به نوشته وی، اروپایی‌ها در سه اردوگاه قرار دارند: خوش‌بین‌ها، به خصوص انگلیسی ها و آلمانی‌ ها که معتقدند ریاست‌ جمهوری ترامپ پذیرای اروپا برای همکاری دوجانبه است. بدبینانی مانند امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، که معتقدند زمان آن فرا رسیده تا اروپا در برابر ترامپ به تقویت امنیت خود بپردازد. گروه سوم که تعدادشان بسیار بیشتر از سال ۲۰۱۷ است و ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان، چهره شاخص آن است، از ریاست جمهوری ترامپ استقبال کرده و مایل به پایان جنگ در اوکراین بر اساس برخی از شرایط ولادیمیر پوتین هستند.

در ادامه این مقاله آمده است: این خطر وجود دارد که این شکاف‌ ها منجر به ناهماهنگی در میان اروپایی ها شده و دستیابی آمریکا به توافق های سودمند دوجانبه را آسان ‌تر کند.

آمریکا و اروپا در نخستین دوره ریاست جمهوری ترامپ درگیر برخی از مسائل اقتصادی و امنیتی بودند و جنگ اوکراین نیز می تواند شکاف در روابط دو سوی اقیانوس اطلس را عمیق تر کند.

گروهی که معتقدند می توان موضع ترامپ را در مورد اوکراین تغییر داد، توجهی به جِی دی ونس، معاون ترامپ، نمی کنند که منتقد سرسخت کمک های واشنگتن به کی یف بوده و سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، وی را "مرد صلح" نامیده است.

واقعیت آن است که از الان تا ژانویه ۲۰۲۵ و بر سر کار آمدن دولت جدید آمریکا هیچ احتمالی وجود نداشته و تغییری در منابع مالی رخ نخواهد داد که وابستگی امنیتی اروپا به آمریکا را کاهش دهد.

از سوی دیگر، انتخاب ونس به ویژه آلمان را عصبانی کرده است. او نه تنها وابستگی برلین به سپر دفاعی آمریکا را به رخ آلمانی ها کشیده، بلکه به سیاست های اقتصادی این کشور نیز حمله کرده است.

او در ماه فوریه در کنفرانس امنیتی مونیخ خطاب به میزبان گفته بود: شما مشغول کاهش صنایع در کشورتان بوده و در عین حال می‌گویید که پوتین باید به هر قیمتی شکست بخورد. اگر پوتین باید به هر قیمتی شکست بخورد از صنعت ‌زدایی کشور خود در چارچوب سیاست مضحک "انرژی سبز" دست بردارید.

در بخش دیگری از این مقاله با اشاره به بدبینان به ریاست جمهوری احتمالی ترامپ، آمده است: همفکران مکرون استدلال می کنند که برای عدم اشاعه پوپولیسم ترامپی در سراسر اروپا، باید آن را به چالش کشید و چاپلوسی را کنار گذاشت. این امر مستلزم سطح بی سابقه ای از هماهنگی دفاعی در سراسر این قاره است.

مشکل این گروه از اروپایی ها آن است که بحران های داخلی رئیس جمهور فرانسه، تأثیرگذاری او را بر نحوه پاسخ اروپا به ترامپ کاهش می دهد. این امر باعث شده که بسیاری از اندیشکده‌ها پیش‌ بینی کنند که واکنش اروپا به اندازه ۸ سال پیش یکدست نخواهد بود.