استاد سیدعلی موسوی گرمارودی، استاد عالی مرتبه ادبیات فارسی در گفت‌وگو با ایکنا پیرامون شعر سپید گفت: به سجع در کلام حضرت علی(ع) اشاره می‌کنم، چنانچه حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «إنّا لاَُمَراءُ الكلامِ و فينا تَنَشَّبَتْ عُروقُهُ و علَينا تَهَدَّلَتْ غُصونُهُ: ماييم اميران سخن؛ رگ و ريشه‌هاى سخن در ما دويده و شاخه‌هاى آن بر ما آويخته است.» در اینکه کلام امیرالمؤمنین(ع) مزین به سجع است، هیچ شکی نیست. در آثار تاریخی مرحوم استاد جعفر شهیدی نیز نمونه‌های بسیاری در این موضوع وجود دارد. استاد شهیدی در کتاب خود در خصوص سخنرانی کوبنده حضرت زینب(س) در برابر تجمع ابن زیاد در کوفه، از منابع معتبر نقل کرده‌اند که ابن زیاد پس از سخنرانی ایشان گفت: پدرش نیز همین‌گونه سخن مسجع بیان می‌کرد.در مقدمه ترجمه‌ای که بر نهج‌البلاغه انجام داده‌ام در خصوص سجع در کلام حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) اینگونه گفته‌ام: حضرت در جایی سجع را به کار می‌برد که به قوت کلام کمک می‌کردند اما برخی متوجه این نکته نشده‌اند و گمان می‌کنند اگر در همه جا از سجع استفاده کنند مفید است در صورتی که این‌گونه نیست چنانچه امام(ع) در بسیاری از موارد می‌توانستند از سجع استفاده کنند اما این کار را نکردند.