به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، با افزایش هزینه مسکن، افزایش بی‌خانمانی و کاهش دسترسی به مسکن مناسب، ناامنی مسکن در سراسر جهان به‌شدت در حال افزایش است که تجربه این امر در دوران کودکی با استناد بر نتایج تحقیقات اخیر، به پیامدهای نامطلوب سلامتی طولانی‌مدت منجر می‌شود.

طبق این تحقیقات که در ژورنال Pediatrics منتشر شده است، ناامنی مسکن بر رفاه کودکان در سنین نوجوانی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. در اصل مشخص شده است نوجوانانی که در دوران کودکی خود درجاتی از ناامنی مسکن را تجربه کرده‌اند، بیشتر احتمال دارد که پیامدهای سلامتی نامطلوبی داشته باشند.

این تحقیق بر اساس داده‌های مطالعه خانواده‌ها و رفاه کودک (FFCWB) انجام گرفته است که تجربیات کودکان را از یک سالگی تا نوجوانی دنبال می‌کرد و به بررسی این نکته پرداخت که آیا بین ناامنی مسکن طولانی‌مدت و سلامت روان نوجوانان رابطه‌ای وجود دارد یا خیر.

ناامنی مسکن چیست؟

ناامنی مسکن بر اساس عوامل متعددی از جمله دشواری در پرداخت اجاره یا اقساط وام مسکن، ازدحام بیش‌ازحد جمعیت ساکن در یک محل از طریق اشتراک مسکن با خانواده‌های دیگر، مواجهه با حکم تخلیه منزل و زندگی کردن در مکان‌هایی هم‌چون ماشین، ساختمان‌های متروکه و چادر تعریف می‌شود که برای سکونت در نظر گرفته نشده است.

برای درک اثرات این شرایط بر سلامت کودکان، محققان علائم افسردگی، اضطراب و سلامت کلی پنج‌هزار شرکت‌کننده در مطالعه را در ۲۰ شهر ایالات متحده بررسی کردند.

مطالعه نشان داد کودکانی که در مقطعی از زندگی خود هر سطحی از ناامنی مسکن را تجربه کرده‌اند، در مقایسه با افرادی که شرایط مسکن پایداری داشتند، سلامت کلی و روانی بدتری دارند و نوجوانانی که بیشترین ناامنی مسکن را داشته‌اند، علائم اضطراب و افسردگی بیشتری را گزارش کردند.

افزایش بحران مسکن در سطح جهان

بحران مسکن یک نگرانی فزاینده در سطح جهانی است و جهان با وضعیتی دست‌وپنجه نرم می‌کند که هر سال افراد بیشتری قادر به پرداخت هزینه‌های مسکن خود نیستند. در جهان امروز میلیون‌ها نفر فاقد امکانات مالی برای دسترسی به مسکن امن، مطمئن و قابل سکونت هستند.

گزارش ۲۰۱۴ مؤسسه جهانی مک‌کینزی پیش‌بینی کرده است که حداقل ۱.۶ میلیارد نفر تا ۲۰۲۵ تحت‌تأثیر کمبود مسکن جهانی قرار خواهند گرفت. این کمبود همراه با افزایش هزینه‌های مسکن گزارش‌شده پس از همه‌گیری، می‌تواند بسیاری از مردم جهان را مجبور به انتخاب گزینه‌های مسکن شلوغ، ناکافی و ناایمن کند که این امر بسیاری از جوانان را در معرض خطر کاهش سلامت قرار دهد.

ناامنی مسکن از طریق سیاست‌گذاری و مداخله بهداشت عمومی قابل پیشگیری و رسیدگی است، بنابراین اقدامی جهانی را برای مقابله با ناامنی مسکن و اجرای روش‌های غربالگری و ارجاع خانواده‌های دارای فرزند خردسال به خدمات مناسب مورد نیاز می‌طلبد.