فیلم هیجان‌انگیز و رزمی «نیکیل ناگش بات» هندی با الهام از «The Raid» گرت ایوانز و «Snowpiercer» بونگ جون هو، یک اکشن خونین و بی‌امان است که با سوار شدن قهرمانان و راهزنان به قطار دهلی نو شروع به خودنمایی می‌کند. این فیلم در حالی که تأثیر گرفتنش از دیگر آثار این روزهای سینما مشهود است، اما شیار منحصر به فرد خود را در همه چیز از طراحی مبارزه و شخصیت‌ها گرفته تا عنوان فیلم می‌یابد. عنوان «Kill» ممکن است فقط یک اسکلت برای یک داستان باشد، اما استخوان‌‌بندی این اسکلت بسیار محکم است. برای یافتن چرایی این حرف، در ادامه با بررسی فیلم Kill همراه ویجیاتو باشید.

فیلم هندی کشتن با مجموعه‌ای جذاب از شخصیت‌ها، طراحی صحنه مناسب با تمرکز بر یک قطار جالب، و سکانس‌های مبارزه تماشایی، در میان انبوهی از فیلم‌های اکشن عمومی این روز‌های سینمای جهان برجسته می‌شود. این یعنی فیلمساز هندی به مخاطبان یادآوری می‌کند که اکشن با کیفیتی قابل ستایش خارج از هالیوود نیز وجود دارد.

اما داستان که کاملاً در محدوده سه واگن قفل شده یک قطار سریع السیر به مقصد دهلی نو اتفاق می‌افتد، گروهی از دزدان خشن را نشان می‌دهد که سوار قطار می‌شوند و همه خروجی‌ها را ایمن می‌کنند. ولی هنگامی که آنها شروع به ترساندن مسافران می‌کنند، به سرعت متوجه می‌شوند که گروهی از کماندوهای نخبه نیز در قطار هستند، یکی از آنها به نام امریت، کسی است که با عشق زندگی خود و خانواده‌اش پا به این قطار و سفر گذاشته است.

این تقریباً تمام چیزی است که باید در مورد طرح گفته شود، زیرا چیزی که در ادامه آشکار می‌شود 105 دقیقه خشونت و قتل عام بسیار است، زیرا آمریت و همرزمانش افراد بد داستان را یک بار با استخوان خردکن و گاهی با شکافتن اندام حیاتی آن‌ها می‌کشند. و اگر فکر می‌کردید که حماسه جان ویک بی‌رحمانه است، صبر کنید تا خشونت افسارگسیخته این فیلم را تماشا کنید.

این فیلم اثری کاملاً اکشن با حداقل دیالوگ است که همه در آن بر روی کشتارها تمرکز دارند. در واقع فیلم کشتن یک سمفونی درخشان از ضرب و شتم است، زیرا آدم‌های شرور و برخی قهرمانان به انواع روش‌های خلاقانه و تحریک کننده از داستان کنار گذاشته می‌شوند. این یعنی خون و خشونت در این اثر به شدت زیاد است و کسانی که روحیات ضعیف دارند لازم نیست این فیلم را تماشا کنند.

فیلم «Kill» ساخته نیکیل ناگش بات کارگردان بالیوودی نه تنها در سرزمین مادری خود هند تبدیل به اثری موفق شد، بلکه فیلمسازان و منتقدان تیزبین غربی را نیز مجذوب خود کرد به طوری که چاد استاهلسکی و کمپانی سازنده‌اش پیش از این عجله کرده‌اند و با کسب اجازه در حال فیلمبرداری یک بازسازی آمریکایی از این ماجرا هستند.

بازیگر محبوب هندی لاکشیا نقش آمریت را بازی می‌کند و او کنترل کامل فیلم را بر عهده می‌گیرد. این بازیگر در اوج شرایط جسمانی است و در گوشه و کنار لوکوموتیو این قطار متحرک انواع مبارزات را تجربه می‌کند و هر ابزاری در دست اون یک سلاح کشنده است. به طور کلی اجرای این فیلم اکشن به سبکی است که ما را کمتر به یاد آثار معمولی بالیوود می‌اندازد و بیشتر ما را به یاد اکشن‌های خشن این سال‌های اخیر برآمده از سینمای اندونزی و تایلند مانند اثری چون The Raid (2011) می‌اندازد.

اگرچه کارگردان نیکیل ناگش بات و بقیه بازیگران این فیلم برآمده از سینمای بالیوود هستند، اما این فرورفتن در بازار و فرم غربی باید آنها را در معرض دید جهانی قرار دهد و آنها را به پروژه‌های برجسته تری هدایت کند. باید بدانید دوربین این فیلم اغلب خود را در یک محیط کلاستروفوبیک با در هم تنیدگی نزدیک دست‌ها، پاها، چاقوها و سرهای شرکت کنندگان در نزاع قرار می‌دهد. همه چیز به شیوه‌ای بزرگ، اما با سلیقه ارائه می‌شود.

اما در میان نکات مثبت این فیلم باید به راگاو جویال به‌ویژه به‌عنوان شخصیت شرور اصلی فیلم اشاره کرد. مهارت او بر روی پرده مدیون حرفه او به‌عنوان یک رقصنده و طراح رقص در سینمای هند است، جایی که او به عنوان «پادشاه حرکت آهسته» شناخته می‌شود. او در فیلم Kill به عنوان پسر کاریزماتیک، متکبر و روانی یک رئیس جنایتکار که حاضر به مردن نیست، عالی بازی می‌کند.

باید بازهم تکرار کنم، این یک فیلم بالیوودی نیست، بلکه یک فیلم اکشن هاردکور است که 45 دقیقه اول خود را در حالت بی رحمی سپری می‌کند و 60 دقیقه دیگر را در حالت بی‌رحمی شدید‌تر می‌گذراند. این اکشن همچنین بسط دقیقی از وضعیت ذهنی قهرمان داستان، یعنی شخص امریت است. او پس از مشاهده یک عمل نادرست، بی وقفه درگیر انتقام می‌شود و بی وقفه خشم خود را بر هر کسی که جرأت عبور از مسیر او را دارد، فرو می‌برد.

بیننده بعد از دیدن چنین محتوایی بلافاصله گرفتار احساسات شدیدی می‌شود که امریت را تا مرز جنون می‌کشاند. و نکته مهم اینجاست که وقتی داستان کم است، فیلم از طریق ساختن جهان و اجراها آن را جبران می‌کند.

در پایان باید گفت: نیکیل ناگش بات و تیمش یک فیلم اکشن به یاد ماندنی ساخته‌اند که از مهارت هنرهای رزمی به صورت کامل بهره می‌برد. طراحی مبارزات قابل توجه فیلم و ریتم فشرده، تجربه‌ای شدید و سرگرم‌کننده را ایجاد می‌کند. سادگی خط داستانی، به خصوص با توجه به جنبه‌های خانوادگی و رمانتیک فیلم، جای بسی دلخواهی برای مخاطب عام دارد. اما شخصیت‌ها و اجراها موفق می‌شوند برجسته شوند و به لحن ملودراماتیک فیلم وزن می‌دهند.