به گزارش خبرگزاری ایمنا، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری ایمنا، مرور عناوین مطبوعات کشور را به‌صورت روزانه در دستور کار خود دارد.

روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «تجربه متفاوت «تولید قدرت» در دولت شهید رئیسی» نوشت: روز گذشته فرماندهان ارشد نیروهای مسلح کشورمان، با حضور در دفتر سرپرست ریاست جمهوری از دولت سیزدهم و شهید آیت‌الله رئیسی قدردانی کردند. این قدردانی یک نکته مهم در خود داشت. فرماندهان، بویژه رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، اشاره کردند که آنان تجربه همکاری با دولت‌های گذشته را داشته‌اند، اما آنچه در دولت سیزدهم رخ داد به کلی متفاوت بوده است. آنان اشاره کردند که این تجربه به کلی متفاوت، تنها در سه سال رخ داده است، یعنی به رغم پایان زودهنگام دولت سیزدهم، آنچه در طول سه سال در عرص ه‌های مختلف دفاعی و نظامی رقم خورد، به مراتب فراتر از این سال‌ها بوده است.

به طور کلی در جمهوری اسلامی ایران، باید در انتظار خدمات متقابل دولت‌ها و نیروهای مسلح بود. اما اظهارات فرماندهان ارشد نیروهای مسلح مؤید این حقیقت است که این خدمات متقابل، در دولت سیزدهم، فراتر از روندهای مرسوم بوده است. به گواه این فرماندهان، این امر دو علت داشته است؛ در درجه نخست، نگاه و نقش شهید جمهور آیت‌الله رئیسی و دیگری محمد مخبر که حامی این همدلی بوده است.

در دیدار روز گذشته که در دفتر محمد مخبر صورت گرفت، علی باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، سرلشکر عبدالرسول موسوی فرمانده کل ارتش، سرلشکر حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران، سردار احمدرضا رادان فرمانده کل نیروی انتظامی و امیر محمدرضا آشتیانی وزیر دفاع حضور داشتند. این فرماندهان، با گرامیداشت یاد شهید سید ابراهیم رئیسی از خدمات شهید جمهور در دوران تصدی ریاست جمهوری قدردانی کردند.

روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر ««خالص‌سازی» کابینه با شعار «دولت وحدت ملی»!» نوشت: انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم در حالی با پیروزی مسعود پزشکیان به پایان رسید که در اثنای این انتخابات رهبر معظم انقلاب با طرح موضوع بسیار مهمی تمامی نامزدها را به عدم انتصاب و استفاده از افرادی که کوچک‌ترین زاویه‌ای با انقلاب داشته و دارند توصیه کردند. مسعود پزشکیان نیز چه در دوران تبلیغات انتخاباتی و چه در روزهای پس از پیروزی در انتخابات به کرات بیانات رهبر انقلاب را نصب‌العین حرکت دولت خود عنوان داشت. وی در این زمینه عنوان داشت: من سیاست‌های کلی نظام و مقام معظم رهبری و قانون اساسی را اجرا می‌کنم…ما اگر از افراد توانمند عالم و نخبه استفاده کنیم به اهداف و رسالت‌هایی که رهبری تعیین کرده‌اند دست پیدا می‌کنیم و اگر جناحی و دسته‌ای عمل کنیم بعد از ۴۵ سال بازهم عقب‌گرد خواهیم کرد.

در برابر این مواضع، دو طیف با فشار بر رئیس‌جمهور منتخب و سعی بر تسلیم کردن وی در برابر تصمیمات خود، منافع جناحی و شخصی خود را پیگیری می‌کنند. این دو طیف در حالی در طی سال‌های اخیر نظام را به خالص‌سازی متهم می‌کردند که پیش از آغاز رسمی دولت چهاردهم، با جنجال‌آفرینی به دنبال اعمال اراده خود بر نظر مردم در دیگر ارکان کشور بودند. این فشار و سعی بر خالص‌سازی در حالی است که دولت چهاردهم کمترین نسبت رأی به واجدین شرایط را در بین ۹ رئیس‌جمهور پس از انقلاب اسلامی داشته و تنها حدود ۲۵ درصد از واجدین حق رأی به این دولت رأی داده‌اند. اگر بر این اساس و بر طبق ادبیات افراطیون مدعی اصلاحات پزشکیان را قضاوت کنیم، وی رئیس‌جمهور حداقلی و دولت وی حداقلی‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی به شمار می‌آید.

