همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی

باشگاه پرسپولیس همچنان به دنبال جذب یک مربی خارجی برای فصل جدید است. در شرایطی که به‌نظر می‌رسید کار تمام ‌شده و والتر ماتزاری، سرمربی مطرح ایتالیایی با سرخپوشان به توافق رسیده، ناگهان زمزمه انصراف او بر سر زبان‌ها افتاد و شرایط تغییر کرد. داستان ماتزاری بار دیگر نشان می‌دهد فرایند جذب مربی خارجی توسط تیم‌های مهم ایرانی تا چه اندازه دشوار و حساس است و پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد.

سیگنال‌های منفی از ایران

آنطور که حسین بادامکی اعلام کرده گویا مشکل اصلی در مسیر حضور ماتزاری در ایران، برخی تماس‌هایی بوده که از داخل کشور با مربی ایتالیایی و اطرافیان او برقرار شده است. عین عباراتی که بادامکی استفاده کرده از این قرار است: «همانطور که می‌دانید ما با آقای ماتزاری صحبت کردیم و توافق خوبی هم کردیم و اجازه هم ندادیم کسی از داخل متوجه شود اما به محض اینکه خبرگزاری‌های آن طرف اعلام کردند، یکباره اتفاقات عجیبی افتاد که کار پیچ خورد. طی صحبتی که با مدیربرنامه‌های ایشان کردیم، گفتند از داخل ایران تماس گرفته‌اند و شرایط را بغرنج نشان داده‌اند.» موضوع روشن است و البته سابقه هم دارد. در چنین شرایطی گاهی تماس‌هایی برای کارشکنی برقرار می‌شود که البته اقدام زشت و شرم‌آوری است اما متأسفانه بعضا نتیجه می‌دهد. حالا این تماس‌ها می‌تواند از طرف رقبا باشد یا دلال‌هایی که چون گزینه خودشان به نتیجه نرسیده، بقیه گزینه‌ها را هم هوا می‌کنند. خود این مسئله نشان می‌دهد انتخاب مربی خارجی به‌دردبخور و حصول توافق نهایی با او تا چه اندازه دشوار است. شاید یکی از پرمشقت‌ترین کارها، پنهان نگه داشتن نام گزینه نهایی تا لحظه آخر باشد اما زمانی که رسانه‌های خارجی در این مورد مطلبی منتشر می‌کنند، دیگر عملا نمی‌توان کاری کرد.

مسئله کیفیت و قیمت

دشواری‌های اداری انتخاب سرمربی خارجی نباید اصل موضوع را تحت‌الشعاع قرار بدهد؛ اینکه گزینه موردنظر حتما باید از کیفیت کافی برخوردار باشد. بی‌گمان اصلی‌ترین هدف از حضور در این بازار، انتخاب کسی است که بتواند با تیم نتیجه بگیرد و تأثیر فنی مثبت بگذارد، وگرنه همه این کوشش‌ها تحمل رنج بی‌فایده است. در حقیقت کسی باید برگزیده شود که هم کارنامه خوبی داشته باشد، هم از انگیزه بالا برای کار در ایران و کسب موفقیت سود ببرد و هم با بودجه محدود باشگاه ایرانی جور در بیاید. همه اینها در کنار هم نشان می‌دهد کار چقدر سخت است. هرچند پرسپولیس در سال‌های گذشته با انتخاب برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون که جواب هم دادند، تجارب موفقی را در این زمینه از سر گذراند.

پرداخت منظم حقوق

در مورد مربی خارجی و مخصوصا اروپایی، کار فقط با انتخاب یک گزینه خوب به پایان نمی‌رسد، چرا که فاز مهم‌تر بعدی برآوردن انتظارات او در زمینه امکانات و مخصوصا پرداخت منظم حقوق است. خیلی از آنها اهل مدارا و بردباری نیستند و به محض اینکه ۲ماه حقوق‌شان عقب بیفتد، با امکانی که فیفا در اختیارشان قرار داده سراغ فسخ قرارداد و مطالبه ضرر و زیان می‌روند. صد تا مثال هم در این زمینه وجود دارد؛ از آندره‌آ استراماچونی تا مارک ویلموتس. بنابراین حتما باید از حالا تمام این مسائل درنظر گرفته شده باشد، وگرنه ممکن است همه کوشش‌های فعلی مثل آب خوردن به باد برود. در مجموع اگر یک سرمربی خوب خارجی بیاید، کار کند، جواب بدهد و بهانه‌ای هم برای ترک شغلش پیدا نکند، قشنگ مثل جابه‌جا کردن بار شیشه و شکستنی است.