گروه ورزشی: ناهید کیانی روز گذشته پس از سه پیروزی پیاپی مقابل کیمیا علیزاده، حریف تونسی و سپس حریف لبنانی، به فینال تکواندو زنان در وزن منفی ۵۷ کیلوکرم المپیک پاریس رسید و در دیدار نتیجه را واگذار کرد تا مدال نقره این رقابت‌ها را کسب کند، اما نکته مهم اینکه ناهید به نخستین ورزشکار زن تاریخ ایران تبدیل شد که موفق به حضور در فینال و کسب مدال نقره در ادوار المپیک شده است.
این افتخار در شرایطی توسط کیانی رقم خورد که در المپیک توکیو در دیدار نخست خود برابر کیمیا علیزاده شکست خورد تا از دور رقابت‌های تکواندو المپیک حذف شود و به ایران بازگردد و سه سال برای افتخارآفرینی این دوره از المپیک تلاش کند.
ساعاتی پس از کسب مدال نقره توسط ناهید کیانی، خواهر و برادر او در یک گفت‌وگوی اینترنتی درباره سختی‌ها و تلاش‌های او در این سال‌ها صحبت کردند و گلايه‌هایی را از رفتار مسئولان پس از حذف ناهید از المپیک توکیو و بازگشت او به ایران به زبان آوردند.
علی کیانی در این باره گفت: ناهید خیلی ناملایمتی دید. هیچ‌وقت این صحنه یادمان نمی‌رود که زمانی که از المپیک برگشت، در فرودگاه حتی یک نفر هم برای استقبال نیامد و این خیلی صحنه عجیبی بود. المپیک، آوردگاهی است که کمتر کسی فرصت حضور در آن را پیدا می‌کند و برای هر کشوری افتخار است و اینکه یک ورزشکار حضور پیدا می‌کند، کافی است که یک تیم به استقبال کسی که باخته است، بیایند.
او ادامه داد: با توجه به اینکه ناهید باخته بود، این اتفاق نیفتاد و تا مدت‌ها در ذهن خودش و ما مانده بود که آیا فقط برنده‌ها هستند که باید مورد تشویق و تقدیر قرار بگیرند؟ آیا این مصاحبه‌ها فقط باید برای زمانی باشد که یک نفر طلا می‌گیرد؟ اما ناهيد همه این‌ها را پشت سر گذاشت و بدون اینکه خم به ابرو بیاورد، مجددا تلاش کرد و همه را سورپرایز کرد.
در ادامه مهتاب کیانی، خواهر ناهید، اظهار داشت: ناهید در المپیک گذشته وقتی از پله‌ها پایین می‌آمد، به ما و به اطراف نگاه می‌کرد. هیچکس نبود. هیچکس نبود که با او مصاحبه کند. ناهید وقتی پایین آمد، سلامش با بغض بود و من وقتی یادم میفتد، خودم بغض می‌کنم. وقتی می‌رفتیم، ناهید حتی چمدانش را به ما نمی‌داد و می‌گفت خودم می‌آورم. او غم پدر و مادرش را می‌دید. من خیلی خوشحالم که الان با یک خوشحالی عمیق و بزرگتر می‌آید و پرافتخارترین بازیکن حال حاضر است. به نظرم دو شگفتی‌آفرینی از یک اعجوبه برمی‌آید.
وی افزود: ناهید وقتی می‌رفت، من رفتم که کمک کنم وسیله‌هایش را جمع کند و دیدم که روی دیوارش عکس‌های حریف‌هایش را زده و جدولش را گذاشته و برای من تعریف می‌کرد. می‌گفت صبح که بیدار می‌شوم به تک تک این‌ها می‌گویم من امروز از شما قشنگ‌تر و بهتر تمرین می‌کنم و خانواده‌ای دارم که خیلی حامی‌ام هستند، من بردم و از همین‌جا مدال در گردنم است.
مهتاب با اشاره به انگیزه خواهرش عنوان کرد: او عکس خودش را با مدال المپیک با فتوشاپ درست کرده و چاپ کرده بود و می‌گفت من روی سکوی طلا می‌ایستم. ناهید هر لحظه برای این جنگید. وقتی می‌رفت به او گفتم ناهید همه تلاشت را بکن، گفت من نیامدم که از دست بدهم، آمده‌ام که یک چیز جدیدتر را به دست بیاورم.