از سویی دیگر ورشکستگان سیاسی وابسته به دولت روحانی که ید طولایی در ضربه زدن به منافع ملی ایران را در کارنامه خود دارند نیز در مسیر دیگری سعی بر تحمیل اراده خود بر رئیس‌جمهور منتخب و وادارسازی وی به استفاده از افرادی دارند که بیشترین زاویه را با تفکر ناب انقلاب اسلامی ایران دارند.

روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «جدال‌جوان‌ها و پیرمردهای وزارت‌خواه بالا گرفت» نوشت: هرچه به زمان تعیین و معرفی وزیران دولت چهاردهم نزدیک می‌شویم بحث‌ها و متأسفانه بعضاً جدال‌ها بالا می‌گیرد. از عجیب‌ترین این جدال‌ها جدال پیر و جوان است! مثلاً بهزاد نبوی یک چیز می‌گوید و آذری جهرمی یک چیز، و هر دو به پیرها و جوان‌ها کنایه می‌زنند. یا یک عضو اتاق بخش خصوصی به ظریف هشدار می‌دهد که ما وزیر خودمان را به پزشکیان معرفی کرده‌ایم و قرار شده وزیر صمت از بخش خصوصی باشد و «معرفی ژنرال‌های پیر، جریان‌سازی اقلیت است». یا عضو جوان شورای راهبری هشدار می‌دهد که «میان نبرد پیرمردهای پرحاشیه برای اخذ سهم از دولت پزشکیان…» فلان. «جوان» قبلاً هشدار داده بود که کمیته‌بازی ظریف یک امر صوری و بازی با افکار عمومی است و این‌هایی را که ما می‌شناسیم، یک کیک تولد را هم میان دیگران بدون در نظر گرفتن سهم‌خواهی پیرمردهای بعضاً لیبرال و نئولیبرال تقسیم نمی‌کنند، چه رسد به وزارتخانه‌هایی که صدها رانت اطلاعات برای وزیر ایجاد می‌کند. اکنون سخنان برخی از اعضای شورای به‌اصلاح راهبری تأییدی بر همین استدلال روزنامه جوان است. نقطه امید، اما شخص آقای پزشکیان است که گفته است کسی نمی‌تواند کاری را به او دیکته کند. البته باید به ایشان توصیه کرد که این حرف خود را جدی بگیرد. وقتی با این همه دنگ‌وفنگ ظریفانه باز نفر اول اسامی نامزدهای کارگروه انتخاب وزیر راه و شهرسازی، یکی از این پیرمردها یعنی همان «آخوندی» ناتوان می‌شود، از همین‌حالا نگرانی‌ها درباره واکنش عاقلان به این سازوکار ظریف که بدون هرگونه تخصص در امور مملکت‌داری است، عیان می‌شود.

روزنامه وطن امروز در صفحه نخست امروز خود تیتر «یک جو عقل دارد؟» را برگزید و نوشت: «۲ جریان سیاسی در حزب دموکرات و البته ۲ بعد شخصیتی جو بایدن، درباره باقی ماندن یا نماندن او در کوران رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا با یکدیگر در منازعه و رقابت به سر می‌برند؛ موضوعی که عملاً انتخابات مذکور را به یک معمای بزرگ برای حزب دموکرات آمریکا تبدیل کرده است».

نشریه آمریکایی The Nation بتازگی در گزارشی، به واکاوی چند نکته مهم در بحبوحه اوج‌گیری انتقادات در آمریکا از بایدن در رابطه با ضرورت کنار کشیدن از رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا به دلیل مشکلات مرتبط با سلامتی‌اش پرداخته است. این نشریه آمریکایی بر این باور است بایدن با منازعات ۲ جریان و طیف سیاسی و همچنین ۲ بعد شخصیتی متفاوت در درون خود برای شرکت کردن یا نکردن در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا روبه‌رو است؛ معادله‌ای که عملاً انتخابات مذکور را به یک معمای بزرگ برای حزب دموکرات آمریکا تبدیل کرده است. نشریه نیشن در گزارش خود می‌نویسد: «جو بایدن رئیس‌جمهور فعلی آمریکا احتمالاً با سخت‌ترین تصمیم کل دوره زندگی سیاسی‌اش روبه‌رو است. او احتمالاً نامزد نهایی حزب دموکرات برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکاست با این حال، وی با فشارهای فزاینده‌ای روبه‌رو است تا به دلیل وضعیت نه‌چندان مساعد سلامتی‌اش، رقابت‌های انتخاباتی را رها و راه را برای فرد دیگری در حزب دموکرات جهت رقابت در انتخابات مذکور باز کند. عملکرد ضعیف بایدن در مناظره اخیرش با ترامپ و در عین حال وضعیت او در جریان سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های مختلفی که انجام می‌دهد، تا حد زیادی این گزاره را که بایدن برای نامزدی مجدد در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا خیلی پیر است و وضعیت نامطلوبی دارد، تقویت کرده است.

