یک فرمانده و سربازش، هر دو از گردان حضرت مسلم، در پشت خطوط دشمن، سوار بر یک جیپ جنگی، رو در روی ارتش عراق، و اصابت یک توپ جنگی به ماشین... حالا پس از چهل سال همین دو فرد در مقابل دوربین تلویزیون نشسته‌اند و قرار است از اتفاقاتی بگویند که آن شب بر سرشان گذشت. از پیرمردی که لقمه نان و پنیری در دست داشت و به فرمانده داد و ناپدید شد. از اینکه چطور ‌می‌توان مورد اصابت توپ جنگی قرار گرفت و زنده ماند. 

یک زن تازه عروس، اهل شیراز، همسر یک امدادگر در مناطق جنگی، بی سرپناه در کوت عبدالله، همراه با بسیاری زنان دیگر. می‌گوید هنگام عملیات در یک اتاق جمع می‌شدیم برای خواندن دعای توسل. دعا می‌خواندیم و خبر شهادت عزازان جانمان را به ما می‌دادند. خبر شهادت همسر، برادر، پدر، فرزند. زنانی که دعا بر لب در انتظار شنیدن خبر مرگ بودند. اما چگونه می‌توان با این رنج زیست؟ چه عاملی جز ایمان می‌تواند بر این غم غلبه کند؟ حالا پس از چهل سال این زن همان جلسات شبانه دعای توسل را حفظ کرده و سال به سال گسترشش داده. او برگزار کننده جلسات هفتگی هیئت عزاداری ست و این تاثیری‌ست که امام حسین بر زندگی او داشته است. زنی که از کودکی تحت تربیت مذهبی خانواده قرار داشته حالا همین فضای تربیتی را برای فرزندان خود ساخته. او عاشق این است که فرزندانش نیز همین مسیر را ادامه دهند. 

یک پسر افغان که راهنمای موکب زائران اربعین است، یک مرد روس که به اسلام گرویده است. این‌ها مهمانان برنامه «طریق» هستند. «طریق» قرار نیست اتفاقات متافیزیکی و معجزات آسمانی را تشریح کند. در «طریق» ما با افرادی ساده و فروتن مواجه می‌شویم که تحت تاثیر اتفاقاتی به ظاهر کوچک چه حرکات بزرگی را انجام داده‌اند.  

مرد روسی که مسلمان شده است تا پیش از آن اسلام را به عنوان دینی وحشیانه می‌شناخته و تحت تاثیر فضای رسانه تصویری زشت از اسلام برای خود در ذهن ساخته. او بیشتر با اسلام آشنا شده و مسلمان می‌شود. هیچ اتفاق معجزه آسایی در این بین نیست، طریق مسلمان شدن این افراد است که برای ما مهم است.  

پسر افغان می‌گوید راهنمای موکب هرات قادر به سفر نبود و خیلی اتفاقی من این مسئولیت را بر عهده گرفتم. حالا از سال 98 هر سال این وظیفه من است حتی اگر موفق به سفر به کربلا نشوم در بین راه باید خدمت کنم. هر خدمتی به زائران برای او لذتبخش است چرا که به مسیرش ایمان دارد. 

برنامه «طریق» کاملا با این ایده مرکزی هماهنگ است. چه در دکور، چه در میزانسن و چه در فیلمبرداری. اگر به نوع فیلمبرداری دقت کنید متوجه می‌شوید نماهای از زاویه بالا درحالیکه کاراکترها در یک فضای بزرگ تنها ایستاده‌اند به وفور دیده می‌شوند. این نوع فیلمبرداری قرار است کوچک بودن انسان را در برابر عظمت عرش الهی به تصویر کشد و در کنار قاب، تصویر عکس شهدا... شهدایی که در فضایی به همین تنهایی به شهادت رسیدند؛ و همه این‌ها مصادف است با پیاده روی اربعین و شهادت امام حسین.  

فصل اول برنامه «طریق» به انتها رسیده بود که فصل دوم بلافاصله شروع به پخش کرد. این شروع مجدد بخاطر استقبال مخاطبان برنامه بود. استقبالی که عیب هم نیست چرا که جامعه ایران از کودکی عاشق این طریق بوده‌اند. طریق اهلی شدن و رسیدن به چیزی که آرزویش را دارند. برنامه «طریق» هر شب ساعت 20 با اجرای مجید یراق‌بافان از شبکه یک سیما پخش می‌شد و تنها چند قسمت ازآن باقی مانده است.