سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - امیرحسین والا / یوسف ملایی: «گوارانی‌ها» به نمایندگی از کشور پاراگوئه طی ۸ دوره حضور در جام جهانی از سال ۱۹۳۰ تاکنون در سال ۲۰۱۰ توانستند به یک‌چهارم نهایی صعود کنند. در رقابت‌های کوپا آمریکا نیز از سال ۱۹۲۱ تاکنون ۳۸ حضور را تجربه کرده‌اند و توانسته‌اند سالیان ۱۹۵۳ و ۱۹۷۹ بر سکوی قهرمانی این رقابت‌ها بایستادند.

عملکرد «سفید و سرخ‌های» آمریکای جنوبی در کوپا آمریکای ۲۰۲۴

«سفید و سرخ‌های» آمریکای جنوبی در کوپا آمریکای ۲۰۲۴ عملکرد بسیار ضعیفی داشتند. ابتدا در مصاف با کلمبیا با نتیجه ۲ بر یک مغلوب شدند. در بازی دوم برابر برزیل با حساب ۴ بر یک نتیجه را واگذار کردند و از کاستاریکا هم با نتیجه ۲ بر یک شکست خوردند تا بدون امتیاز در رده آخر جدول چهار تیمی گروه چهار این رقابت‌ها قرار بگیرند.

کوپا آمریکای ۲۰۲۴ چهل‌وهشتمین دوره مسابقات بین‌المللی فوتبال مردان در کونمبول است. این مسابقات از ۲۰ ژوئن تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴ در ایالات متحده آمریکا و توسط کونکاکاف برگزار می‌شود.

پاراگوئه، سرزمین مردم گوارانی

پاراگوئه کشوری در آمریکای جنوبی است که پایتخت آن «آسونسیون» نام دارد. زبان رسمی این کشور دو زبان اسپانیایی و گوارانی است که از هفت میلیون جمعیت آن حدود ۹۲ درصد می‌توانند به اسپانیایی صحبت کنند و ۹۸ درصد نیز قادر به تکلم به گوارانی هستند.
پاراگوئه از سوی جنوب و جنوب غربی با آرژانتین، از شرق و شمال شرق با برزیل، و از سوی شمال غرب با بولیوی هم‌مرز است. زمین‌های پاراگوئه در دو سوی رودخانه پاراگوئه قرار گرفته که از میانه کشور از شمال به جنوب در جریان است.
پیش از ورود اروپاییان در سده شانزدهم، مردم گوارانی در پاراگوئه زندگی می‌کردند. با ورود اروپاییها، این کشور به بخشی از امپراتوری استعماری اسپانیا تبدیل شد اما پس از استقلال از اسپانیا در سال ۱۸۱۱ جنگ‌های فاجعه‌باری در پاراگوئه در فاصله سالهای ۱۸۶۴ تا سال ۱۸۷۰ رخ داد که در آن ۶۰٪ تا ۷۰٪ از جمعیت کشور جان باختند.

اختلاف نظر بر سر تاریخ پاراگوئه

تاریخ پاراگوئه آکنده از اختلاف نظر میان تاریخ‌شناسان، فرهیختگان و سیاست‌مداران است. بسیاری از رویدادهای تاریخی به‌ویژه جنگ‌ها، بسته به اینکه کتاب تاریخی نوشته شده در پاراگوئه، آرژانتین، برزیل یا بولیوی را بخوانید، تغییر می‌کنند. همچنین احزاب اصلی این کشور بر سر تاریخ پاراگوئه با یکدیگر اتفاق نظر ندارند.

ورزش اصلی مردم پاراگوئه

فوتبال ورزش اصلی مردم پاراگوئه است و آسونسیون مرکز برخی از مهم‌ترین و سنتی‌ترین تیم‌های فوتبال همچون المپیای آسونسیون، سرو پورتنیو و باشگاه لیبرتاد، باشگاه ناسیونال، باشگاه گوآرانی، باشگاه آفتاب آمریکا است.

