به نظر شما خواننده عزيز؛ آيا روزي خواهد آمد كه يك نامزد اصولگرا آن اندازه صادق باشد كه هنگام انتخابات با شجاعت بيايد و بگويد من با فيلترينگ، گشت ارشاد، حجاب‌بان، سانسور، تبعيض در استخدام‌ها، سرك كشيدن به زندگي خصوصي مردم، بي‌قانوني، شبه علم، قيمت‌گذاري دولتي، لباس شخصي‌ها و ... موافقم؟ آنان حتي حاضر نيستند كه در زمان انتخابات از سياست‌هاي منطقه‌اي و نيز فلسطين و كمك‌هاي خارجي و شعارهاي پرطمطراق خودشان در اين موارد حرفي بزنند. در زمان انتخابات حرفي از نعمت بودن تحريم نمي‌زنند و وعده رفع تحريم را مي‌دهند. آنان سعي مي‌كنند با سكوت يا تحريف همه اين موارد را ناديده بگيرند تا پس از انتخابات؛ بلكه راي بياورند و به ويژه اگر راي نياورند دوباره پرچمدار چنين شعارهايي شوند و چوب و هزينه آنها را بر سر و روي مردم روانه كنند. به نظر مي‌رسد كه چنين روزي نخواهد آمد، زيرا آنها بهتر از هر كسي مي‌دانند كه اغلب مردم با عقايد و ارزش‌ها و رفتار آنان موافق نيستند. ريشه و علت اصلي بي‌آيندگي آنان همين است. بسيار عجيب است كه چگونه اميدوارند كه با اين حد از رياكاري سياسي، اميدي به آينده داشته باشند؟ فقط يك راه براي بقاي اجتماعي آنها قابل تصور است: بازسازي صادقانه عقايدشان بر اساس آرمان‌هاي واقعي. در غير اين صورت بايد به قدرت پناه بياورند و به زور از موقعيت خودشان و ذهنيات‌شان دفاع كنند و اين كار نيز آنان را بيش از پيش مستهلك كرده و در مارپيچ مرگ سياسي گرفتار مي‌كند. انتخابات پيش‌رو فرصتي بي‌بديل براي جناح حاكم است. فرصتي براي تغيير ريل سياست رسمي از انحصار به فراگيري و تكثر، از زور به انتخاب و احترام متقابل، از خرافات و شبه‌علم به عقلانيت و علم و تجربه بشري، از اقدامات پرهزينه به اقدامات متعادل و گام به گام، از تنش به آرامش، از انسداد خبري به آزادي رسانه‌اي، از تقدم دادن به منافع فردي و گروهي به سرلوحه قرار دادن منافع ملي، از دين به مثابه ابزاري براي اجبار و قهر و طرد اجتماعي، به دين به عنوان پيام رحمت للعالمين و... در اين چند دهه دين بيش از ساير موضوعات دستمايه و ابزار سوءاستفاده افراد براي رسيدن به قدرت قرار گرفته و زيان ديده است. اين انتخابات فرصتي است براي بازسازي همه ارزش‌هاي خوبي كه در بالا به آنها اشاره شد.  

فرصتي است براي بازگرداندن پيام اخلاق و دين به متن جامعه و مردم. در دهه‌هاي گذشته پيام‌هاي ديني چنان دستمايه و ابزار اهداف سياسي و ديني شده كه شنيدن پيام‌هاي اخلاقي و عدالت‌محور از سنت ديني براي آنان ملال‌آور شده است به همين دليل هنوز هم با شرح و بيان گزاره‌هاي دكتر پزشكيان از نهج‌البلاغه ارتباط برقرار نمي‌كنند و گويي نگرانند كه مبادا اين‌بار نيز قرار است در تله فريبكاري قرار گيرند. ولي روشن است كه صداقت پزشكيان در استناد به گزاره‌هاي اخلاقي و سياسي و عدالت‌محور نهج‌البلاغه كم‌كم مورد پذيرش جامعه قرار مي‌گيرد و در نقطه مقابل موجب انزجار رقبايش و طرفداران آنها شده است. پس از حدود نيم قرن حكمراني به نام دين جشنواره بزرگ غدير راه مي‌اندازند ولي از راه امام علي و نهج‌البلاغه او خبري نيست و مهجور شده و طبيعي است كه اگر كسي در اين ميان بخواهد آن را به متن بياورد دچار غضب و انزجار مي‌شود.  آنان سرمستانه در اين خيال باطل بودند كه مردم را براي هميشه يا تا اطلاع ثانوي از صحنه سياست ايران حذف كرده‌اند در نتيجه به راحتي منويات‌شان را بيرون ريختند و‌ شايد هم گمان مي‌كردند كه كسي متوجه رفتار آنان نمي‌شود. واقعيت اين است كه مردم همه اينها را مي‌بينند و ديدند. هنگامي كه در اين مورد خاص مي‌گويم مردم منظورم همه و فراتر از جناح‌بندي‌هاي رايج است. پس رويكردهاي تحليلي دو شقه كردن مردم در اين موارد پاسخگو نيست، چون عامه مردم كمابيش درك مشتركي از امور دارند. به همين دليل است كه بخش قابل توجهي از آراي آقاي پزشكيان راي‌دهندگان سنتي جناح اصولگرايان هستند. آنان هم به وضوح متوجه قدرت‌طلبي‌هاي مشمئزكننده ميان جناح غالب شده‌اند. ادعاهاي فراواني كه از سال‌ها پيش گفتند و دروغ بودن آن آشكار شد و اكنون در مناظره به شيوه‌هاي غيراخلاقي درصدد اتهام‌زني و تخريب ديگران هستند كه بسيار زيانبار است و همه اينها را افكار عمومي متوجه مي‌شود. تنها اميد اين است كه اين‌بار درس خوبي از نتايج انتخابات بگيرند و براي هميشه اين تصور را كه مي‌توان مردم را از حيات سياسي و اجتماعي حذف كرد از ذهن خود بيرون كنند، چون مردم حذف شدني نيستند. اين سياستمداران مخالف مردم هستند كه ناپديد خواهند شد. مردم رودخانه خروشاني است كه جريان آب آن كم و زياد مي‌شود ولي هيچ‌گاه خشك نخواهد شد. روزي كه خشك شود خطر سيل در كمين خواهد بود.