تسهیل شود.

دبی، فیلادلفیا و شانگهای از داده‌های ذخیره‌شده در سوابق رسمی برای راهنمایی گشت‌های پلیس خود استفاده می‌کنند و با استقرار پلیس در مناطق پرخطر، تعداد مجرمان را تا ۵۰ درصد کاهش داده‌اند.

تحول دیجیتالی خدمات اضطراری نیز ممکن است تأثیر بلندمدتی داشته باشد؛ با استفاده از داده‌های مقایسه‌ای از طریق استفاده از داده‌های بزرگ برای شناسایی روندها و برون‌یابی علل، شهرها می‌توانند در پیشگیری از جرم پیشرفت کنند و سرکوب پرهزینه شهروندان را با پیشگیری جایگزین کنند.

اعتماد به سیستم‌های هوشمند

صرف‌نظر از سطح تحول دیجیتال در شهرها، حقیقت این است که تعداد زیادی از تصمیم‌ها بر اساس پایگاه‌های اطلاعاتی گرفته می‌شود و اعتماد به این الگوریتم‌های تصمیم‌گیری اهمیت بسیاری دارد. اگر موتور مسیریاب آتش‌نشانی مسیری را تشخیص دهد، پرسنل باید اطمینان داشته باشند که این بهترین مسیر است، حتی اگر فکر کنند مسیر بهتری نیز وجود دارد. این نوع اعتماد یعنی واگذاری بعضی تصمیمات به ماشین‌ها، در مدیریت اضطراری امری ضروری است و موضوعی است که به آرامی اما پیوسته به دست می‌آید.

کشورهای متعددی در حال حاضر از سیستم‌های اضطراری هوشمند استفاده می‌کنند؛ در ژاپن، یک سیستم هشدار اولیه زلزله وجود دارد که با استفاده از شبکه‌ای از حسگرهای لرزه‌ای، هنگام تشخیص نزدیک شدن امواج لرزه‌ای به مناطق پرجمعیت هشدار صادر می‌کند.

در سوئیس، پهپادهای مجهز به دوربین‌های حرارتی، حسگرها و هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل تصاویر، مکان‌یابی و نجات افرادی استفاده می‌شود که در مناطق کوهستانی دچار حوادث شده‌اند. یک سیستم جامع نظارت بر آب در هلند که شامل دایک‌های خودکار و سنسورهای سطح آب است، از وقوع سیل جلوگیری می‌کند. خدمات آتش‌نشانی لندن از حسگرها برای نظارت بر شیرهای آتش‌نشانی و لوله‌ها استفاده می‌کند تا اطمینان حاصل کند که در صورت آتش‌سوزی دسترسی کافی به آب دارند.