به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مازندران، ‌‌نیمه ماه ذی الحجه، مدینه چشم به راه طلوع دهمین خورشید لحظه ها را می شمارد که  در محلی به نام "صُریا" اطراف مدینه منوره دیدگان زمین منور به میلادش شد.

درباره تاریخ ولادت امام هادی علیه‌السلام ؛ برخی تاریخ تولدش را نیمه ذی الحجه و برخی دوم یا پنجم رجب ذکر کرده‌اند که قول معروف و مشهور شیعه، نیمه ذی الحجه سال ۲۱۲ قمری  روز میلاد مبارک آن حضرت را گرامی می‌دارند.

پدر بزرگوار امام هادی علیه‌السلام، امام محمدتقی علیه‌السلام، معروف به «جوادالائمه»، امام نهم شیعیان است؛ و مادرش بانویی شریف و نجیب به نام "سمانه مغربیه" است، که امام هادی علیه‌السلام در شأن وی فرمود: «مادرم به حق من عارف و از بهشتیان است و شیطان سرکش به او نزدیک نمی‌شود و مکر جباران به وی اصابت نمی‌کند. او در پناه خدایی است که نمی‌خوابد و مادر صدیقان و صالحان را به خود وانمی‌گذارد».

امام هادی علیه‌السلام، مُکنّی به "ابوالحسن" است و علاوه بر آن حضرت، سه تن از امامان معصوم دیگر یعنی امام علی علیه‌السلام، امام کاظم علیه‌السلام و امام رضا علیه‌السلام نیز دارای این کنیه هستند. که برای تمییز و تعیین هر یک از آنان، کنیه "ابوالحسن" به طور مطلق، برای امام علی علیه‌السلام قرار داده شد و به امام کاظم "ابوالحسن اول"، به امام رضا "ابوالحسن ثانی" و امام هادی "ابوالحسن ثالث" گفته می‌شود.

همچنین القاب‌: هادی، نقی، نجیب، مرتضی، ناصح، عالم، مؤتمن، منتجب و طیب، برای امام هادی(ع) ذکر شده است.

امام هادی(ع) سال ۲۲۰ هجری و پس از شهادت پدرشان به امامت رسیدند؛ مدت ۳۳ ساله امامت حضرت هادی الائمه (ع) با خلافت معتصم، واثق، منتصر، مستعین، معتز و متوکل عباسی معاصر بود.

امام هادی(ع) و فرزند گرامیشان امام حسن عسکری(ع) به «عسکریین» شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی‌عباس، ایشان را از سال ۲۳۳ به سامرا (عسکر) برده و تا آخر عمر پربرکتشان در آنجا، تحت نظر قرار دادند.

امام هادی(ع) سوم ماه رجب سال ۲۵۴ هجری قمری ،در سن ۴۲ سالگی، توسط متوکل عباسی به شهادت رسیدند و مرقد شریفشان در جوار مرقد فرزند بزرگوارشان، حضرت امام حسن عسکری (ع) در شهر سامرای کشور عراق قرار دارد.