گروه ورزشی: اروگوئه-برزیل یک جنگ واقعی بود. دیدن یک ستاره دنباله‌دار راحت‌تر از یک دقیقه بدون بازیکن روی زمین بود. آنها حتی در مرکز زمین برای تماشای ضربات پنالتی هم جنگ داشتند. فقط اینجا بود که به هم لگد نزدند و تنها چیزی که کم بود، همین بود. 
این امکان وجود دارد که آرژانتین پیروزی اروگوئه را جشن بگیرد، زیرا برزیل از فینال احتمالی کنار رفته، ولی هرکسی که اینطور فکر می‌کند، مرتکب اشتباه بزرگی شده است. 
مردان بیلسا ثابت کرده‌اند که بسیار خطرناک‌تر از برزیل خاکستری، فاقده ایده فوتبالی و بدون کاریزما هستند. حتی کلمبیا نیز رقیبی مدعی‌تر از برزیل است (برنده کلمبیا-اروگوئه با برنده آرژانتین-کانادا در فینال روبرو می‌شود).
اروگوئه تیمی متشکل از مورچه‌های گوشتخوار است. وقتی توپ را ندارند، گاز می‌گیرند. وقتی آن را به‌دست بیاورند، به منطقه رقیب یورش می‌برند تا در اسرع وقت ضربه کاری را بزنند. 
اتحاد DNA اروگوئه با سبک فوتبال و ایده‌های تاکتیکی بیلسا چیز فوق‌العاده‌ای شده است. در این کوپا آمه‌ریکا آنها نشان داده‌اند که می‌دانند چگونه فوتبال بازی کنند، می‌دانند چگونه دعوا کنند و می‌دانند چگونه در بازی‌هایی موفق شوند که دعوا و فوتبال را با هم ترکیب می‌کنند. 
با وجود والورده و داروین به عنوان چهره‌های برتر نسل جدید، ارزش دارد که آنها را در تورنمنت‌های بزرگ پیش رو به عنوان مدعی جدی قهرمانی در نظر بگیریم. آرژانتین اگر خوشحال است، همین حالا باید تجدیدنظر کند.