خبرگزاری میزان – جاوید رحمان، به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران به‌تازگی طی گزارشی که تجمیعی از گزارش‌های دروغین پیشین او درباره وضعیت حقوق بشر در ایران است، ارائه کرد.

رحمان در حالی طی سال‌های گذشته به‌عنوان به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران اقدام به نشر گزارش‌های ضدایرانی کرده که جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدای امر، اقدام شورای حقوق بشر سازمان ملل در تعیین گزارشگر ویژه برای ایران را به‌عنوان اقدامی سیاسی با اهدافی خارج از ادعا‌های حقوق بشری تعبیر و با آن مخالفت کرده است.

گزارش ادعایی جاوید رحمان که به‌صورت رسمی در روز‌های آینده منتشر می‌شود، احتمالا آخرین گزارشی است که او به‌عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران منتشر می‌کند؛ از این رو و با در نظر داشتن واقعیت‌های متعدد دیگری که به آن‌ها پرداخته می‌شود، می‌توان دلیل استفاده او از اصطلاح‌های ادعایی در مورد ایران را به خوبی متوجه شد.

گزارش‌های ادعایی ضد ایرانی جاوید رحمان مشخصه‌های خاصی دارند که عمدتا ثابت هستند: منبع این گزارش‌ها، رسانه‌ها و شخصیت‌های معاند ایران بوده و به شکل غیرقابل کتمانی بر دروغ‌سازی‌های رسانه‌ای استوار هستند، اصرار بر تکرار دروغ‌هایی دارند که ایران بار‌ها از طریق ارائه مستندات و مدارک آن‌ها را رد کرده است، در سازوکار‌ها و نهاد‌های حقوق بشری ابزاری شده مطرح می‌شوند و مورد استقبال رسانه‌ها و چهره‌های ضدایرانی قرار می‌گیرند، مملو از جملات تکراری و ادعا‌های غیرمستند قابل پیش‌بینی هستند، تابع الگوریتمی از اطلاعات معیوب و کلیشه‌های بدخواهانه و تکراری هستند که با اعتبارسنجی به رسوایی رحمان منجر می‌شوند.

جدیدترین گزارش ادعایی جاوید رحمان، در نشست جانبی پنجاه‌وششمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو اعلام شد؛ رحمان در این گزارش ادعاهایی بی‌اساس درباره دهه ۱۳۶۰ در ایران مطرح کرد.

او در گزارش ادعایی خود تلاش کرد تا گزارش دروغین خود درباره دهه ۱۳۶۰ را با استناد به داده‌ها و اطلاعات نادرست خود که با اهداف کاملا مشخصی از سوی معاندان ایران مطرح می‌شود، به وضعیت حقوق بشر حال حاضر ایران پیوند داده و از این طریق ادعاهایش را به زعم خود مستحکم کند.

جاوید رحمان که به پایان دوره مسئولیت خود رسیده، برای پررنگ کردن عملکرد خود در اجرای وظیفه به دستور کارفرمایان ضد ایرانی و سنگین کردن فاکتور صادره برای آنها، در تلاشی مذبوحانه سعی کرد تا ضمن رفع مسئولیت از خود، جامعه جهانی و شورای حقوق بشر را هدف قرار دهد؛ او در این گزارش از شورای حقوق بشر سازمان ملل و جامعه جهانی خواست تا با اعمال فشار، ایران را وادار به آنچه افشای حقیقت خواند، کنند!

این گزارشگر پاکستانی – انگلیسی سازمان ملل از طریق تهیه گزارش سراسر دروغ خود درباره وضعیت حقوق بشر در ایران آشکارا در حال ادای دین خود به کارفرمایانی است که طی بیش از شش سال گذشته او را با رای حداقلی گروهی از اعضای شورای حقوق بشر در کرسی گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران قرار دادند و اکنون با اتهام حمایت و همدستی در جنایت نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه مواجه هستند.

در عین حال، جاوید رحمان طی سال‌های اخیر و تحت تاثیر کارفرمایان خود رابطه بسیار نزدیکی با گروه‌های خارجی ضد ایرانی پیدا کرده و ورای مسئولیت ادعایی‌اش براساس قطعنامه شماره ۵/۲ مورخ ۱۸ ژانویه ۲۰۰۷ یکی از حامیان سیاست ضد ایرانی شده و در قامت یک اپوزیسیون در تمام نوشته‌ها و گفته‌هایش از کلمات موضع‌دار استفاده کرد.

درباره جاوید رحمان و گزارش‌های مغرضانه ضد ایرانی او یک نکته کاملا تایید شده وجود دارد؛ این به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران درک درستی از موضوع حقوق بشر ندارد و ابزار بودن خود برای اعمال فشار بر ایران با ابزار حقوق بشر از سوی کشور‌های غربی را به خوبی پذیرفته و ایفای نقش می‌کند.

• بیشتر بخوانید:
• بیانیه ستاد حقوق بشر در واکنش به گزارش ناعادلانه و سیاسی گزارشگر ویژه ایران
• انتقاد دبیر ستاد حقوق بشر از سکوت عامدانه جاوید رحمان نسبت به بیانیه کارشناسان سازمان ملل

همچنین مصاحبه جاوید رحمان با سیمای آزادی، رسانه گروهک تروریستی منافقین در پی حضور در نشست جانبی شورای حقوق بشر سازمان ملل، به خوبی می‌تواند این موضوع را تشریح کند؛ این به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران درباره گزارش ادعایی خود از آنچه نقض حقوق بشر در ایران خواند با رسانه‌ای مصاحبه کرد که وظیفه تشریح و خون‌شویی جنایت‌های گروهک تروریستی عامل کشتار ۱۷ هزار ایرانی را برعهده دارد.

طرح این گزینه که جاوید رحمان اطلاعی از جنایت‌های چهار دهه‌ای منافقین علیه شهروندان ایرانی و برگزاری دادگاه رسیدگی به اتهام‌های این گروهک و اعضای آن نداشته است، قطعا گزینه مردودی است.

در عین حال، رحمان برای تشریح دروغ‌های مطرح شده در گزارش ادعایی خود علیه ایران مانند گذشته از تریبون‌های ضدایرانی از جمله بی‌بی‌سی نیز استفاده کرد.

شاید اکنون که ماموریت جاوید رحمان رو به اتمام است، بد نباشد که او به شماری از پرسش‌ها، پاسخ دهد: گزارشگر ادعایی سازمان ملل چرا هیچ‌گاه به موضوع نقض حقوق بشر مردم ایران به دلیل اعمال تحریم‌های یک‌جانبه نپرداخت؟ چرا هیچ‌گاه برای شهروندان ایرانی گرفتار سیاسی‌کاری در دیگر کشور‌ها گامی بر نداشت؟...

انتهای پیام/