فصل شکوفایی نسل جدید رمان نویسان و شاعران

موسیقی در پاراگوئه نقش مهمی در شکل گیری فرهنگ این کشور ایفا می‌کند که معمولاً بیشتر ترانه‌های این کشور با چنگ بومی نواخته و اجرا می‌شود. سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ شاهد شکوفایی نسل جدیدی از رمان نویسان و شاعران پاراگوئه مثل خوزه ریکاردو مازو، روکه والیوس و آگرستو روآ باستوس بود. فیلم‌های پاراگوئه‌ای زیادی نیز ساخته شد.

ادبیات پاراگوئه

نویسندگان این کشور به ویژه آن‌ها که ساکن پاراگوئه بودند به اندازه دیگر کشورهای آمریکای جنوبی در جهان سرشناس نیستند اما می‌توان به برخی از این نام‌ها اشاره داشت.

برجسته‌ترین اثر ادبی اسپانیایی زبان دنیای معاصر

آگوستو روا باستوس (۲۰۰۵ ۱۹۱۷) نویسنده برجسته پاراگوئه است. وی بیشتر به خاطر نوشتن قصه‌هایی درباره حکومت‌های استبدادی شهرت دارد. مشهورترین اثرش «حکمران اول» است که در سال ۱۹۷۴ منتشر شد. برخی این اثر را برجسته‌ترین اثر ادبی اسپانیایی زبان دنیای معاصر به حساب می‌آورند. این اثر داستان «خوزه گاسپار رودریگز»، دیکتاتور پاراگوئه در قرن ۱۹ را روایت می‌کند.

فیدل کاسترو، رئیس‌جمهور کوبا به خانه کدام نویسنده رفت؟

رواباستوس در سال ۱۹۴۷، بعد از تحمل رنج طولانی از حکومت استبدادی نظامی، به تبعید فرستاده شد. وی به مدت نیم قرن در خارج از زادگاهش زندگی کرد. تا جایی که برای مدتی در آرژانتین مستقر شد و به چندین شغل روی آورد و از جمله مدتی نامه رسان بود. وی در کنار خورخه لوئیس بورخس و ارنستو ساباتو، به عضویت دایمی جامعه ادبی بوئنوس آیرس درآمد.
رمان‌های روا باستوس، به ۲۵ زبان دنیا ترجمه شده است. وی در سال ۱۹۸۳ برنده جایزه ادبی سروانتس شد. فیدل کاسترو، رئیس‌جمهور کوبا، در دیدار آخرش از پاراگوئه، شخصاً به خانه این نویسنده رفت که این امر، بیانگر شهرت بالای باستوس است.

برنده جایزه انجمن بین‌المللی منتقدان هنر

تیسیو اسکوبار (۱۹۴۷) وکیل، نویسنده، مدیر موزه و وزیر سابق فرهنگ پاراگوئه است. او موفق شد در سال ۱۹۸۴ جایزه بهترین منتقد هنری آمریکای لاتین و جایزه انجمن بین‌المللی منتقدان هنر را در سال ۲۰۱۱ دریافت کند.

«مبادا هنر بیهوده باشد، باید مراقب بود تا زیبایی از کشور جدا نشود»

هریب کامپوس سرورا (۱۹۵۳ -۱۹۰۵) شاعر و نویسنده پاراگوئه‌ای بود. این جمله از او به یادگار مانده است: «مبادا هنر بیهوده باشد، باید مراقب بود تا زیبایی از کشور جدا نشود. میهن، خدمت به آن، رستگاری و خوشبختی و عدالت آن باید انگیزه همه کارها باشد. این هدف هنرمند است که باید تمام تلاش خود را وقف آنها کند.»

میزکوفسکی شاعر زبان گوارانی

خولیو کوریا میزکوفسکی (۱۹۵۳ ۱۸۹۰) شاعر پاراگوئه‌ای که بیشتر آثارش به زبان گوارانی بود.

شاعر روانپزشک

روکه والیخوس (۱۹۴۳ ۲۰۰۶) او علاوه بر شاعری، روانپزشک و مقاله‌نویس نیز بود.