به گزارش ایلنا، طبق گزارش اخیر بیکاری و اشتغال مرکز آمار ایران، در پایان بهار ۱۴۰۳، نرخ بیکاری جمعیت ۱۵سال به بالای کشور به ۷.۷ درصد کاهش یافته و نرخ مشارکت اقتصادی روی عدد ۴۱.۲ درصد باقی مانده است.
بررسی نرخ بیکاری افراد ۱۵ساله و بیشتر نشان می‌دهد که ۷.۷ درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار)، بیکار بوده‌اند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار ۱۴۰۲)، ۰.۵ درصد کاهش یافته است.
نتایج طرح آمارگیری نیروی‌کار بهار ۱۴۰۳ منتشر شد. بررسی نرخ بیکاری افراد ۱۵ساله و بیشتر نشان می‌دهد که ۷.۷ درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار)، بیکار بوده‌اند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار ۱۴۰۲)، ۰.۵ درصد کاهش یافته است.
در بهار ۱۴۰۳، به میزان ۴۱.۲ درصد جمعیت ۱۵ساله و بیشتر از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار ۱۴۰۲) تغییر نیافته است.
جمعیت شاغلین ۱۵ساله و بیشتر در این فصل ۲۴ میلیون و ۷۴۶ هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۴۴۰ هزار نفر افزایش داشته است. همچنین جمعیت غیرفعال از نظر اقتصادی (اعم از افراد محصل، خانه‌دار، دارای درآمد بدون کار مانند بازنشستگان و…) ۳۸ میلیون و ۲۲۸ هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۴۳۱ هزار نفر افزایش داشته است.
بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در بهار ۱۴۰۳، بخش خدمات با ۵۲.۴ درصد بیش‌ترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است. در مراتب بعدی بخش‌های صنعت با ۳۳.۰ درصد و کشاورزی با ۱۴.۵ درصد قرار دارند.
نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ساله حاکی از آن است که ۲۰.۰ درصد از فعالان این گروه سنی در بهار ۱۴۰۳ بیکار بوده‌اند. بررسی تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد، این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل بهار ۱۴۰۲ حدود ۱.۶ درصد کاهش یافته است.
بررسی نرخ بیکاری گروه سنی ۱۸ تا ۳۵ساله نیز نشان می‌دهد که در بهار ۱۴۰۳ نیم درصد از جمعیت فعال این گروه سنی بیکار بوده‌اند. این در حالی است که تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد این نرخ نسبت به بهار ۱۴۰۲، به میزان ۰.۵ درصد کاهش یافته است.
بررسی سهم جمعیت دارای اشتغال ناقص جمعیت بالای ۱۵ سال کشور نشان می‌دهد که در بهار ۱۴۰۳ حدود ۹.۷ درصد جمعیت شاغل، به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و…) کم‌تر از ۴۴ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که ۳۸.۵ درصد از شاغلین ۱۵ساله و بیشتر، بیش از ۴۹ ساعت در هفته کار کرده‌اند.