این پناهگاه‌ها که به «اقامتگاه‌های آخرالزمان» یا «خانه‌های روز قیامت» معروف هستند، به طور فزاینده‌ای پیچیده‌تر و مجلل‌تر می‌شوند. برخی از امکانات این پناهگاه‌ها شامل خندق‌های آتشین برای دور نگه داشتن زامبی‌ها، گاراژهایی با گنجایش چندین ماشین، سالن‌های ورزشی، سونا، اتاق‌های بازی، آکواریوم، فضای مخصوص برای کارکنان و ... می‌شود.
به گزارش فرادید، قیمت این پناهگاه‌ها از چند هزار پوند برای مدل‌های پایه تا ده‌ها میلیون دلار برای نمونه‌های فوق‌لوکس متغیر است. اما چرا جنون ساخت پناهگاههای آخرالزمانی اینقدر شدت گرفته است؟ ابرثروتمندان نگران چه چیزی هستند؟
آن‌ها برای چه چیزی آماده می‌شوند؟
زمانی بود که کسانی که پناهگاه می‌خریدند، عجیب و غریب به نظر می‌رسیدند و به سرعت به عنوان افرادی با ذهنیت پارانوئید و دارای توهم توطئه برچسب می‌خوردند؛ اما این روزها ظهور هوش مصنوعی، افزایش همه‌گیری‌ها، گرمایش جهانی و صدها عامل دیگر باعث ترس در دل بسیاری از مردم نسبت به فروپاشی جامعه شده است. ظاهرا حالا دیگر ابرثروتمندانی که به دنبال پناهگاه آخرالزمان هستند آنقدرها هم دیوانه به نظر نمی‌رسند.
داگلاس راشکوف، نویسنده‌ای است که زمان زیادی را با میلیاردرها، به‌ویژه میلیاردرهایی که برای سناریوی آخرالزمان آماده می‌شوند، گذرانده است. این تجربیات او را به نوشتن کتاب «بقای ثروتمندان» سوق داد.
راشکوف می‌گوید: «این افراد به همان اندازه که با "ترس" هدایت می‌شوند، با "میل" نیز هدایت می‌شوند. به عبارت دیگر ایده منزوی شدن در یک ایستگاه فضایی یا پناهگاه زیرزمینی برای بسیاری از این نوع افراد نه فقط یک چیز «ضروری» بلکه یک چیز «دوست‌داشتنی» است».
«این برای آن‌ها یک پایان خوب برای یک زندگی خوب است؛ این برنده شدن در بازی است. وقتی آن‌ها برنامه‌های خود را به من نشان دادند و داستان‌های خود را برای یک راه‌حل آخرالزمانی گفتند، این را نه با "وحشت" بلکه با "خوشحالی" بیان می‌کردند. ابرثروتمندان در زمان‌های گذشته ممکن بود سریع‌ترین ماشین‌ها را بخرند، اما اکنون انگار رقابت ثروتمندان بر سر این است که چه کسی می‌تواند بهترین خانۀ روز قیامت را بسازد».
این پناهگاه‌ها چگونه هستند؟
یک پناهگاه روز قیامت می‌تواند از نظر اندازه، تجمل و امکانات بسیار متفاوت باشد. برای افراد عادی که به سرمایه‌گذاری علاقه دارند، این پناهگاه‌ها می‌توانند به اندازه آپارتمان‌های کوچک یا حتی به اندازه یک اتاق کوچک باشند. در واقع، بخش زیادی از بازار به این گروه‌ها اختصاص دارد.
برخی پناهگاه‌ها که کمی تنگ هستند، می‌توانند قیمتی کمتر از ۱۵۰۰۰ پوند داشته باشند؛ برخی از این نوع پناهگاه‌ها پیش‌ساخته هستند و می‌توان آن‌ها را در باغ یا حیاط خانه نصب کرد.
