خبرآنلاین: حسن رحیم پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: کسی که رسیدگی به ضعفا (اعم از ضعفای مالی، فرهنگی، اجتماعی و...) ندارد، به فکر خدمت به خلق نیست، ادعای مذهبی بودن دارد، اما موضع نمی‌گیرد؛ نه به «مرگ بر» قائل است نه به «درود بر»، با همه موافق یا با همه مخالف است، در بهترین حالت، محب اهل بیت (ع) است نه شیعه ایشان.

حسن رحیم‌پور ازغدی خطاب به جوانان و دانشجویان فعال فرهنگی و سیاسی گفت: بدون شناخت گذشته نمی‌توان آینده را ساخت، بنابراین پیش از هر اقدامی ابتدا تامل داشته باشید که وارث چه کسانی هستید؟ فعالان دانشگاهی نسل قبل از شما، یا در جبهه ترکش می‌خورند یا پشت جبهه، چاقو، یا ناسزا می‌شنیدند و یا در کردستان و سیستان به دست کومله ذبح می‌شدند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به هزینه‌هایی که انبیا و اولیا تا پای جان برای دین پرداختند، ادامه داد: ما اغلب هنگامی سراغ فعالیت فرهنگی سیاسی می‌رویم که همه آینده مان، تضمین و حوائجمان و مشکلاتمان مرتفع باشد در صورتی که اگر در این مسیر مزاحم کسی نیستیم، کتک نمی‌خوریم، ناسزا نمی‌شنویم و دشمن نداریم، یعنی خاصیت نداریم و مقابل هیچ باطل، ضدارزش، فساد و بی عدالتی نایستاده ایم. بهشت، محفوف در رنج هاست پس هرگاه جاده زندگی مان صاف بود بدانیم در حال حرکت به سمت بهشت یا بهتر بگوییم، عبودیت نیستیم.

رحیم‌پور ازغدی با اشاره به روایتی از امام رضا (ع) که می‌فرمایند هرکه از خدا توفیق بخواهد، اما عرق نریزد و خطر و تلاش نکند خودش را مسخره کرده است، تاکید کرد: مذهب گل و بلبل و بدون وظیفه و مسئولیت، تخدیر کننده و افیون توده‌ها و بسیار خطرناک است؛ اگر هر سال حج، عتبات عالیات و مشهد می‌رویم، ولی تغییر در رفتار و زندگی مان اتفاق نمی‌افتد، هیچ سودی ندارد؛ به جای این همه زیارت به رهنمودهایشان عمل کنیم.

وی با تاکید براینکه اصل معرفت دین و اطاعت اهل بیت، در همراهی محبت با عمل است نه صرف ادعا، افزود: در این سال‌های پس از انقلاب، از حزب اللهی‌های به دور از درک و معرفت که برخیشان هم مسئولیت گرفتند، چه‌ها که نکشیده ایم؛ یا به جبهه نمی‌آمدند یا همان پشت جبهه مشغول دعای کمیل و سینه زنی می‌ماندند و پا به عملیات نمی‌گذاشتند.

وی با اشاره به حدیثی از امام رضا (ع) که می‌فرمایند حب ما اهل بیت (ع) نجات بخش است، خاطرنشان کرد: منظور حضرت، حب واقعی است؛ آنچه انسان را نجات می‌دهد، نه فقط اظهار و ادعای محبت بلکه خود حب است که به دنبال خود مسئولیت و بها دادن می‌آورد.

رحیم پور ازغدی ادامه داد: حب هرگز جای عمل صالح را نمی‌گیرد؛ نمی‌شود هر کار دلمان خواست انجام دهیم و هر طور خواستیم زندگی کنیم بعد بگوییم، چون محب اهل بیت (ع) هستیم نجات می‌یابیم، بنابراین سرمایه دارانی که خود را محب می‌دانند، اما حق فقرا را نمی‌دهند یا کسانی که عاشقانه در پیاده روی اربعین شرکت می‌کنند، ولی اهل نماز نیستند، در واقع محب هم نیستند.

رحیم‌پور ازغدی در ادامه ضمن اشاره به اهمیت خود انتقادی، ارزیابی و حساب کشی از خود، گفت: فرد یا جامعه‌ای که از خود حساب نکشد محکوم به شکست است. کسی که رسیدگی به ضعفا (اعم از ضعفای مالی، فرهنگی، اجتماعی و...) ندارد، به فکر خدمت به خلق نیست، ادعای مذهبی بودن دارد، اما موضع نمی‌گیرد؛ نه به «مرگ بر» قائل است نه به «درود بر»، با همه موافق یا با همه مخالف است، در بهترین حالت، محب اهل بیت (ع) است نه شیعه ایشان.