حسین پناهی درچه، کارشناس بین الملل رسانه و از مدیران و داوران بین المللی درباره سرمایه‌گذاری در حوزه سینما و انیمیشن در گفت‌وگو با میزان بیان کرد: به طور کلی سرمایه‌گذاری در صنعت رسانه، سینما، انیمیشن، یک سرمایه‌گذاری با ریسک بالاست، اما با توجه به برخی فاکتورها می‌توان این ریسک را کاهش داد. خالق یک اثر برای اینکه بتواند سرمایه مناسبی جذب کند در درجه اول باید ببیند چه محتوایی در بازار تقاضای بیشتری دارد.

وی با اشاره به اینکه مذاکره با پخش‌کننده‌های فیلم و سریال قدم بعدی برای فروش مناسب یک اثر سینمایی یا انیمیشن است، افزود: اگر یک پخش‌کننده این اطمینان را بدهد که کاری که شما تولید می‌کنید، قابل فروش است، مقداری از ریسک تولید کاسته می‌شود و سرمایه‌گذارها به راحتی جذب می‌شوند. در واقع پخش‌کننده با چراغ سبزی که نشان می‌دهد، یک حداقل گارانتی را به شما می‌دهد تا بتوانید با اطمینان بیشتری به سراغ کاری بروید که به درآمدزایی می‌رسد.

این تهیه‌کننده سینما با بیان اینکه پخش‌کننده‌های آثار سینمایی معمولا یک پیش‌بینی فروش می‌دهند و درآمد یک فیلم را از پیش فروش قبل از تولید و پس از تولید تخمین می‌زنند، عنوان کرد: ریسک بالای سرمایه‌گذاری در صنعت سینما شامل حال همه می‌شود. حتی استودیوهای بزرگ آمریکایی هم با توجه pool of content (استخر محتوا) جذب سرمایه می‌کنند و از 10 فیلمی که مثلا قرار است طی پنج سال بسازند، دو یا سه اثر تولیدی‌شان موفق و پرفروش می‌شود.

مدیر بخش بین‌الملل هفتمین جشنواره فیلم شهر، با تاکید بر اینکه انتخاب ژانر مناسب هم نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت یک فیلم یا سریال دارد، افزود: بر اساس گزارشی که در مجله TV I Vision منتشر شده بود، ژانرهای وحشت، اکشن، کمدی، عاشقانه و جنایی جزو ژانرهای پرفروش آثاری هستند که بر اساس فیلمنامه تولید می‌شوند. به همین دلیل باید ژانرهای پرفروش را شناخت و روی آن تمرکز کرد.

وی با اشاره به اینکه امروز درام‌های اجتماعی فروش چندانی ندارند، گفت: فیلم‌های اجتماعی معمولا در جشنواره‌ها شرکت داده می‌شوند تا جایزه بگیرند و پخش‌کننده‌هایی که فقط سراغ کارهای جایزه‌بگیر می‌روند، به سراغشان بروند، اما این فضای جشنواره‌ای، فضای اقتصادی سینما نیست.

پناهی درچه درباره اصول مذاکره برای پخش یک فیلم در دنیا گفت: بر خلاف ایران که معمولا تهیه‌کننده‌ها بعد از تولید فیلم به سراغ پخش‌کننده‌ها می‌روند، قاعده دنیا بر این اساس است که مذاکره با پخش‌کننده اولویت نخست تولید یک اثر است.

این پخش‌کننده بین‌الملل حوزه سینما و انیمیشن افزود: بر این اساس قبل از هر چیز بایبل یا کتاب مقدس کار را تهیه می‌کنند که در آن اطلاعات اثر تولیدی، شخصیت‌ها، کارهای مشابه، مزیت‌های رقابتی، بودجه، زمان تولید، تیزر یا اپیزود اثر سینمایی یا انیمیشن را به مخاطب ارائه می‌دهد.

وی مرحله بعدی را حضور در بازارهای بین‌المللی و مذاکره حضوری را جزو قواعد بین‌المللی دانست و افزود: به این ترتیب شما می‌توانید در مورد تولید یک اثر با توجه به یک پیش‌بینی کلی تصمیم بگیرید. اگر نتیجه بگیرید که کارتان فروش خوبی نخواهد داشت با کسر اندکی هزینه، چیزی از دست نداده‌اید اما اگر پس از تولید به این نتیجه برسید، سرمایه‌گذار ضرر هنگفتی خواهد کرد.

این کارشناس بین‌الملل رسانه معتقد است که برای جذب سرمایه‌گذار بهتر است با چند محتوا یا موضوع وارد بازار فیلم یا مذاکره با پخش‌کننده‌ها شوید و با توجه به مذاکره‌ای که دارید، موضوع و محتوای مورد توجه پخش‌کننده را ارائه دهید و با توجه به بازخوردی که می‌گیرید، روی آن موضوع یا محتوا کار کنید.

حسین پناهی درچه با اشاره به تجربیات خود در این حوزه تصریح کرد: یکی از کارهای موفقی که در جذب سرمایه‌گذار داشتیم، انیمیشن سریالی هی دی، کاری از محمد حسین ولیان بود که در بخش پیجینگ بازار سنگاپور ارائه شد و علاوه بر جذب سرمایه، به عنوان بهترین انیمیشن هم در بخش خودش شناخته شد.

وی با تاکید بر اینکه ارائه یک اثر به بازار بر عهده تهیه‌کننده است، خاطرنشان کرد: متاسفانه برخی تهیه‌کننده‌ها به دلیل عدم آشنایی با این حوزه و روش‌های ارائه فیلمنامه برای جذب سرمایه، از این فرصت خوبی که در بازار فیلم دنیا وجود دارد، سودی نمی‌برند. امروز در دنیا هر محتوایی که مناسب فضای بین‌الملل باشد، سرمایه‌گذار خودش را هم پیدا می‌کند و دیگر ملیت‌ها و کشورهای خاص تعیین‌کننده نیستند.

این تهیه‌کننده سینما که سابقه تولید آثار مشترک با دیگر کشورها را هم دارد، درباره راه‌های جذب سرمایه‌ها در صنعت سینما گفت: حضور پررنگ دولت‌ها و حمایت و سرمایه‌گذاری بخش دولتی برای برند شدن تولیدات یک کشور اهمیت بسزایی در موفقیت این صنعت در آن کشور دارد. مثلا کشورهای کره جنوبی و ترکیه نمونه موفقی از این مدل سرمایه‌گذاری دولتی هستند.

پناهی افزود: این دو کشور از یک دهه قبل با ورود و سرمایه‌گذاری کلان بخش دولتی در بازار جهانی و ثبت برند خودشان و شرکت گسترده در بازارها و جشنواره‌ها، فضای تولید صنعتی را در کشورهای خودشان با تسهیلات و حمایت از تهیه‌کننده‌ها و پخش‌کننده‌ها فراهم کردند. در این فرایند حجم زیادی محتوا و محصول با برند کره و ترکیه وارد بازار جهانی فیلم شد به نحوی که الان همه دنبال محصولات این دو کشور هستند و به دلیل اینکه مخاطب زیادی هم دارند، با ورود سرمایه و اشتیاق سرمایه‌گذاران فرهنگی از کشورهای دیگر مواجه شدند.

انتهای پیام/