نسل Z که جوانان زیر ۳۰ سال را تشکیل می‌دهد، قادر به تامین مسکن خود نیست، حتی زمانی که این گروه در شرکت‌های با سطح بالای پرداخت حقوق ماهانه استخدام می‌شود.

شاغلان جوان اگر به تنهایی واحد مسکونی اجاره کنند باید حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد درآمدشان را در تهران برای اجاره مسکن، آن هم نه در بالاشهر که در مناطق مرکزی شهر اختصاص دهند.

اما آنها بیش‌از ۳۰ درصد نمی‌توانند بپردازند و به همین خاطر «۲ یا ۳ مستاجری» در یک واحد ساکن می‌شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهد، نسل Z به دلیل عدم ایستادگی در برابر رشد سالانه هزینه مسکن که به مراتب بیشتر از میزان رشد درآمد سالانه است، بعداز مدتی زندگی در تهران به فکر مهاجرت می‌افتد؛ رفتن به شهر مبدا یا مهاجرت به خارج.