چند روزی است که عاشقان زیارت اربعین اباعبدالله (ع) از پیر و جوان و زن و مرد و کودک و حتی نوزادانی که در اینجا در گهواره‌ها بودند و در مسیر در کالسکه‌ها، از جای‌جای ایران اسلامی و از گوشه‌گوشه خطه‌های اسلامی جهان با هر وسیله ممکن خود را به داخل عراق رسانده‌اند یا در راه رسیدن به معشوق‌اند. این روز‌ها در بازار که قدم می‌زنی یا دارند کفش‌های مناسب پیاده‌روی اربعین می‌فروشند یا لباس مناسب طریق یا کوله پشتی و کلاه و... ضروریات احتمالی دیگر. شبکه‌های مختلف سیما در ایران هم به‌طور پیاپی مشغول ارائه اخبار و گزارش‌های متنوع از این سفر بزرگ و خیزش عظیم جهانی است؛ خیزشی که به جز در ایران و عراق به دلایل مختلف سیاسی و وابستگی سران آن‌ها به قدرت‌های جهانی در کمتر کشوری با این حجم و ابعاد شب‌وروز مردم را به خود اختصاص داده و همه‌جا صحبت از آن است. 
این خیزش و این شور بزرگ سراسری در ایران و بسیاری از کشور‌های اسلامی، شاید سابقه‌ای بیش از ده‌دوازده سال نداشته باشد. بزرگ‌ترین حرکت مردمی مشابه قبل از آن مربوط می‌شد به حضور فردی صد‌ها نفر از مشتاقان سیدالشهدا (ع) در مرز خسروی، نزدیک‌ترین نقطه مرزی ایران به کربلا، در شب و روز عرفه که یادگاری از روحانی آزاده مرحوم ابوترابی‌فرد بعد از پایان جنگ تحمیلی و آزادی اسرا بود. 
در هر حال این حضور پرشور و عاشقانه بی‌نظیر در طریق الحسین (ع) هر سال عظیم‌تر و پرخروش‌تر از سال پیش برگزار می‌شود تا جایی که در بعضی از کشور‌های اسلامی مثل بحرین یک‌چهارم جمعیت آن در این مسیر پیاده‌‎روی حاضر می‌شوند تا نشانه‌ای باشند بر قوت جهان اسلام و آمادگی امت اسلامی برای یاری مهدی موعود (عج) برای تشکیل امت واحده جهانی؛ و دقیقاً به همین دلیل است که این بی‌نظیرترین راهپیمایی و تظاهرات چندین ده میلیونی جهانی تقریباً در اکثر رسانه‌های بین‌المللی با سانسور حساب‌شده و سختی مواجه است تا دنیا، و به‌خصوص دیگر مسلمانان نقاط مختلف دنیا، از آن آگاه نشوند و هوس پیوستن به این لشکر عظیم را پیدا نکنند. 
از سوی دیگر درست بعد از اربعین سال گذشته تاکنون بیش از یازده ماه است که بزرگ‌ترین و شگفت‌آورترین جنایات تاریخ جهان به دست صهیونیست‌های غاصب علیه مظلوم‌ترین و بی‌پناه‌ترین مسلمانان تحت سلطه یعنی مردم غزه و فلسطین در جریان است و تا امروز در این نسل‌کشی فجیع بیش از ۴۰ هزار نفر از مردم مسلمان این خطه که بیش از دو سوم آن‌ها را زنان و کودکان و نوزادان تشکیل داده‌اند قتل عام شده‌اند، دشمن جنایتکار به بیمارستان‌ها و مدارس و کودکستان‌ها و خبرنگاران و حتی نیرو‌های امدادگر خارجی رحم نکرده و همه را با بمب‌های مختلف کشته و حتی کشته‌ها را هم بمباران مجدد کرده و از ورود غذا و دارو و کمک‌های بین‌المللی هم جلوگیری می‌کند تا باقیماندگان این نسل‌کشی وحشتناک با بیماری و گرسنگی و آلودگی جان دهند. 
راهپیمایی امسال اربعین در چنین شرایطی برگزار می‌شود؛ در شرایطی که دانشجویان امریکا و مردم اروپا و غرب آسیا و شبه قاره را با هر دین و آیین و مرامی به واکنش واداشته و در چنین شرایطی این خیزش بزرگ تاریخی امت اسلامی که برخلاف مراسم حج سایه وهابیان و وابستگان مادی و سیاسی به غرب و اسرائیل هم بالای سرشان نیست، می‌توانند از این ظرفیت مهم در اعتراض و هم‌اندیشی و حداقل شعار علیه دشمن صهیونیستی استفاده کنند و اعتراض همه ملل اسلامی حاضر در این تظاهرات عظیم را به گوش و چشم جهانیان برسانند و تأثیرات شگفت آن را به سرعت مشاهده کنند. 
خوشبختانه مرجع عالی شیعیان عراق حضرت آیت‌الله العظمی سیستانی «حفظه‌الله» تا حالا چندین بار، و به‌خصوص چند روز پیش، بعد از جنایت اخیر اسرائیل در هدف قرار دادن مدرسه التابعین که پناهگاه آوارگان بود و شهید و مجروح شدن بیش از یک‌صد نفر از غیرنظامیان بی‌گناه صریحاً علیه اسرائیل و به نفع غزه و فلسطین موضع صریح رسمی گرفته و حتی در همین بیانیه «عملیات ترور خائنانه‌ای در هدف قرار دادن فرماندهان برجسته در مقاومت در برابر رژیم اشغالگر» را رسماً محکوم کرده است و بدین ترتیب حتماً دولت و ملت مسلمان عراق هم با هر حرکتی که در راستای این بیانیه حضرت آقای سیستانی و به نفع مسلمانان مظلوم غزه و فلسطین باشد همداستان و همراه‌اند. 
پیشنهاد می‌کنم در این مسیر از هر عمل و فعالیتی که در این جهت و در دفاع از مردم غزه و علیه رژیم صهیونیستی باشد ابا نکنیم؛ از سخنرانی و شعار و هم‌اندیشی و توزیع عکس و پیکسل و پرچم فلسطین و شهدای مقاومت گرفته تا گفتگو و روشنگری. 
آن داستان غم‌انگیز را هم که یک بار امام خمینی یادآوری کرده بود، به خاطر داشته باشیم و برای دیگران هم نقل کنیم که «وقتى که انگلیس‌ها در دهه دوم قرن بیستم آمدند وارد عراق شدند و مسلط شدند، بعد آن فرمانده نظامى انگلیسى دید یک نفرى فریادى بلند کرده، دارد صدایى می‌زند، دستپاچه شد، چون روى مناره یک کسى اذان می‌گفت. پرسید این سرو صدایى که هست چیست؟ گفتند اذان می‌گوید. گفت علیه ماست؟ یکى گفت: نه. گفت خب، اگر کاری به ما ندارد هرچه می‌خواهد بگوید. اذانى که علیه او نباشد، «الله‌اکبر» ى که او را کوچک نکند، خب هرچه می‌خواهد بگوید، بگوید.» آری؛ راهپیمایی و اربعینی که امسال در آن شعاری و حرکتی و فریادی و اعتراضی علیه نسل‌کشی تاریخی اسرائیل علیه مردم مسلمان فلسطین نباشد، حتماً مورد رضایت و عنایت سیدالشهدا علیه‌السلام نیست. این را هم تاریخ به ما می‌گوید و هم از سخنان و پیام‌های امام خمینی و آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله سیستانی و دیگر بزرگان دین می‌فهمیم. 
صدهزاران گل شکفت و بانگِ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد؟ هَزاران را چه شد؟