به گزارش خبرگزاری ایمنا، مصطفی ده‌پهلوان امروز _چهارشنبه بیستم تیر_ در نشست «خیال کمر زرین» در خصوص بررسی یافته‌های باستان‌شناسی شهری گذر «کمر زرین»، اظهار کرد: باستان‌شناسی، دفینه و گنج و سودا نیست، بلکه الهیات محض است.

وی ادامه داد: برخی با دستان خود گنج‌ها و تاریخ خود را چپاول می‌کنند و هویت تاریخی خود را به یغما می‌فروشند؛ بر اساس گزارش پلیس در سال گذشته بیش از ۹۸ هزار شیء توقیفی داشته است که ۴۲ هزار شیء آن جعلی بوده است.

رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با اشاره به ویژگی‌های باستانی ایران اسلامی افزود: ایران با ۱۹۵ هزار تپه باستانی که بالای ۲۰۰ هکتار وسعت دارد، دارای ۱۶۸ بافت تاریخی و ۲۲ هزار هکتار بافت تاریخی است.

وی بیان داشت: جای‌جای این سرزمین مملو از مواریث فرهنگی است و ما در قبال آیندگان بسیار مسؤول هستیم، بنابراین مردم و مسئولان ما باید دست در دست هم دهند تا این ارزش‌ها و هویت تاریخی حفظ شود.

ده‌پهلوان تصریح کرد: این سرزمین طلوع‌گاه سنت نبوی است و جز اولین کشورهای توحیدی هستیم؛ افتخار داریم که آغازگر سنت نبوی بوده‌ایم و به همین خاطر است که در ایران، اسلام می‌درخشد.

وی ادامه داد: امروز بازدیدی از سایت کمرزرین داشتم و در چپ و راست آن آثاری را مشاهده کردم که هر کدام از آنها پیام‌های بسیاری را برای ما داشت.

رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: روایتگری حلقه مفقوده سرزمین ما است و اگر مردم فهمیم ایران بدانند چه میراثی را در دست دارند، به‌درستی با آن برخورد می‌کنند.

وی اضافه کرد: میراث فرهنگی و تاریخی در برخی امامزادگان مملو از کاشی‌های تیموری به بهانه نوسازی از بین می‌رود و لازم است در نوسازی آن‌ها به این ملاحظات توجه شود.

ده‌پهلوان خاطر نشان کرد: میراث فرهنگی مانع توسعه نیست، بلکه فرصت است و از جمله آن همین گذر کمرزرین است که فرصتی الهی در مسیر مردم اصفهان است که می‌تواند الگوی موفقی برای باستان‌شناسی شهری باشد.

وی افزود: مردم ما به آگاهی و سواد میراثی بسیار نیاز دارند، زیرا تا درک درستی برای حفاظت میراث فرهنگی وجود نداشته باشیم نمی‌توانیم از این میراث به خوبی محافظت و استفاده کنیم.

ده‌پهلوان خاطر نشان کرد: لازم است میز گردشگری باستان‌شناسی در اصفهان دایر شود، زیرا می‌تواند ثمرات بسیاری داشته باشد و می‌تواند اشتغالزایی خوبی را برای کشور ما فراهم کند.

وی اضافه کرد: اصفهان می‌تواند الگوی خوبی برای معماری و شهرسازی باشد، زیرا امروزه با شهرسازی‌هایی مواجه هستیم که هیچ ارتباطی با فرهنگ و ارزشهای فرهنگی ما ندارد و آرامشی برای جامعه ایجاد نمی‌کند.