روزنامه شرق در صفحه نخست امروز خود با تیتر «شفافیت در سیبل» نوشت: ظریف دو کلمه درباره سازوکارهای انتخاب وزرا حرف زد، سیل حملات آغاز شد. از نبویان که تا همین دیروز درباره عملکرد خودش در مجلس و عملکرد دولت دچار انسداد راه گلو شده بود، تا کسانی که به صورتی کاملاً «خودجوش» در نماز جمعه علیه ظریف شعار سخیف «حذفی» دادند. این وضعیت را مقایسه کنید با دوران حکمرانی جریان مخالف که ذره‌ای اطلاعات درباره هیچ چیز ارائه نمی‌دهد و در نهایت هم همیشه خواهان است. در چنین شرایطی راه حل برای مشکلات و دردسرهایی که شفافیت ایجاد می‌کند، چیست؟ در اینجا توضیح خواهیم داد که نبود شفافیت در دو دهه گذشته چه بر سر کشور آورد و راه چاره آن چیزی نیست جز «شفافیت حداکثری».

مزایا و معایب نبود شفافیت در صورتی که مردم از وقایع مطلع نباشند، مسئولان در آرامش بیشتری قرار دارند. آنها نیاز نیست به خودشان زحمت بدهند و با مردم درباره وقایع گوناگون گفت‌وگو کنند اما در نهایت نبود شفافیت باعث می‌شود تا فساد گسترش پیدا کند. این دقیقاً همان مشکلی بود که اصولگرایان با پرونده فساد سه هزار میلیاردی و بابک زنجانی، عیسی شریفی و ساداتی نژاد در دولت رئیسی با آن رو به رو شدند. در چنین وضعیتی چه باید کرد؟ آیا باید دست از شفافیت بیشتر برداشت، به این دلیل که ما را دچار مشکل و زبان منتقدان را تیزتر می‌کند؟ اما راه حل، نبود شفافیت نیست. راه حل، تولید محتوای بیشتر و بیشتر است. راه حل اطلاع رسانی نکردن نیست، بلکه حداکثر کردن شفافیت است که در سایه اطلاعات زیاد و گسترده جامعه را آگاه‌تر می‌کند و قضاوت‌های ناصحیح را می‌توان اصلاح کرد. راه حل، فعالیت بیشتر رسانه‌ها در راستای توصیف و واکاوی ابعاد بیشتر موضوعات است. راه حل، مقابله با انتقادات و مشکلاتی است که از ناحیه شفافیت بر مسئولان وارد می‌شود، نه محدودیت اطلاع رسانی.

روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه نخست امروز خود تیتر «وداع با تحریم و تورم» را برگزید و نوشت: در روزهای گذشته انتشار ویدئوی استفاده نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا از خودروی ایرانی توجهات زیادی را به خود جلب کرد؛ اما به نظر می‌رسد موضوعی که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد، دست فرمان جدید مادورو برای اقتصاد است. «دنیای‌اقتصاد» پیش‌تر در گزارش‌هایی با عنوان‌های «گذر ونزوئلا از اقتصاد ونزوئلایی» و «پایان ابر تورم در ونزوئلا؟» در سال ۱۴۰۱ به تغییر مسیر سیاست‌های خارجی و اقتصادی این کشور اشاره کرده بود. حالا آمارها نشان می‌دهد تورم سالانه این کشور که در سال ۲۰۱۹ به بالای ۳۰۰ هزار درصد رسیده بود، به ۵۱.۴ درصد در ماه ژوئن کاهش یافته است. مطابق بررسی‌ها در دو سال اخیر، میزان تحریم‌های اقتصادی ونزوئلا کاهش یافته و این موضوع در بهبود فضای اقتصاد کلان اثر مثبتی داشته است. این کشور نفتی از یکسو تعاملات اقتصادی خود با شرق را تداوم داده و از سوی دیگر مذاکرات کاهش تنش‌ها با غرب را در دستور کار قرار داده است. دست فرمان جدید مادورو، نتایج مثبتی برای اقتصاد ونزوئلا داشته است.