جوان آنلاین: دکتر عبدالمجید خوشنود، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، نوشت: تجربه ۱۳ دوره ریاست جمهوری، با همه فراز و فرود‌ها و بیش از ۴۵ سال استقرار نظام جمهوری اسلامی پس از انقلاب شکوهمند اسلامی، مجموعه کاملی از تجربیات و اندوخته‌ها برای حکمرانی کشور است. شرایط فعلی به طور قطعی ایجاب می‌کند؛ هر تصمیم در بدنه مسئولان و خصوصاً در چارچوب انتخاب مردم ذیل مردم سالاری دینی، برگرفته از این تجربه گران‌سنگ باشد چراکه رخداد‌های یک دهه اخیر نشان داده است فرصتی برای سعی، خطا، توقف و تعلل وجود نخواهد داشت. از طرفی نگاهی به جایگاه ریاست جمهوری در قانون اساسی و انتظارات امامین انقلاب هم کاملاً بر شاخص‌های روشن رئیس‌جمهور تأکید دارند. حال این سوال در اذهان بسیاری از دلسوزان نظام و انقلاب اسلامی مطرح است که آیا با وجود ساختار‌های متنوع سیاست‌گذاری و راهبرد‌سازی کلان و تدوین و تحلیل مبانی اساسی، جایگاه رئیس‌جمهور پس از تغییرات منجر به حذف نخست وزیر، آیا تئوری‌سازی و تدوین مبانی است یا برنامه‌سازی و تنظیم‌گری اداره کشور ذیل اعتقاد به مبانی؟ همانگونه که اشاره شد، متن قانون اساسی و خصوصاً سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب در تأکید شاخص‌های رئیس‌جمهور اصلح، نشان از اهمیت و توجه ویژه به مسئله دوم دارد. تجربه گذشته نیز به خوبی نشان داده است اگر رئیس‌جمهور خصوصاً در دوره‌ای که نخست وزیر تعریف نمی‌شود؛ در تئوری پردازی‌های مجدد مبانی بماند، منشأ موازی کاری و خصوصاً تعلل در گردش کار جاری امور و حتی اختلافات عمیق خواهد شد. البته لزوم اعتقاد عمیق به مبانی و بر‌نامه‌ریزی و راهبرد‌سازی ذیل مبانی اعتقادی و سیاست‌های کلان متناقض با بحث طرح شده نیست. همه این موارد نکات مهمی هستند که خصوصاً در شرایط فعلی که سرفصل برخی مسائل کشور کاملاً مشخص و روشن و زمان برای حل آن‌ها بسیار حیاتی است؛ ایجاب می‌کند اعتقاد به مبانی و عزم رئیس‌جمهور برای حرکت و اقدام جهادی بیش از هر شاخص دیگری اهمیت داشته باشد.