«استیو کارتر» سوال‌های بی‌پاسخ زیادی از دوران کودکی‌اش در ذهن داشت. او فرزندخوانده بود و در فیلادلفیا بزرگ شده بود و هیچ اطلاعی از هویت والدین بیولوژیکی خود نداشت. اما استیو روزی تصمیم گرفت، سایت کودکان گمشده را جستجو کند و وقتی عکسی از نوزادی خودش در این سایت دید، بسیار شگفت‌زده شد. نام او در فهرست کودکان گمشده قرار داشت.

استیو با توصیه دوست خود با پلیس تماس گرفت و آنها توانستند پدر او را پیدا کنند. نام اصلی استیو کارتر، «مارکس پاناما موریاتی بارنز» بود و ۳۳ سال پیش، مادرش شارلوت او را برای پیاده‌روی از خانه بیرون برده بود و هرگز به منزل بازنگشته بود و جستجوهای پدرش هم برای پیدا کردن آنها بی‌نتیجه مانده بود.

بعدها مشخص شد شارلوت با نوزاد خود به خانه غریبه‌ای رفته بود و به صاحبخانه فرزند خود را با نامی جعلی معرفی کرده بود.

شارلوت از نظر روحی حال خوبی نداشت و او را به بیمارستان روانی منتقل کردند و به‌دلیل جعلی بودن نام نوزاد، نتواسته بودند خانواده او را پیدا کنند و به ناچار او را به پرورشگاه سپردند. سه سال بعد زن وشوهری او را به فرزندی پذیرفتند و نام او را استیو کارتر گذاشتند.

آزمایش DNA ثابت کرد، استیو کارتر همان مارکس، نوزاد گمشده است. پدر مارکس به خبرنگار رسانه محلی گفت، «هرگز امید دوباره دیدن پسرم را از دست ندادم و می‌دانستم بالاخره روزی زنگ در خانه یا تلفن به صدا درمی‌آید و مارکس وارد خانه می‌شود.»