بدون شک به شما نیز گفته شده که اژدها موجودی افسانه ای بوده و هیچگاه وجود خارجی نداشته است. با این حساب، آیا می توان گفت که هیچگاه یک خزنده با توان پرواز و خارج کردن آتش از دهان وجود نداشته است؟ اژدها چیست و علم در مورد امکان وجود آن چه می گوید؟

اژدها چیست و تا چه اندازه می تواند بزرگ باشد؟

اژدها چیست؟ آیا اژدها وجود داشته است؟ امروزه تقریباً تمامی دانشمندان متفق القولند که پرندگان امروزی بازماندگان دایناسورهای پرنده هستند از این رو در مورد این که اژدهایان می توانسته اند پرواز کنند، جای شک و شبهه ای باقی نمی ماند. سوال اول این است که آیا این اژدهایان آن قدر بزرگ بوده اند که بتوانند از انسان و حیوانات خانگی به عنوان غذا استفاده کنند یا خیر؟ جواب سوال مثبت است و دیرزمانی اژدها آن قدر بزرگ بوده که می توانسته به راحتی این کار را انجام دهد. یک پتروسور مربوط به اواخر دوره کرتاسه با نام علمی Quetzlcoatlus northropi یکی از بزرگ ترین جانوران پرنده ای است که تاکنون شناخته شده است.

آیا اژدها وجود دارد؟

شاید این سوال برایتان به وجود آمده باشد که اژدها چیست و آیا اژدها وجود دارد؟ در حالی که اژدهایان باستانی از چنان جثه و قدرتی برخوردار بوده اند که بتوانند براحتی یک گوسفند یا انسان را از زمین بلند کنند، اما اژدهایان امروزی تنها به خوردن حشرات و گاهی نیز پرندگان و پستانداران کوچک قناعت می کنند. اژدهایان امروزی همان مارمولک های ایگوانا هستند که به خانواده Agamidae تعلق دارند. این خانواده شامل اژدهایان ریشدار دست آموز و اژدهایان آبی چینی و همچنین یک نمونه وحشی به نام دراکو (Draco) هستند.

این مارمولک بالدار که اژدهای امروزی است، توان پرواز داشته و استاد لغزیدن مانند یک پاراگلایدر در هواست. این مارمولک شبه اژدها می تواند مسافتی تا ۵۰ متر را با باز کردن بال ها و پهلوهای شبیه بادبانش طی کند. اژدهای کوچک دارکو با استفاده از دم و باله کوچکی که در اطراف گردنش وجود دارد، می تواند خود را در هوا ثابت نگه داشته و هنگام فرود نیز بدن خود را در کنترل کامل داشته باشد. این موجود شبه اژدها در جنوب آسیا یافت می شود و در بزرگ ترین حالت تنها تا ۲۰ سانتیمتر طول دارند. به همین دلیل لازم نیست نگران خورده شدن توسط آن ها باشید!

اژدهایان بدون بال هم می توانند پرواز کنند

در حالی که اژدهایان افسانه های اروپایی هیولاهایی عظیم الجثه بودند، اژدهایان آسیایی شباهت زیادی به مارهای دارای پا هستند. بسیار از ما مارها را موجوداتی که روی زمین زندگی می کنند می دانیم اما مارهایی نیز وجود دارند که می توانند “پرواز” کنند و به عبارت بهتر می توانند فاصله قابل توجهی را با حرکت گلایدر گونه در هوا طی کنند. در واقع این مارها می توانند مسافتی به طول یک زمین فوتبال یا دو برابر یک استخر استاندارد را در هوا طی کنند.

یک نمونه مار آسیایی با نام علمی Chrysopelea می تواند با پهن کردن بدن خود تا ۱۰۰ متر را نیز در هوا پرواز کند. بر اساس تحقیقات انجام گرفته، بهترین زاویه برای پرواز یک مار زاویه ۲۵ درجه است در حالی که زاویه سر او به سمت بالا و دمش به سمت پایین باشد. در حالی که اژدهایان بی بال توان پرواز به معنای مرسوم را ندارند اما می توانند مسافت قابل توجهی را در هوا شیرجه بروند. اگر حیوانی می توانست به نحوی مقداری گاز سبک تر از هوا در بدن خود داشته باشد براحتی می توانست پرواز کند.

