به گزارش «راهبرد معاصر»؛ نخستین مناظره میان دو نامزد اصلی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ۲۷ ژوئن، بیش از پنج ماه قبل از برگزاری انتخابات انجام شد. گرچه مناظره همانطور که انتظار می رفت، ناخوشایند و نشان دهنده افزایش قطبی شدن زندگی سیاسی آمریکا و دشمنی شدید میان دو رقیب بود، اما برای جو بایدن که به عنوان فاجعه توصیف شد،  تمرینی فوق العاده دشوار به شمار ‌رفت.

 
طبق گزارش سی.ان.ان، دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا با کسب نظر موافق ۶۷ درصد افراد پرسش شونده، در مناظره پیروز شد. این نتیجه ای روشن است،  با توجه به اینکه می دانیم نامزد جمهوری خواه چقدر جنجالی و تفرقه انداز  است. بایدن که مردد و گاهی غیرقابل درک بود، به علت وضعیت سلامتی اش که به طور فزاینده ای در رسانه ها جنجال برانگیز شده، ضعیف ترین عملکرد را در رویارویی رسانه ای از زمان نخستین مناظره در سال ۱۹۶۰ میلادی میان جان اف کندی و ریچارد نیکسون ارائه کرد.

مهم ترین چالش برای حزب دموکرات، بسیج نبودن دموکرات ها پشت سر نامزدشان است و بایدن فرد مناسبی برای تجسم اتحاد همه احساسات سیاسی جناح خود نیست

اکنون امکان بازگشت بایدن به کاخ سفید توهمی بیش نیست، مگر اینکه کناره‌گیری غیرمحتمل دونالد ترامپ به دلایل قانونی یا بسیج بعیدتر رأی دهندگان دموکرات (به همراه حمایت مستقل‌ها که آرایشان اغلب سرنوشت‌ساز است) به نفع رئیس جمهور کنونی را در نظر بگیریم. در حالی که کنوانسیون های ملی انتخابات در تابستان زندگی سیاسی آمریکا را زنده می کنند، نکته ای مشهود است؛ بایدن تقریباً هیچ شانسی برای پیروزی در انتخابات مقابل ترامپ ندارد. گزارش نشان می دهد، رئیس جمهور آمریکا  انتخابات را از پیش باخته است و نوبت دموکرات هاست راه حلی بیابند.

نظام رأی گیری آمریکا به تمرکز بسیار ویژه ای بر روی تعداد معدودی از ایالت ها منجر می شود که برای به دست آوردن تعداد کافی از آرای الکترال، باید در آنجا برنده شد. بنابراین، بررسی آمار در بُعد ملی که در بهترین حالت نشانگر آراست، بی‌فایده می نماید. در این مورد، ترامپ در بیشتر نظرسنجی‌های ملی از بایدن جلوتر است که این موضوع بر پیشتازی وی دلالت دارد، زیرا دموکرات‌ها خودکار برای بیش از 20 سال در بُعد ملی آرای بیشتری داشته‌اند، اما این موضوع همواره به پیروزی آن‌ها منجر نشده است.

با وجود این، می‌بینیم در بیشتر ایالت‌های کلیدی ترامپ پیشتاز و حتی گاهی اوقات شکاف‌های بسیار بزرگی ایجاد کرده است که به سختی می‌توان تصور کرد چگونه می‌توان آن‌ها را کاهش داد. بنابراین فلوریدا یا اوهایو دیگر حتی به‌عنوان ایالت‌های کلیدی شناخته نمی‌شوند، در حالی که میشیگان و ویسکانسین که به‌طور سنتی دموکرات هستند، جزو ایالت‌های کلیدی به شمار می‌روند. نتیجه انتخابات نه از کاخ سفید یا روزنامه های بزرگ، بلکه در میدان نبرد و با فعالیت های میدانی رقم می خورد. با توجه به شرایط، به سختی می‌توان تصور کرد بایدن بتواند گردهمایی انتخاباتی برگزار کند، حتی اگر این کار برای پیروزی کافی باشد.

