فعالیت‌های ورزشی هوازی می‌تواند سبب کاهش میزان چربی بافت کبدی شود و از مهم‌ترین مسائل درخصوص میزان چربی بافت کبدی می‌توان به شیوع بالا و فزاینده بیماری، افزایش شیوع در سنین پایین و کودکان (کاهش سن ابتلا)، مشکل تغذیه‌ای و نقش الگوی تغذیه صحیح در پیشگیری از ابتلا، نقش ورزش در پیشگیری، بهبود و کنترل بیماری، اشاره کرد.
یکی از مشکلات تندرستی امروز مردم در جهان و ایران، فراوانی فزاینده شیوع بیماری کبد چرب از نوع غیرالکلی آن و جنبه مهمتر و نگرانی در زمینه لزوم توجه به این بیماری، کاهش سن ابتلا به آن است که در سالیان اخیر به فراوانی دیده می‌شود.
کبد چرب که به دو شکل الکلی (AFLD) و بیشتر غیرالکلی (NAFLD) دیده می‌شود، ناشی از سبک زندگی (Style Life) اشتباهی است که با تغییر در ذائقه ناشی از گذر تغذیه‌ای جوامع، همراه بوده است؛ هرچند این بیماری بیشتر در افراد چاق و دارای اضافه وزن به ویژه چاقی شکمی دیده می‌شود، با این حال، افراد کم وزن نیز به آن مبتلا شده‌اند و تداوم این بیماری، منجر به سیروز کبدی و تخریب کامل بافت کبد می‌شود که نیاز به پیوند کبد یا مرگ را به دنبال دارد.
متخصصان چرایی چرب شدن کبد و شروع این پروسه را در برخی عوامل از جمله ژنتیک، اضافه وزن و چاقی، مقاومت به انسولین (تجویز داروهای کاهنده قند در این بیماران)، دیابت نوع ۲، میزان بالای چربی خون و...می‌دانند و بیان می‌شود که همراهی این مجموعه مشکلات سلامتی، می‌تواند مرتبط با بروز کبد چرب باشد.
بر اساس مطلبی که از سوی فرید اردیخانی، کارشناس تغذیه ورزشی تهیه شده و در کنار برنامه غذایی پیشنهادی متخصص تغذیه، پیروی از برنامه ورزشی منظم و متناسب، نقش حیاتی داشته و ضرورتی برای بهبود وضعیت این بیماری بوده و باید به شکل روزانه انجام شود.
تنها، فعالیت‌های ورزشی هوازی می‌تواند سبب کاهش میزان چربی بافت کبدی شود و این ورزش‌ها، شامل انواع ورزش‌های هوازی قابل اجرا به تناسب فرد همراه با افزایش ضربان قلب با کمینه زمانی ۳۰ دقیقه‌ای است.
در عین حال افزایش دفعات، زمان و شدت ورزش‌های هوازی در بهبود سریعتر این بیماری اثرگذاری بهتری دارد و هر چند تبعیت از برنامه غذایی مناسب، اصل اول است. همچنین باید یادآور شد، تاکید به انجام ورزش از سنین پایین (در خانواده و مدارس)، در پیشگیری از بروز بیماری‌های متابولیک و نیز کبد چرب، سیاستی پسندیده است که همراهی نهادهای سیاست گذار را نیز می‌طلبد.