به گزارش مشرق، محمد ایمانی در مطلبی با عنوان خود تحقیری خطرناک در کانال تلگرامی خود نوشت:

"احمد- ز" از گردانندگان روزنامه هم میهن نوشته است: "حضور کم‌رمق و سطح متوسط و پایینِ هیئت‌های جهانی در مراسم تحلیف دکتر پزشکیان، ظاهراً گواه بر این است که جامعۀ بین‌المللی انتظار تغییر و تحول چشمگیری در روند جاری سیاست کشور ندارد؛ بخصوص آنکه حضور پررنگ‌تر آنها در مراسم تحلیف رؤسای جمهور اصلاح‌طلب و اعتدالی پیشین، خلاف انتظارات آنها در آمده است. امیدوارم آقای پزشکیان، نتیجۀ کارش متفاوت از موارد قبل باشد".

این حجم از خود تحقیری و حق دادن به بیگانه، از کجا سرجشمه می گیرد؟ اولا ۱۰۴ هیئت خارجی و از جمله سران و نمایندگان ۸۶ کشور در مراسم تحلیف آقای پزشکیان حضور پیدا کردند که در میان آنها شماری از روسای جمهور و نخست وزیران و وزرای خارجه کشورها مشاهده می شوند. همچنین به واسطه دیپلماسی فعال دولت رئیسی وزرای خارجه و کشور مصر و عربستان و... در این مراسم شرکت کرده اند.

ثانیا منظور نویسنده مذکور -با عنایت به رویکرد غربگرایانه اش- مقامات کشورهای غربی هستند که اگر در مراسم تحلیف آقای روحانی، مسئول سیاست خارجی اتحایه اروپا را به تهران فرستادند، این بار معاون او را گسیل کرده اند.

سفر هفت سال قبل موگرینی چه عایدی در پی داشت و مثلا هشت ماه بعد که دولت آمریکا برجام را زیر پا گذاشت، طرف اروپایی جز فریب طرف ایرانی و پشت هم اندازی و فرصت سوزی و سرانجام، گرفتن طرف آمریکا، چه کار دیگری کرد که دل مان برای بودن یا نبودن شان غنج برود؟!

ثالثا چرا کسانی به جای غیرت ملی یا دست کم در پیش گرفتن انصاف، دائما سمت بیگانه (غرب) متخاصم و عهدشکن را می گیرند و طرف خودی را شماتت می کنند؟ آقای روحانی که در نرمش و انفعال هیچ کم نگذاشت. کدام حرمت را در عمل، از غرب دید؟

رابعا آقای پزشکیان که در تبلیغات انتخاباتی، با حسن ظن و تغافل درباره مذاکره و تعامل با غرب سخن گفت و نامزد طیف اصلاح طلب (خوش گمان نسبت به غرب) هم بود. چرا آمریکا و سه دولت اروپایی حتی حاضر نشدند یک تبریک متعارف برای پیروزی پزشکیان بگویند؟ و چرا باید حس بدهکاری و شرمندگی نسبت به فراعنه عصر خود داشته باشیم؟

خود کوچک پنداران و خود تحقیر کنندگان، موجودات خطرناکی هستند. این حکمت از امام هادی (علیه السلام) است که فرمود: "مَنْ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ فَلاَ تَأْمَنْ شَرَّهُ. هر کس نزد خود خوار شمرده شود [احساس شخصیت نکند]، از شر او ایمن مباش".