افغانستان کشور هم‌جوار و هم‌زبان ایران با نزدیک‌ترین ریشه‌های مشترک فرهنگی همواره بیش از یک همسایه و بلکه به‌عنوان یک خویشاوند برای ایران مطرح بوده است و طبعاً پیوندهای فرهنگی_آیینی ریشه‌دار ایران کهن میان دو ملت جاذبه‌های زیادی ایجاد می‌کند اما افسوس که تاریخ پر درد افغانستان از جنگ‌ها و رنج‌های بزرگی که بر این ملت تحمیل شده ضعف‌های نهادینه و آسیب‌های ماندگاری در ابعاد مختلف ایجاد کرده است که این کشور را با فقر و نا امنی دست به گریبان کرده.

وجود ادبا و دانشمندان مطرح، پشتکار و پرتلاش بودن، باورهای عمیق دینی و بی‌شمار ویژگی‌های ارزشمند دیگر از خصوصیات بارز ملت افغانستان است و حماسه فاطمیون که شاه‌کاری بود جهانی تا ابد از ذهن دنیا پاک نمی‌شود اما خیل عظیم مهاجران این کشور به ایران در شرایطی که کشور ما هم درگیر سخت‌ترین چالش‌های اقتصادی و سیاسی است میزبانی از این جمعیت چند میلیونی را دشوار کرده است و علی‌رغم قوانين و ضوابط وضع شده در این زمینه مواردی هم‌چون روی کار آمدن دولت طالبان و سیلِ شتابان مهاجرت پس از آن، تغییر شرایط کشت خشخاش در افغانستان و بالارفتن کشت‌و‌کار ممنوعه در کشور و ورود اتباعی که بدون گذرنامه، کارت اقامت و هویت مشخص و بدون هیچ نظارتی وارد کشور شده‌اند شرایط را پیچیده‌تر کرده است.

با وجود هم‌دردی با تمام خانواده‌های افغان که به امید رسیدن به شرایطی با حداقل‌های یک زندگی ساده پا در مسیر خطرناک مهاجرت می‌گذارند و با عبور از کوه و بیابان و به دوش کشیدن سهم کوچک‌شان از داشته‌های این دنیا در یک بقچه به همراه زن و چند فرزند قد و نیم قد راهی کشور غریب می‌شوند اما امنیت ملی یک کشور مسئله قابل اغماضی نیست و بمب‌گذاری و شهادت و ترور بخش دیگر ماجراست که عدم امکان تشخیص مهاجر واقعی مظلوم از مهاجر تروریست ظالم را با قوانین منع مهاجرت درمان می‌کند.

محتمل بودن آشوب ناشی از شرایط اجتماعی کشور و پنجه در پنجه ابرقدرت‌های قلدر کشیدن و شرارت‌های صهیونیسم و خباثت‌های متحدانش همواره تهدیدهای امنیت ملی ما بوده که بعضاً عوامل اجرایی آن از میان مهاجران انتخاب و هدایت شده‌اند و از طرف دیگر جریانات خاص افراطی که در پاکستان و افغانستان با تفکر شیعه خصومت عقیدتی دارند در صورت ایجاد فرصت برای ضربه به کشور ما ابداً دچار تردید نخواهند شد

بنابراین عقل حکم می‌کند در این زمینه آینده‌نگرانه به مسئله بیاندیشیم و تمامی احتمالات را در نظر بگیریم‌.

خصوصاً گسل‌های مذهبی و گرایشات تکفیری که در برخی نقاط افغانستان عامل نا آرامی و ترور بوده است می‌تواند خطری بالقوه در جهت امنیت ملی باشد که مسبوق به سابقه نیز هست.

اما نکته تازه ماجرا ورود اتباع به لرستان است که بر اساس قوانین وضع شده برای مهاجران امری ممنوعه بوده و شهرها و استان‌های محدودی به‌عنوان مهاجر‌پذیر معرفی شده‌اند که لرستان از جمله آن‌ها نیست و ظرفیت این را ندارد که با وجود مشکلات اقتصادی و اشتغالی عدیده نیروی کار غیر بومی را بپذیرد و می‌توان گفت مشکلات لرستان با مشکلات افغانستان در رقابت است.

به گفته‌ی سردار نعمت الله باقری فرمانده سپاه حضرت ابوالفضل (ع)مواردی هم‌چون پایین بودن دست‌مزد کارگران افغانستانی و طمع کارفرمایان فرصت‌طلب، و هم‌چنین تبحر برخی اتباع در کشت ممنوعه که در استان در حال رواج است از عوامل حضور مهاجران در لرستان بوده است، که حتما به آن رسیدگی خواهد شد و در دستور کار نیروهای امنیتی قرار خواهد گرفت.

گزارش از سارا بابایی