به گزارش سایت دیده بان ایران؛ بر اساس پژوهشی که اخیرا روی موش‌ها و آدم‌ها انجام شد، ترکیبات شیمیایی اسپرم پدر متاثر از رژیم غذایی اوست، و بر متابولیسم فرزندان پسرش تأثیر می‌گذارد.
دانشمندان دریافتند که پدران موش‌هایی که غذا‌های پرچرب می‌خورند و پدران انسان‌هایی که شاخص توده بدنی بالایی دارند، باعث به دنیا آمدن فرزندان نر با اختلالات متابولیک می‌شوند.
دادن غذای پرچرب به موش‌های نر باعث افزایش سطح برخی از انواع «آر. اِن. اِی» در اسپرم آن‌ها می‌شود. فرزندان نر موش‌های نری که دارای این رژیم غذایی ناسالم بودند، به مشکلات متابولیک مانند عدم تحمل گلوکز، که یکی از ویژگی‌های دیابت است، گرفتار شدند. بر اساس تجزیه و تحلیل اپیدمیولوژیک، پسران پدران انسانی با شاخص توده بدنی بالا نیز مشکلات مشابهی نشان دادند.
موش‌های نر به مدت دو هفته از رژیم غذایی پرچرب استفاده کردند. این رژیم منجر به تغییر در نوعی از آر. اِن. اِی در میتوکندری اسپرم، که ساختار‌های درون سلول‌هایی هستند که انرژی تولید می‌کنند، شد. مولکول‌های آسیب‌دیده که «آر. اِن. اِی‌های انتقالی» نامیده می‌شوند، محصولات واسطه‌ای در فرآیند تبدیل دی‌اِن‌اِی به پروتئین هستند.
اسپرم موش‌هایی که غذای چرب خورده بودند نسبت به اسپرم موش‌هایی که رژیم غذایی کم‌چرب داشتند، تعداد بیشتری رشته‌های کوتاه‌تر آر. اِن. اِی‌های انتقالی داشتند. چنین قطعات آر. اِن. اِی می‌توانند به عنوان تنظیم‌کننده‌های اپی‌ژنتیکی ژنوم عمل کنند. برای مثال، این‌ها می‌توانند فعالیت ژن‌های میتوکندری ویژه را کاهش یا افزایش دهند.
رژیم غذایی پرچرب بر میتوکندری استرس وارد می‌کند. زمانی که میتوکندری تحت فشار قرار می‌گیرد، تعداد آر. اِن. اِی بیشتری ایجاد می‌کند تا به تولید انرژی بیشتری بینجامد. افزایش فعالیت میتوکندری، به اسپرم هوای کافی برای شنا کردن به منظور رسیدن به تخمک را می‌دهد.
در عین حال، آر. اِن. اِی‌های اضافی میتوکندری از پدر به جنین منتقل می‌شوند و اطلاعاتی که جنین نر از پدرش دریافت می‌کند را تغییر می‌دهند و به سلامت آن آسیب می‌رسانند.
نظر شما