به گزارش ایرنا زنده یاد هاشمی زاده از هنرمندان و پژوهشگران پیشکسوت هنرهای آئینی در بخش هنرهای تعزیه و نواهای عاشورایی است که سهم بسزایی نیز در معرفی گنجینه‌های ادبی استان همچون فایز دشتی به عنوان یکی از شاعران بنام ملی ایفا کردند.

هاشمی زاده هنرمندی برخاسته از آیین ها، شعائر و فرهنگ غنی اسلامی بود که با پژوهش‌ها و تحقیقات نوینش، زبان و ادبیات فارسی و گویش استان حرکت را غنی ساخته است.

این هنرمند شاخص در پرورش و آموزش جمع کثیری از شاعران و ادیبان متعهد استان، نقشی مهم ایفا کرده است.

رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی استان بوشهر در گفت‌وگو با ایرنا با اعلام خبر درگذشت سید کوچک هاشمی زاده اظهار کرد: استاد هاشمی زاده چهره برتر هنر انقلاب در سال ۱۴۰۱ بود که فقدانش را به جامعه فرهنگ و هنر استان تسلیت می‌گوییم.

عبدالله شاهینی افزود: هاشمی، نویسنده‌ای توانا، پژوهشگری ژرف‌اندیش و لغت‌شناسی بی‌نظیر بودند که عمر پربرکت خود را وقف اعتلای فرهنگ و هنر این مرز و بوم کردند.

وی ادامه داد: قلم توانای ایشان، گنجینه‌ای از آثار فاخر و ماندگار را به ارمغان گذاشته که هر کدام درسی برای نسل‌های آینده و چراغی روشن در مسیر فرهنگ و ادب ایران هستند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر نیز گفت: خبر در گذشت پژوهشگر و نویسنده متعهد خلاق و برجسته استان زنده یاد سید کوچک هاشمی زاده موجب تاسف و تاثر جامعه فرهنگ و هنر شد.

عبدالرحیم افروغ روز چهارشنبه در گفت وگو با ایرنا افزود: هاشمی زاده از پیشگامان و سرآمدان عرصه ادبیات در استان و کشور بود که آثار قلمی و ادبی ایشان برای همیشه زینت بخش گنجینه فرهنگ و ادبیات خواهد بود.

وی با تسلیت این ضایعه به جامعه فرهنگی و ادبی و خانواده زنده یاد و شاگردان برای روح بلند آن فقید سعید رحمت و مغفرت و برای بازماندگان صبر و شکیبایی از درگاه خداوند متعال مسئلت کرد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر اظهار امیدواری کرد حق شاگردی ایشان در مکتب بسیج را که به عنوان استاد نقش آفرینی می کردند بتوانیم پاس بداریم و یاد ایشان را به عنوان الگوی هنرمند عرصه ی ادبیات زنده نگه داریم.

سید کوچک هاشمی‌زاده (زاده ۲ مرداد ۱۳۲۴)] خورموج در استان بوشهر نویسنده، پژوهشگر و لغت‌شناس، دارای مدرک کارشناسی زبان انگلیسی از دانش‌سرای عالی سابق (دانشگاه تربیت معلم) (۱۳۵۴) و دبیر بازنشسته آموزش و پرورش و محقق تاریخ اسلام بود که به دلیل تحقیقاتش در زمینه گویش دشتی از گویش های استان بوشهر که آن را از سال ۱۳۴۶ آغاز کرده بود از او به عنوان دهخدای جنوب یاد می‌شود.

آثار دستنوشته وی شامل فرهنگ لغات متشابه، ضرب‌المثل‌های محلی و چندین سفرنامه است و کتاب‌های بنیادهای دستور گویش دشتی (۱۳۹۷) و فرهنگ واژگان دشتی (۱۳۹۶) از زنده یاد به زیور چاپ آراسته شده است.

وی معتقد است ریشه واژگان گویش دشتی در باستان و پهلوی ساسانی است.

برای نمونه یک صیغه از فعل هلیدن به معنی گذاشتن است که در پهلوی «نماهلن» یعنی نمی‌گذارند به کار می‌رفته و در منطقه دشتی «نوامهلن» یا «نوامهرن» و در بوشهر «نمیلن» به کار می‌رود.