به گزارش پایگاه خبری 598، خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «مکارم الاخلاق» منتشر می‌کند.

امام جعفر صادق علیه السلام:

أَمَّا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ فَبَکَی عَلَی الْحُسَیْنِ (ع) عِشْرِینَ سَنَةً أَوْ أَرْبَعِینَ وَ مَا وُضِعَ طَعَامٌ بَیْنَ یَدَیْهِ إِلَّا بَکَی حَتَّی قَالَ مَوْلًی لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْهَالِکِینَ قَالَ إِنَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنِی إِلَی اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ إِنِّی لَمْ أَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنِی فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِی الْعَبْرَة.

علی بن حسین بیست (یا ۴۰ سال) سال بر حسین گریست و هرگاه غذایی پیش روی حضرت می گذاشتند گریه می کرد تا اینکه یکی از خدمتکاران حضرت به او عرض کرد: ای پسر رسول خدا من بیم آن دارم از گریه هلاک شوی.

حضرت فرمود: من غم و اندوه خود را به خدا شکایت می کنم و چیزی در دل دارم که شما از آن بی خبرید. من هرگاه صحنه کشته شدن فرزندان فاطمه را به یاد می آورم بغض گلویم را می فشارد.

مکارم الاخلاق، شیخ طبرسی، ص۳۱۶