داخل یک سوئیت 2 میلیون پوندی ساخت شرکت ویووس
با این حال، این آن چیزی نیست که یک درصد بالای جامعه به دنبالش باشند. در بالاترین سطح، پناهگاه‌ها می‌توانند شامل گاراژهای تمام‌عیار، سالن‌های ورزشی، سونا و مناطق خاصی برای اقامت کارکنان باشند.
برخی شرکت‌های پناهگاه‌سازی گزینه‌هایی را ارائه می‌دهند که با قیمت‌های بالا در محدوده ده‌ها میلیون دلار شروع می‌شود و با اضافه شدن اتاق‌های اضافی، آکواریوم‌ها و اسباب‌بازی‌هایی که برای گذراندن یک آخرالزمان نیاز خواهید داشت، قیمت‌ها به سرعت افزایش می‌یابد.
راشکوف می‌گوید: «بسیاری از افرادی که با آن‌ها صحبت کرده‌ام، اسم این مکان‌ها را پناهگاه نمی‌گذارند. آن‌ها در واقع خانه‌های تعطیلاتی هستند که از قضا دارای یک شبکه اتاق‌های فوق‌العاده محافظت‌شده و تأمینات زیرزمینی نیز هستند».
برخی از ابرثروتمندان حتی جزایری را خریداری کرده و املاک بزرگی بر روی آن‌ها ساخته‌اند. با این حال آن‌ها به این مقدار بسنده نکرده و یک شبکه از اتاق‌های زیرزمینی را هم در جزایرشان ساخته‌اند تا اگر اوضاع خوب پیش نرفت امکان عقب‌نشینی وجود داشته باشد!
آیا همه ما به زودی پناهگاه خواهیم داشت؟
زمانی بود که به نظر می‌رسید این نوع برنامه‌های حفاظتی فقط مخصوص ابرثروتمندان یا ابردیوانه‌ها باشد، اما ظاهرا وضع در حال تغییر است. بسیاری از شرکت‌های پناهگاه‌سازی که به تازگی ظاهر شده‌اند، به گروه‌های بسیار گسترده‌تری خدمات ارائه می‌دهند.
به عنوان مثال، یک گزینه که در حال جلب توجه است، پناهگاهی اجتماعی شبیه به پناهگاه زیرزمینی سریال Fallout است؛ پناهگاهی بزرگ برای یک گروه بزرگ از افراد. این چیزی است که شرکت Vivos به صورت گسترده ارائه می‌دهد. هر یک پناهگاه از این نوع می‌تواند تا ۸۰۰ نفر را در خود جای دهد، آن هم با قیمتی که به طور قابل توجهی کمتر از مالکیت یک پناهگاه خصوصی است.
یکی از پروژه‌های ویووس تبدیل استحکامات زیرزمینی زمان شوروی سابق به پناهگاههای آخرالزمانی است
دانته ویکی‌نو، معمار و رهبر پروژه در Vivos می‌گوید: «این کمی شبیه به یک کشتی تفریحی زیرزمینی است. فضاهای خوابگاهی خصوصی، حمام خصوصی و مواردی از این دست وجود دارد. اما به طور کلی، این یک فضای مشترک دارای مناطق عمومی است که افراد می‌توانند در آن‌ها با هم جمع شوند، با هم غذا بخورند و وقت بگذرانند».
اما در نهایت آیا همۀ این تمهیدات می‌توانند موثر باشند؟ از نظر راشکوف، گزینه‌هایی که می‌توانند منجر به انقراض بشریت شوند آنقدر وحشتناک هستند که شاید داشتن یک پناهگاه لوکس هم خیلی کاربردی نداشته باشد: «به نظر من اگر واقعاً می‌خواهید از یک آخرالزمان جان سالم به در ببرید، با همسایگان خود آشنا شوید، دوستان زیادی پیدا کنید و تا می‌توانید با دیگران ارتباط برقرار کنید. این تکنیکی برای بقا است که به مراتب بیشتر از منزوی شدن در زیر زمین احتمال موفقیت دارد».
