به گزارش یکشنبه‌شب ایرنا، فصل جدید لیگ برتر فوتبال در حالی از پنجشنبه آغاز شد که ۲ تیم بزرگ پایتخت با یک چالش عجیب و البته بزرگ روبه‌رو هستند. با توجه به بازسازی ورزشگاه آزادی و آماده نبودن چمن استادیوم تختی، استقلال و پرسپولیس در تهران ورزشگاهی برای میزبانی از حریفانشان ندارند! چالشی که حتی به نظر می‌رسد در لیگ‌های درجه ۲ و ۳ آسیایی هم کمتر تیمی با آن درگیر باشد.

آماده نبودن ورزشگاه‌های تهران سبب شد که پرسپولیس برای بازی با ذوب‌آهن راهی اراک شود و استقلالی‌ها هم برای هفته‌های آینده که در تهران میزبان هستند، مسابقاتشان را در ورزشگاه شهر قدس برگزار کنند. این در حالی بود که حتی گفته می‌شد باشگاه استقلال ابتدا تصمیم گرفته بود که تا زمان آماده شدن استادیوم آزادی و تختی، مسابقاتش را در مشهد میزبانی کند.

مصائب این روزهای ۲ باشگاه بزرگ ایران که نماینده کشورمان در لیگ نخبگان آسیا هم هستند، حکایت تلخ فوتبال فقدان زیرساخت‌های استاندارد مانند یک استادیوم برای میزبانی مسابقات است. این معضل تنها یک بخش از معضلات حاکم بر فوتبال است و لیگ برتر ایران را با وجود یدک کشیدن پسوند «حرفه‌ای»، در عمل به یک لیگ «آماتور» تبدیل کند.

البته فقدان استادیوم‌هایی که حداقل‌های یک میزبانی را در حال حاضر ندارند و برای رفع کمبودهایشان تلاش می‌شود، تنها محدود به تهران نیست و این زنگ خطر در شهرهای دیگر میزبان مسابقات لیگ برتر هم به صدا درآمده است. نمونه عینی آن ورزشگاه نقش‌جهان اصفهان است؛ استادیومی که ماجرای ساخت آن هم بیش از یک دهه طول کشید و چمن نامناسب آن در بازی هفته گذشته سپاهان و شباب الاهلی در پلی‌آف لیگ نخبگان آسیا، یک آبروریزی بزرگ بود! چمن بی‌کیفیتی که حتی باعث شد تا بازی تیم ملی فوتبال مقابل قرقیزستان که قرار است پنجشنبه-۱۵ شهریور- با توجه به تحت تعمیر بودن استادیوم آزادی در اصفهان برگزار شود، به جای استادیوم نقش‌جهان در ورزشگاه فولادشهر منتقل شود.

در چنین شرایطی به نظر می‌رسد که زنگ خطر برای زیرساخت‌های ضعیف فوتبال ایران بیشتر از قبل به صدا درآمده است. بحرانی که در ابتدای فصل جدید فوتبال باشگاهی ایران، خانه‌بدوشی استقلال و پرسپولیس را به همراه داشت و حتی سبب شد تیم ملی هم نتواند در آغاز کارش در مرحله نهایی انتخابی جام‌جهانی ۲۰۲۶، در تهران به میدان برود.

ریشه بحران ورزشگاه‌های فوتبال را باید در عدم توجه به شرایط نگهداری آنها جست‌وجو کرد؛ غفلتی که باعث شده تا پس از بحرانی شدن شرایط، تصمیمات لازم برای عبور از این بحران اتخاذ شود! کم‌کاری‌های صورت گرفته در نگهداری استادیوم‌ها، علاوه بر اینکه هزینه‌های نجومی را برای بازسازی به ورزش تحمیل می‎‌کند، سبب می‌شود فوتبال ایران چه در رده ملی و چه باشگاهی از خدمات این استادیوم‌ها برای مدتی طولانی محروم شود.

این در حالی است که با توجه به فاکتور پشتیبانی و نگهداری استادیوم‌ها و اماکن ورزشی، هم می‌شود از صرف هزینه‌های کمرشکن در آینده جلوگیری کرد و هم ورزش و فوتبال از خدماتی که این ورزشگاه‌ها می‌دهند، محروم نشود و مانند امروز تیم ملی، استقلال و پرسپولیس برای پیدا کردن یک ورزشگاه مناسب جهت میزبانی مسابقاتشان به دردسر نیفتند.

علاوه بر این از نقش باشگاه‌ها در توسعه زیرساخت‌های فوتبال هم نمی‌توان گذشت. در حالی فوتبال ایران چرخش مالی حدود ۳هزار میلیارد تومانی دارد که در اکثر باشگاه‌ها در هزینه‌کرد سالانه و بودجه‌های چند صد میلیاردی که برای برخی تیم‌ها تا هزار میلیارد هم برآورد می‌شود، بودجه‌ای برای ساخت حتی یک زمین تمرین و در مقیاس بزرگ‌تر یک ورزشگاه اختصاصی در نظر گرفته نمی‌شود!

بیش از ۹۰ درصد بودجه باشگاه‌ها صرف پرداخت قراردادهای بازیکنان می‌شود و بخش زیرساخت‌ها، جایگاهی در برنامه‌های مدیران باشگاه‌ها ندارد. بی‌توجهی که باعث شده تا حتی تیم‌های بزرگ ایران که سالانه نزدیک به هزار میلیارد تومان هزینه می‌کنند، در طول فصل حتی از داشتن یک زمین تمرین مناسب محروم باشند، چه برسد به اینکه در اندیشه ساخت یک استادیوم اختصاصی باشند.

این در شرایطی است که اهمیت دادن به توسعه زیرساخت‌ها، یکی از بدیهی‌ترین نیازها و جزو الزامات اولیه یک باشگاه است و باشگاه‌ها با یک برنامه بلندمدت، می‌توانند با اختصاص دادن بخشی از بودجه سالانه به این بخش، به مرور زمان و با توجهی که صورت می‌گیرد، برای باشگاه، زیرساخت‌های لازم را فراهم کنند تا مانند امروز برای پیدا کردن یک زمین مسابقه، مجبور نباشند در شهر دیگری از تیم‌ها میزبانی کنند و خانه‌به‌دوش شوند.