«عطرآلود» از لحاظ ساختار و معنا فیلمی قابل قبول است و همین هم هست که نقدهای مختلفی درباره جزئیات هنری آن نوشته شده است. این نقدها به‌خصوص به بازی مصطفی زمانی و هدی زین‌العابدین، لحن سمبلیک و تاویل‌پذیر داستان و البته خلاقیت‌های بصری و مضمونی فیلم به عنوان نقاط قوتش اشارات زیادی کرده‌اند. هم‌چنین از نگاه شماری از منتقدین؛ یکی از نکات ویژه این فیلم توجه دقیقش به جزئیات عطرسازی و استفاده از رایحه‌ها به عنوان ابزاری در خدمت روایت داستان است که تجربه‌های حسی مخاطب را تقویت می‌کند و لایه‌های عمیق‌تری به شخصیت‌ها می‌بخشد.
یکی از منتقدانی که نگاهی مثبت به این فیلم داشته؛ معصومه‌سادات نبی‌پور است که در نقد خود آورده که «فیلم «عطرآلود» دارای فیلم‌نامه‌ای قوی و ساختاری منسجم است که با تکنیک‌های سینمایی و روایی و ترفندهایی چون فلش‌بک و فلش‌فوروارد عمق گرفته است». به باور این منتقد؛ «تم انسانی و اخلاقی فیلم ویژگی دیگر آن است» و «در کل درباره «عطرآلود» می‌توان گفت که این اثر با توجه به مسائل اجتماعی و سیاسی روز، با دیدگاهی هنری و آزادانه به بررسی زندگی پرداخته است».
حسن صنوبری نیز در نقد دیگری به این موضوع اشاره کرده که «فیلم «عطرآلود» توانسته با استفاده از فیلمنامه قوی و پرداخت دقیق به جزئیات زندگی علی، داستانی تاثیرگذار و انسانی را روایت کند». او هم‌چنین بازی خوب بازیگران و به خصوص مصطفی زمانی در نقش علی را یکی از ویژگی‌های فیلم می‌داند و می‌گوید که «عطرآلود» در کل با وجود برخی ایرادات جزئی، یک اثر درخشان سینمایی است».
فارس هم درباره فیلم جدید هادی مقدم‌دوست به «نگاه آرمانی و حرکت استکمالی فیلم- درباره حیات انسان» اشاره کرده است: «او در فیلم‌هایش زندگی می‌کند و سینمای او نگاهی اسطوره‌ای به انسان و کنشگری‌های مبتنی بر جهان بینی الهی اش دارد و بدیهی است که زیستن و حضور در اتمسفری فارغ از ملاحظات دست و پاگیر عادات انسان معاصر دشوار خواهد بود، اما گویی او همواره یقین خود را به رشته تحریر درآورده و به تصویر کشیده است. مقدم دوست در «عطرآلود» حضور همزمان زایش و مرگ را به موازات هم پیش می‌برد و گویی در صدد نمایش یک تقابل درونی است. شخصیتی که در تمام لحظات فیلم مردد است و تردید او در میانه ماندن و گریختن نیست؛ بلکه علی درگیرودار یک تجربه روحی است و دست‌وپا می‌زند که واقعیت را نپذیرد»...