به گزارش ستاد خبری نخستین جشنواره ملی و بین‌المللی کتاب کودک و نوجوان، دومین روز از سومین دوره متمرکز و حضوری آموزش شعر و داستان کودک و نوجوان (قاصدک) با نشست «زندگی با آیه‌ها» با حضور رضا دژبخش پژوهشگر قرآنی کودک و نوجوان برگزار شد.
دژبخش در خصوص منظومه تربیتی انسان گفت: بر اساس قرآن، سیر رشد انسان را می‌توان هدف‌گذاری کرد. نگاهی که ما به قرآن داریم نگاه آیین‌نامه‌ای نیست. مثلا در موضوع حجاب فقط دو آیه نداریم بلکه موضوعات مختلفی داریم.
این پژوهشگر قرآنی افزود: وقتی به قرآن مراجعه می‌کنیم باید با نگاه اینکه قرآن کلام خداست به آن رجوع کنیم. اگر ما با حس اینکه خدا با ما حرف می‌زند سراغ قرآن برویم، ارتباط هم عمیق‌تر می‌شود. خداوند می‌داند چه کار کرده است. می‌داند وسوسه چگونه می‌تواند بر نقش انسان غلبه کند. قرآن نیاز به تکرار و دوباره مراجعه کردن دارد. انسان باید ساکن در کوچ باشد یعنی وارد قرآن شود و تا انتها برود و برگردد. اسامی خدا مربوط به نیازهای ما است. تعدد اسامی خدا مربوط به تعدد نیازهای انسان است.
دژبخش در خصوص نحوه داستان پردازی از طریق آیات گفت: سوره ناس در مورد وسوسه و اینکه از شر وسوسه به خدا پناه ببریم، است. ما در منظومه رشد می‌دانیم که هر کودکی در چه سطحی از فهم و رشد قرار دارد. برای بچه‌های اول دبستان باید در نظر داشته باشیم که اول با متن سوره آشنا شوند. برای بچه‌های دبستانی باید پیام آیه را هم منتقل کنیم و متناسب با ظرفیت درک بچه حرف بزنیم. مثلا در سوره ناس می‌گوییم کارهای خوب را باید زود انجام داد و سرعت عمل داشته باشیم. ارزیابی ما از آموزش قرآن تغییر کودک است. مثلا می‌گوییم بچه با سوره حمد حس زیبابینی و خوشحالی بیشتری دارد. شعر و داستان کمک کننده در انتقال این پیام هستند.
وی ادامه داد: در خصوص مفهوم برای بچه‌ها دو موضوع مهم است. اول اینکه خود دین را بشناسیم. خیلی از باورهای دینی اقشار سنتی، دینی نیست. یعنی خیلی چیزهایی که فکر می‌کنیم دین گفته در حقیقت اینطور نیست. هیچ وسیله‌ای مثل قرآن، دین را شسته و رفته تحویل نمی‌دهد. روایات اهل‌بیت به فهم قرآن کمک می‌کند. دوم اینکه باید اقتضائات انسان را بشناسیم. اینکه خدا راجع به انسان چه می‌گوید و او را چگونه معرفی می‌کند.
دژبخش در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این نکته که باید در آثار داستانی بستر رشد فراهم شود، گفت: براساس منظومه رشد، انسان‌ها باید مراتب خروج ظلمات به نور را طی کنند. بچه‌ای که سینه‌خیز می‌رود از ظلمات به نور می‌رود. ظلمات اینجا معنای منفی ندارد. ظلمات بستر رشد است. اولین مرتبه رشد و نورانیت این است که انسان خوبی از خود بروز دهد. حتی در یک جامعه رها که دین در آن حاکم نباشد انسان می‌تواند این خوبی‌های فطری را از خود بروز دهد. این اولین مرتبه نورانیت است. مرحله بعدی این است که انسان بهترین تشخیص را انتخاب کند. یعنی وقتی تعارض ایجاد می‌شود نفع حقیقی را تشخیص دهد. اینجا به دین نیاز داریم.
وی افزود: مرحله بعدی این است که انسان منافع دیگران را به منافع خودش ترجیح دهد. او در این مرحله از رشد از کسی طلبکار نیست و حس بدهکاری به انسان‌ها دارد. پله بعدی نورانیت این است که انسان با حقیقت تطبیق پیدا می‌کند. یعنی هرچه او می‌گوید حق است. پله بعدی این است که انسان می‌گوید فقط به خداوند نیاز دارم و از همه بی‌نیاز هستم.
نظر شما