با وجود اینکه بسیاری از جمهوری خواهان از ترامپ متنفرند، ولی خود را برای نامزدی مجدد وی آماده کردند. در سوی مقابل، دموکرات ها امروز بسیار دچار تفرقه شده اند و ماجرای تجمعات طرفدار فلسطین در دانشگاه ها گواه این موضوع است. مهم ترین چالش برای حزب دموکرات، بسیج نبودن دموکرات ها پشت سر نامزدشان است و بایدن فرد مناسبی برای تجسم اتحاد همه احساسات سیاسی جناح خود نیست.

در بیشتر ایالت‌های کلیدی ترامپ پیشتاز و حتی گاهی اوقات شکاف‌های بسیار بزرگی ایجاد کرده است که به سختی می‌توان تصور کرد چگونه می‌توان آن‌ها را کاهش داد

سابقه بایدن بد نیست و چیزی برای شرمندگی در برابر مردم آمریکا ندارد. چهار سال گذشته با مشکلات بزرگی در زمینه سیاست خارجی همراه بود و اقتصاد که همچنان در قلب دغدغه های رأی دهندگان قرار دارد، پس از سال های بحران کرونا دوباره رونق گرفت. با وجود این، بسیاری از رأی دهندگان اینطور فکر نمی کنند. فاصله های اجتماعی زیاد است و مناطق روستایی آمریکا و ایالت های غیرصنعتی همچنان از سیاست هایی که دهه ها آنها را نادیده گرفته اند، رنج می برند.

سیاست های دولت بایدن انتظارات «جلیقه زردهای» آمریکایی را برآورده نمی کند و به همین دلیل بسیاری از آنها از نامزد جمهوری خواه حمایت می کنند و از حزب دموکراتی که در سیاست های اجتماعی خود کمبود دارد، رویگردان هستند. تنها در نظر گرفتن ارقام رشد ناخالص داخلی در ایالت های مختلف بسیار ساده لوحانه و گمراه‌کننده است، زیرا ذی نفعان اصلی (کسانی که در نوامبر رأی خواهند داد) هیچ بهبود قابل توجهی در وضعیت خود مشاهده نمی کنند.

 
در دو ماه اخیر شایعه جایگزینی بایدن با نامزدی دیگر برای جبران وضعیت میان دموکرات‌ها در جریان است. کسی که به راحتی و بدون رقابت های انتخاباتی در انتخابات مقدماتی حزب خود پیروز شد، ممکن است در کنوانسیون های ملی انتخابات آگوست رد صلاحیت و نامزد دیگری معرفی شود. بدیهی است، اگر حزب دموکرات در ماه آگوست اعلام کند بایدن نامزد نیست، یعنی وی را دیگر قادر به ریاست کشور نمی داند و پیامدهای جدی خواهد داشت.

جمهوری‌خواهان از حمله به حزب دموکرات در زمینه پنهان‌کاری وضعیت سلامت روان رئیس‌جمهور کوتاهی نخواهند کرد. سناریوی دیگر استعفا قبل از نوامبر، به عنوان نمونه به دلیل سلامتی است. این را نمی توان رد کرد که به ریاست جمهوری کامالا هریس منجر می شود (و به این ترتیب نخستین زن رئیس جمهور آمریکا خواهد شد). در هر صورت، راهبرد تغییر نامزد آخرین راه حل خواهد بود که شانس پیروزی، حتی اندک، را نشان می دهد، اما می‌تواند همزمان کل حوزه‌ انتخاباتی و رأی دهندگان را متحول کند.

 
از همه مهم تر، تمرکز بر رسوایی‌های ترامپ (مالی و جنسی) کارساز نیست. به عبارت دیگر، ممکن است نامزد دیگری ضروری باشد، اما کافی نخواهد بود، زیرا آنچه دموکرات‌ها امروز به آن نیاز دارند، رقابت انتخاباتی و رویکرد تبلیغاتی کاملاً متفاوت است. در عین حال، زمان در حال گذر است و همچنان احتمال اینکه ساکن کاخ سفید تحقیرهای بیشتری را متحمل شود و شکستی آشکار تجربه کند، روز به روز بیشتر می‌شود.