پاسخ شبهه‌ای با موضوع «جریان اربعین، بازسازی تاریخی یا ظهور تفکر شیعی؟» از سوی حجت الاسلام رضا پوراسماعیل را در ادامه می‌خوانید.

* شبهه

در سال ۶۱ هجری اهل بیت امام حسین(ع) و اسرای کربلا در روز اربعین، به زیارت امام حسین رفتند و جابربن عبدالله انصاری و عطیه عوفی رضوان الله علیهما هم در این زیارت بودند؛ چه ضرورتی دارد که قرن‌ها بعد، این اتفاق توسط ما بازسازی شود؟ از طرفی، اساسا در بین علما درباره بازگشت اهل بیت امام و اسرا به کربلا برای زیارت اربعین، اختلاف نظر وجود دارد و برخی از علما این مسئله را قبول ندارند. بنابراین این بازسازی چه ضرورتی دارد؟

* جواب شبهه

نکته‌ی اول این است که ما اساسا به دنبال بازسازی آن جریان نیستیم، چون در این صورت باید به دنبال بازسازی جزئیات آن هم باشیم.

در صورتی که ما می‌بینیم همه مسیرهایی که به کربلا منتهی می‌شود، موافق با مسیرهایی که اهل بیت امام به کربلا آمدند،نیست.

مسیر نجف به کربلا مخالف با مسیری است که اهل بیت علیهم السلام خودشان را کربلا رساندند.

کسی به دنبال بازسازی آن واقعه نیست بلکه اساس واقعه پیاده‌روی اربعین و این جریان، شکل‌گرفته در یک فرهنگ شیعی است که ریشه‌ها و توصیه های خاصی از طرف امامان معصوم علیهم السلام دارد.

سفارش پیاده روی اربعین و اتفاقاتی که در بستر تاریخ شکل گرفته بود، کم کم پیاده‌روی اربعین را به عنوان یک فرهنگ شیعی در جامعه اسلامی جا انداخت.

فرهنگ اربعین که در بستر زمان شکل گرفته است، کسی در این فرهنگ به دنبال بازسازی وقایع نیست، بلکه یک جریانی است برای معرفی امام حسین (ع) و ظهور و بروز دادن به قدرت تفکری که حول محور اهل بیت علیهم السلام شکل گرفته‌اند.

منشأ اصلی این حرکت، لزوما جمع شدن اهل بیت علیهم السلام در روز اربعین امام حسین (ع) نیست.