کتاب «ماه تمام؛ سرگذشت‌نامه مستند معلم بسیجی شهید محمدابراهیم همت» اثر گلعلی بابایی از آثار جدیدی است که درباره این شهید بزرگوار منتشر شده. این کتاب توسط نشر «۲۷ بعثت» منتشر و راهی بازار نشر شده. پیش از این نیز آثاری مرتبط با زندگینامه ۲۷ تن از فرماندهان لشکر ۲۷ محمدرسول‌الله(ص) از همین انتشارات به چاپ رسیده بود. شهید همت اسفندماه ۱۳۶۲ هنگام هدایت لشکر ۲۷ در عملیات خیبر در جزیره مجنون به شهادت رسید. در این ستون، بخش‌هایی از این کتاب را می‌خوانیم.
دوربین عکاسی به‌دست همت
در آغاز سال تحصیلی ۵۷ مدارس که وقایع پیروزی انقلاب، شتاب زیادی گرفته بودند، تظاهراتی در شهرضا برگزار شد که آموزگاران و استادان دانشگاه‌ها، محور اصلی آن بودند. یکی از این آموزگاران، همت بود که پس از قرائت متن قطعنامه تظاهرات، در صدر فهرست افراد تحت تعقیب فرمانداری نظامی و شهربانی استان اصفهان قرار گرفت. به همین‌دلیل ناچار شد به استان فارس بگریزد. در ایام اختفا در استان فارس، همت برای مدتی با آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب شیرازی معاشرت داشت و از طرف او مأمور شد از تظاهرات مردم شیراز و دیگر شهرهای فارس عکاسی کند تا گزارش‌های تصویری مبتنی بر واقعیت موجود از جنبش مردم در ایران، به‌دست امام خمینی (ره) برسد. در جریان این تظاهرات‌ها دوربین عکاسی همت، ۲ مرتبه در درگیری با مأموران حکومتی شکست اما هر بار با مساعدت آیت‌الله دستغیب، دوربین جدیدی تهیه شد و همت با آن به عکاسی ادامه داد.
در تعقیب تولیدکننده خشخاش!
بعد از انقلاب، همت در مبارزه با اشرار هم فعالیت داشت. الله‌قلی جهانگیری، یکی از این اشرار بود که در کشت خشخاش فعالیت داشت. همت در تعقیب‌وگریز با نیروهای او، سوار بر یک خودروی جیپ دچار سانحه شد. در این سانحه و تعقیب، خودروی جهانگیری و جیپِ همت به ته دره سقوط کردند. همت مجروح شد اما جهانگیری دچار ضربه مغزی شد. همت در آن روزگار اهل مطالعه آثار نویسندگانی چون آل‌احمد، مرتضی مطهری، علی شریعتی، محمود حکیمی و... بود و به‌واسطه فعالیت‌های انقلابی‌اش، پرونده سنگینی از او در ساواک تشکیل شده بود. طبق روایت نزدیکانش، پس از پیروزی انقلاب که بایگانی‌های ساواک شهرضا به‌دست نیروهای انقلاب افتاد، پرونده سنگینی از او پیدا شد که حجم و مطالب درونش، نشان می‌دادند اگر انقلاب پیروز نمی‌شد، مجازات‌های سختی در انتظار همت بود.
وقتی به همت برچسب چریک فدایی زدند!
وقتی به همت برچسب چریک فدایی زدند با تشکل سپاه شهرضا، همت عمده فعالیت‌هایش را روی مدیریت امور فرهنگی و تبلیغاتی متمرکز کرد. او در دست‌نوشته‌های خود به این مسئله اشاره و روایت کرده همراه با چند پاسدار دیگر، وانتِ زهوار دررفتهِ سپاهِ شهرضا را پر از کتاب، بروشور، پوستر و نوار کاست می‌کرده و علاوه بر این، دستگاه آپارات و پخش فیلم را نیز به روستاهای اطراف شهرضا می‌برده و برای مردم، فیلم نمایش می‌داده است. فعالیت‌های فرهنگی همت باعث شد مورد حسادت افرادی قرار بگیرد که نویسنده کتابِ «ماه تمام» براساس روایات و خاطره‌ها، با عبارت «به‌ظاهر یاران تنگ‌نظر» به آنها اشاره کرده است. این جریان، شروع به تبلیغات منفی و شایعه‌پراکنی علیه همت کرده و به او برچسب چریک فدایی زدند. همچنین با همین مضمون، به‌طور مخفیانه نامه‌هایی را به سپاه مرکز استان اصفهان ارسال کردند.
دغدغه فرهنگی فرمانده...
همت، در مناطق کردنشین و بحران‌زده غرب، بر اولویت کار فرهنگی بر کار نظامی بسیار تأکید داشت و به مسئله تغذیه فکری برنامه‌ریزی‌شده اعضای بومی و غیربومی سپاهِ پاوه بسیار بها می‌داد. همت معتقد بود از حیث ماهیت، چهارپنجم کار فرهنگی، تبلیغ است و یک‌پنجم هم کار نظامی امنیتی. از عمده فعالیت‌های اولیه این شهید در کردستان می‌توان به تجهیز کتابخانه سپاهِ پاوه و ترویج آرمان‌های انقلاب اسلامی بین جوانان اهل سنتِ این‌شهر اشاره کرد.
برخورد با تجزیه‌طلبان
محمدابراهیم همت تا اوایل دی‌ماه ۱۳۵۸ در سیستان‌وبلوچستان بود و در عمده کلاس‌های ترم پاییز دانشگاه‌ها حضور نداشت. هنگامی هم که شنید عناصر تجزیه‌طلب خلق عرب در خوزستان فعال شده‌اند، داوطلبانه از سپاه شهرضا عازم اهواز شد. پس از موفقیت در مأموریت برپایی آرامش در خوزستان، با تثبیت نسبی شرایط و اوضاعِ ملتهب خوزستان، دوباره به شهرستان بازگشته و در سپاه این شهرستان مشغول خدمت شد.
همت، غربت را می‌شناخت...
برچسب‌ها و تهمت‌هایی که به همت زده می‌شد، مانع عزم انقلابی او برای سازندگی مناطق محروم و فعالیت‌های فرهنگی‌اش نشد و با انتشار فراخوان امام خمینی (ره) برای تشکیل جهاد سازندگی، او راهی روستاهای دورافتاده سیستان‌وبلوچستان شد. خاطره جالبی که از آن روزهای همت به جا مانده، این است که پس از مشاهده فقر و محرومیت‌های این منطقه کشور، خود را به تهران و محل شورای انقلاب رساند و در دیدار با شهیدبهشتی، گریه سر داد و از غربتِ سیستان‌وبلوچستان گفت.
∎
نظر شما