دو حادثه‌ی سقوط هواپیمای بوئینگ که در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۸ رخ دادند، جان بیش از ۳۰۰ نفر را گرفتند. دلیل سقوط هواپیماها عملکرد نادرست نرم‌افزاری بود که برای برطرف‌سازی نقص طراحی هواپیما فعالیت می‌کرد. آن نرم‌افزار که با نام MCAS شناخته می‌شود، برای جمع‌آوری داده‌های موردنیازش صرفا از حسگر خارجی استفاده می‌کرد.
بوئینگ هنگام عرضه‌ی هواپیمای غول‌پیکر ۷۳۷ مکس، جزئیات سیستم MCAS را دردسترس اداره‌ی هوانوردی فدرال آمریکا و شرکت‌های هواپیمایی و حتی خلبان‌ها قرار نداد تا بتواند زمان موردنیاز برای بررسی ایمنی را کاهش دهد و هواپیما را هرچه سریع‌تر وارد چرخه‌ی عملیات کند. خلبان‌های حاضر در هواپیماهای سقوط‌کرده بدون اینکه خودشان بدانند، در حال مقابله با سیستم MCAS بودند و درنهایت شکست خوردند.
امضای توافق با وزارت دادگستری ایالات متحده باعث می‌شود که بوئینگ از برگزاری جلسه‌ی دادگاه و عواقب احتمالا سنگین آن بگریزد. بوئینگ در سال ۲۰۲۱ قراردادی با وزارت دادگستری امضا کرد تا روند دادرسی به‌تعویق بیفتد. این شرکت در همان زمان ۲٫۵ میلیارد دلار جریمه شد.
به‌موجب توافق‌نامه‌ی جدید، بوئینگ با حداکثر ۴۸۷٫۲ میلیون دلار جریمه‌ی اضافه مواجه و پذیرفته است که سیستم نظارتی مستقلی روی هواپیماهایش نصب کند و حداقل ۴۵۵ میلیون دلار برای بهبود سیستم‌های ایمنی‌اش هزینه کند.
به‌عنوان بخشی از توافق‌نامه، اعضای هیئت‌مدیره‌ی بوئینگ پذیرفته‌اند که با خانواده‌ی افراد قربانی جلسه برگزار کنند. خانواده‌ها به‌شدت با این توافق‌نامه مخالف هستند و معتقدند که بوئینگ باید در دادگاه جواب‌گو باشد. بوئینگ پیش‌تر پذیرفته بود که ۵۰۰ میلیون دلار به آن‌ها غرامت پرداخت کند.
مدیرعامل بوئینگ مدتی پیش اعلام کرد که در پایان سال جاری میلادی از سمتش کناره‌گیری خواهد کرد.