عدم ساخت مسکن در دولت یازدهم و دوازدهم منجر به افزایش فقر مسکن برای حدود نیمی از خانوارهای ایرانی شده است. عاملی که امروز یکی از بزرگترین مشکلات دولت سیزدهم بوده و حتی میراثی برای دولت آینده است.
به نقل از مهر، فقر مسکن همیشه در ذهن با تصاویری از حلبی‌آبادهای قبل از انقلاب و گورخواب‌های بعد از انقلاب معنی می‌شود. اما واقعیت امروز بد مسکنی جامعه ایران نه حلبی‌آباد است نه گور خوابی. امروز ۵۵ درصد افراد جامعه دچار فقر مسکن هستند و این فقر از دهک یک تا دهک ۱۰ گسترش دارد. به عبارت دیگر، پیش از این اگر تنها دهک‌های پایین اقتصادی دغدغه مسکن را داشتند، امروز دهک‌های برخوردار نیز مجبور هستند برای تأمین هزینه‌های محل سکونت از دیگر هزینه‌های خود کم کنند. بزرگترین علت فقر مسکن امروز کشور کم کاری دولت یازدهم و دوازدهم در ساخت خانه است که نتیجه آن به راحتی با رشد ۴۳۷ درصدی متوسط قیمت مسکن در دولت اعتدال دیده می‌شود. افزایش قیمتی که عامل اصلی فقر مسکن امروز مردم جامعه شده و مسکنی که قرار بود مایه آرامش و تسکین‌دهنده افراد باشد را تبدیل به بزرگترین دغدغه و کابوس آن‌ها کرده است. افت وخیز کارنامه ۲۴ ساله قیمت مسکن دولت‌های سازندگی، اصلاحات و خدمتگذار در سال ۱۳۹۲ توسط مرکز آمار ایران بررسی شد. برنامه‌های مختلف این دولت‌ها را می‌توان با ۲ شاخص «رشد قیمت» و «حجم عرضه» بازار مسکن را بررسی کرد. نکته قابل توجه، جهش ۷۸ درصدی قیمت مسکن در ۲ سال ابتدایی دولت محمود احمدی‌نژاد است که به شکل خیره‌کننده‌ای در ۲ سال بعد تا سطح بی‌سابقه منفی ۱۴ درصد کاهش پیدا می‌کند. با یک مقایسه آماری در این گزارش می‌توان شاهد ثبت رکورد بی‌سابقه عرضه مسکن در دولت دوم احمدی‌نژاد بود درحالی که در مجموع دولت‌های سازندگی و اصلاحات معادل ۳ میلیون و ۲۹۹ هزار واحد مسکونی جدید در کشور ساخته شده بود. همچنین در سال ۱۴۰۰ دولت اعتدال میزان ۴۳۷ درصدی رشد قیمت مسکن را از آن خود می‌کند. دولت‌های سازندگی و اعتدال هر کدام با ثبت افزایش قیمت مسکن به ترتیب ۲۰۱ درصد و ۴۳۷ درصد صدرنشین افزایش قیمت مسکن در کشور هستند.