دیپلماسی ایرانی: جریانی از جناح های سیاسی کشور بر اساس مبانی ایدئوژیک خود، دنیا و ما فیها را به دو بخش خیر و شر مطلق، تقسیم کرده است و با ساخت انوع و اقسام دوگانه ها، به مهارتی بی نظیر در این عرصه دست یافته اند. این دوگانه ها همچون سد سکندر جلوی پیشرفت و توسعه ایران را محکم گرفته اند. دوگانه ها روزی به مناسبتی از زبان یا قلم واعظ یا قلم بدستی از دوگانه سازها بیرون می آیند و با مزه کردن زیر زبان دلدادگان این دوگانه ها و در ادامه با تکرار بی حد و مرز آنها چنان به بدیهیات غیر قابل خدشه تبدیل می شوند که هر گونه ان قلت در سست بودن بنیان آنها به مثابه کفر و منکر شدن آفتاب در روز روشن است. در زیر به چند دوگانه عینی ایران سوز اشاره می شود:

دوگانه مبارزه – تسلیم در برابر آمریکا: این دوگانه سال هاست همچون بختک بر سپهر سیاسی ایران چنبره زده، بر این مبنا که یا باید تسلیم محض آمریکا شد یا باید با همه امکانات در مبارزه دائمی با آن بود. این دوگانه روی نمودار نیست که در در بین دو سر آن نقطه سومی برای ما وجود داشته یاشد، فقط دو انتخاب موجود است، تسلیم محض یا مبارزه محض. بر اساس منطق این دوگانه، همه کشورهای دنیا، یا قبلا تسلیم آمریکا شدند یا در حال مبارزه بی امان با آن هستند!

دوگانه نگاه به داخل – نگاه به خارج: بر مبنای این دوگانه مردم ایران به دو گروه، یکی که نگاهشان به داخل است و دیگری که نگاهشان به خارج (غرب) است تقسیم می شوند. گوئی که این دو مولفه در تضاد مطلق با هم هستند، یعنی به هیچ وجه نمی شود به توان داخل اتکا و همزمان در ارتباط با دنیای خارج توان داخلی را مضاعف و تکمیل کرد. مثلا به زعم دوگانه سازها امکان ندارد مثل چین با اتکای توامان به توان داخلی و ارتباط گسترده با دنیا، در طول ۴۰ سال از کشوری فقیر و عقب افتاده به دومین اقتصاد دنیا تبدیل شد.

دوگانه خودکفائی – وابستگی: طبق منطق این دوگانه، اگر در همه اقلام کالا و خدمات مورد نیاز و یا حداقل در اکثر آنها خودکفا نباشیم پس وابسته به دنیای خارج می شویم. بر اساس تجربه مشترک بشری به خصوص در قرون ۲۰ و ۲۱ اولاً خودکفائی اصولا مقدور نیست، ثانیاً اگر هم مقدور باشد به هزار دلیل عقلی خودکفائی نیست بلکه خود ویرانگری است. تراز تجاری آمریکا قدرت اول اقتصادی دنیا، در ده های اخیر همواره منفی بوده تا آنجا که واردات سالانه این کشور از رقیب و دشمن اصلی اش چین، از مرز ۶۵۰ میلیارد دلار عبور کرده، با این حال آمریکا همچنان ابرقدرت باقی مانده است.

دوگانه خودی – غیرخودی: در این دوگانه مردم یا خودی هستند یا غیر خودی و طبیعی است که برای رضای خدا حتی المقدور غیرخودی ها به عنوان شهروند درجه دو باید از عرصه های مدیریت و تصمیم سازی کنار گذاشته شوند. متاسفانه براساس شاخص های متعدد مثل نرخ مشارکت در انتخابات غیرخودی در اکثریت هستند، مضافاً اینکه هر روز تعداد بیشتری از غیرخودی ها از قطار خودی ها پیاده می شوند. در حالی که در همه کشورهای پیشرفته حتی کشور ۱.۵ میلیارد نفری چین علاوه بر استفاده از حداکثر توان انسانی مردم خود تا آنجا که برایشان مقدور است از توان انسانی ملل دیگر هم استفاده می کند.

متاسفانه دوگانه ها منحصر به چند مورد بالا نیست و بدتر اینکه کارخانه دوگانه سازها لاینقطع در حال اضافه کردن به لیست بلند بالای دوگانه های ایران سوز است. آخرین تولید این کارخانه با عنوان دوگانه پیروان علی – پیروان معاویه در انتخابات اخیر به بازار عرضه شد. بدترین بخش داستان این است که دوگانه سازها اگر چه اقلیتی کوچک هستند اما صدائی بلند و دستی قدرتمند برای عمل کردن به دوگانه های خود ساخته را داشته و دارند. بدون کنار گذاشتن دوگانه های بی مبنا و سست بنیان ایران عزیز هرگز روی خوش به خود نخواهد دید.