به گزارش ایرنا، این عشق با عبور از قرن ها، همچنان پر شور و حرارت است، زیر قبه سرخ حسین (ع) دیگر مرزهای جغرافیا معنا ندارد، از هر گوشه دنیا دلی پیاده به راه افتاده و موکب به موکب این جاذبه کربلاست که جهان را به شگفتی کشانده است.

حالا دیگر فرقی نمی کند آفتاب سرزمین نینوا سوزان باشد یا پیمودن این راه دشوار، آنچه در پاها جاریست بیخود شدن از خویشتن است، اینجا هر لحظه اتصال قدم ها به زمین، پرواز به آسمان بین الحرمین است، دیگر همه تعلقات و روزمرگی ها رنگ می بازد و زیارت ضریح شش گوشه به تنها تمنای روح آدمی تبدیل می شود.

این آیین سر به راه شدن در مسیر شهید بی سر؛ از همان سال ۶۱ قمری رواج داشته است؛ آن هنگام که حضرت زینب (س) و امام سجاد(ع) به همراه گروهی از بنی‌هاشم به سوی مزار امام حسین (ع) در کربلا رفتند و به این ترتیب نخستین زائران سیدالشهدا بودند.

اکنون که هزار و ۳۸۴ سال از آن زیارت سوزناک می گذرد، کربلا همچنان مقصد شیعیان حسین(ع) است، در این سالها و قرن ها گاه سفر به کربلا آسان و در برخی مقاطع تاریخی با دشواری هایی همراه بوده است.

بر اساس اسناد تاریخی پیاده روی به سوی کربلا در ایران در دوره حکومت آل‌بویه و پس از آن در دوران صفویه، رواج یافت و شخصیت های مذهبی از جمله شیخ انصاری، شیخ میرزا حسین نوری، آیت الله سید محمود شاهرودی، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی و آیت الله ناصر مکارم شیرازی نقش برجسته ای در پایه ریزی این سنت داشتند.

در دوران حکومت صدام و رژیم بعث در کشور عراق، پیاده روی اربعین ممنوع بود و این آیین مذهبی در خفقان شدید آن زمان که گاه کار به دستگیری، شکنجه شدن و شهادت زائران نیز می رسید کمرنگ شد. با سقوط صدام و کنار رفتن بعثی‌ها دوباره مسیر راهپیمایی اربعین باز شد و از آن زمان تاکنون این سفر متفاوت، با استقبال باشکوه مسلمانان ایران و سایر نقاط جهان رو به رو شد.

هر سال در روزهای منتهی به اربعین امام حسین(ع) بر شکوه کاروان عشاق حسین که خود را به کربلا می رسانند افزوده می شود بطوریکه در چند سال اخیر «زیارت اربعین» به عنوان بزرگترین گردهمایی جهان شناخته و تثبیت شده است. شیوه مدیریت و خدمت رسانی رایگان این مراسم نیز در نوع خود شگفت آور و کم نظیر است که شیعه، سنی، مسیحی، ایزدی و ملیت و قومیت نمی شناسد و این مرزبندی ها در آن معنا ندارد.

آنچه راهپیمایی اربعین را از سایر آیین های مشابه متمایز کرده شگفتانه های در طول پیاده روی است، گویی این راه از همان نقطه آغاز آداب و ترتیب خود را دارد.

در این پیمایش معنوی، دیگر منیت ها رنگ می بازد و موکب داران و جاماندگان در میزبانی، در مهربانی و رفع نیازهای یکدیگر و کاهش رنج سفر از هم سبقت می گیرند. اینجا مادر بر روی دوش پسر زائر کربلا می شود، دخترکان عراقی در ورودی موکب ها عطر گلاب به روی پای زائران می پراکنند، جوانان دست زائران را می گیرند و با اصرار آنها را به خنکای موکب هایشان دعوت می کنند، بهترین خوراک ها و غذاها بطور پیوسته برای پذیرایی از زائران اباعبدالله طبخ و توزیع می شود، این عشق آنقدر وسعت دارد که در گوشه ای بین راه حتی تاول پای زائران بی اکراه و با شوق خالی می شود. اینجا خاک مسیر زائران حرمت دارد، آن را گاه به گاه جمع آوری و نگهداری می کنند.

خلاصه؛ زائر حسین(ع) اینجا در تشعشع بارگاه او جایگاه خاص دارد، این «زائر نوازی» ریشه در «حب الحسین» دارد؛ حقیقتی که دلها را در هر کالبد و با هر شمایل گرد هم جمع می آورد، اینجا هر مسافر دلش می خواهد توشه ای سنگین با خود بردارد؛ توشه ای که همه چیز در آن جز «کربلا» محکوم به بی وزنی است.

با گذشت زمان، راهپیمایی اربعین هر سال با حضور بیش از ۲۰ میلیون زائر از سراسر جهان برگزار می شود. علاوه بر شکوه این مراسم در مرزهای منتهی به عراق در داخل کشور نیز مقارن با این روزها همه جا شور و هوای حسینی دارد.

موکب های بسیاری در شهرها و جاده های کشور به زائران در مسیر رفت و برگشت خدمت رسانی می کنند. همچنین طی سالهای اخیر مراسمی با عنوان «جاماندگان اربعین» بطور نمادین برای محبان حسین(ع) که نتوانستند عازم کربلا شوند در شهرها و روستاهای کشور برگزار می شود.

انگار کسی نمی خواهد از این دریای شوریده حالی، دست خالی برگردد، اینجا بهانه پشت بهانه جور می شود که دل ها برای حسین همچنان بیقرار باشد؛ از آن کودکی که می‌خواهد در این دلدادگی حتی به اندازه شستن یک استکان، در دستگاه عظیم حسینی تکاپو کند تا آن پیرزن سالخورده ای که هر روز درب خانه اش را برای دعوت از زائران حسین(ع) آب و جارو می کند.

اینجا دل پیاده می رود؛ او که رفته بیقرار ضریح و حرم است و او که جامانده بیقرارتر؛ شاید این «ما رایت الا جمیلا» ست که قرن ها پس از واقعه کربلا همچنان هویداست.

به گزارش ایرنا، سه میلیون و ۱۰۰ هزار زائر تاکنون از مرزهای کشور به عراق رفته‌اند و حدود یک میلیون نفر از زائران اربعین نیز به کشور بازگشته‌اند.

بر اساس تقویم رسمی کشور چهارم شهریور برابر با ۲۰ صفر ۱۴۴۵ هجری شمسی، اربعین حسینی (ع) است.