اژدها چگونه می تواند از دهان خود آتش بیرون دهد؟

آیا اژدها وجود داشته و می توانسته آتش از دهان خود خارج کند؟ تا به امروز هیچ جانوری که بتواند از دهان خود آتش خارج کند پیدا نشده است اما خارج کردن آتش از بدن برای یک حیوان امروزی غیرممکن نیست. سوسک بمب افکن (bombardier beetle) در شکم خود ترکیبی از هیدروکینون و هیدروژن پروکساید دارد که در صورت احساس خطر از بدنش خارج می شود. این ترشحات با هوا ترکیب شده و واکنشی انجام می شود که تولید گرما خواهد کرد. بدین ترتیب سوسک با پاشیدن یک مایع داغ جوشان محرک و بدبو، مهاجم را از خود دور می کند. وقتی که کمی فکر کنید می بینید که حیوانات بی شماری همواره ترکیبات اشتعال زا و تحریک کننده تولید می کنند.

حتی انسان ها نیز مقدار بسیار بیشتری از نیاز خود اکسیژن تنفس می کنند. هیدروژن پروکساید یک محصول جانبی متابولیکی است. اسیدها برای هضم غذا استفاده می شوند و گاز متان نیز محصول جانبی هضم غذا محسوب می شود. کاتالیزورها نیز قدرت و توانایی واکنش های شیمیایی را افزایش می دهند. یک اژدها می تواند ترکیباتی چنین اشتعال زا را در بدن خود نگه دارد تا زمان استفاده از آن فرا رسد، سپس آن ها را با فشار از بدن خود خارج نماید و سپس چه به روش شیمیایی و چه مکانیکی آن ها را به سوختن وا دارد. مشتعل ساختن مکانیکی درست به سادگی تولید یک جرقه کوچک است که با استفاده از به هم کوبیدن کریستال های پیزو الکتریک انجام می گیرد.

مواد پیزو الکتریک مانند ترکیبات شیمیایی در بدن جانوران وجود دارند؛ از جمله در مینا و عاج دندان، استخوان و تاندون ها. از این رو بیرون دادن آتش از دهان عملاً امکانپذیر است. هر چند چنین کاری تاکنون دیده نشده اما این بدان معنا نخواهد بود که هیچ گونه جانوری تاکنون چنین قدرتی نداشته است. به همین دلیل می توان گفت که برخی ارگانیسم ها توانایی و قابلیت این که از مقعد یا ساختاری ویژه در دهان خود آتش بیرون دهند را داشته و دارند.

افسانه مربوط به اژدها چیست؟

آیا اژدها وجود داشته؟ اژدهای بسیار قدرتمند با بدنی پولایدن و نفوذناپذیر، آن طور که در فیلم ها می بینیم، تقریباً به طور قطع افسانه ای بیش نیست. فلس ها، ستون فقرات، شاخ ها و دیگر اجزای بدن شاخدار عول پیکر بدون شک وزن زیادی را بر روی بال های یک اژدها تحمیل کرده و براحتی می توانست مانع از بلند شدن آن شود. بدین ترتیب می توان ادعا کرد که وجود اژدها با شمایل و جثه ای که ما در ذهن داریم تقریباً غیرممکن است.

با این وجود می توان گفت که امکان زیست اژدهایی کوچکتر خیلی هم دور از تصور نیست اگر بدانید که تا سال ۲۰۰۱ دانشمندان نمی دانستند سوسک بمب افکن چگونه پرواز می کند. بنابراین همه چیز به تصور ما باز می گردد و اگر کمی اغراق را کنار بگذاریم، می توانیم بگوییم که امکان وجود موجودی شبیه اژدها که بال داشته و می توانسته از دهان خود آتش یا هر ماده مشتعل دیگری خارج کند وجود داشته است.

جمع‌بندی

در این مطلب، به بررسی پاسخ این سوال پرداختیم که اژدها چیست و آیا اژدها واقعی است یا خیر. نتایج نشان داد که پرندگان امروزی بازماندگان دایناسورهای پرنده هستند و این موضوع به نظریه پرواز اژدهایان اعتبار می‌بخشد. بررسی فسیل‌ها و کشفیات علمی مانند پتروسور Quetzlcoatlus northropi نشان می‌دهد که جانوران پرنده بسیار بزرگی در گذشته بوده اند که توانایی شکار موجوداتی به اندازه انسان را داشته‌اند. اما تصویر اژدهای افسانه‌ای با بدن پولک‌دار و نفوذناپذیر که از دهانش آتش می‌زند، بیشتر به دنیای تخیل و اسطوره‌ها تعلق دارد.

منبع: روزیاتو