هاشم بانشی در گفت‌وگو با ایسنا، در تشریح معضلات مدیریت پسماند در کشور اظهار کرد: در کشور روزی ۵۰ هزار تن زباله تولید می‌شود که کمتر از ۱۰ درصد آن بازیافت می‌شود. تکنیک جمع‌آوری، حمل و نقل و دفع زباله‌های شهری با توجه به قدمت تاریخی، اهمیت ویژه بهداشتی، اقتصادی و علی‌رغم همه موفقیت‌ها در علوم و تکنولوژی از پیشرفت چندانی برخوردار نیست. درحال حاضر در بسیاری از کشورهای صنعتی و پیشرفته جهان نظیر ژاپن میزان بازیافت زباله صد در صد است.
وی افزود: متأسفانه در بیشتر استانها و شهرهای کشور، شاهد مشکلات جدی در زمینه دفع پسماند و عدم وجود سایت‌های زباله استاندارد هستیم که این موضوع به ویژه در استان‌های شمالی نمود بیشتری دارد و تاکنون اقدام جدی برای مدیریت پسماند در کشور انجام نشده است. نبود سایت مناسب پسماند، باعث می‌شود این زباله‌ها سر از جوی‌ها و رودخانه‌های فصلی و دائمی درآورد و از سوی دیگر سوء مدیریت این زباله‌ها امنیت اجتماعی و سلامت مردم را نشانه رفته و دستخوش آلودگی می‌کند. زیرا همه این شیرابه‌ها و آلودگی‌های حاصل از زباله در مخازن و منابع آب زیرزمینی و سطحی تخلیه می‌شود.
نماینده استان فارس در شورای عالی استانها ادامه داد: در موضوع بازیافت نیز، کشورهای پیشرفته و برخی کشورهای در حال توسعه نزدیک به ۷۰ درصد زباله‌های تولیدی خود را بازیافت می‌کنند. زباله در حکم طلایی است که به منبع درآمد بسیاری از کشورها و حتی خانواده‌ها تبدیل‌شده است. اما آمارها وضعیت خوبی از کشور ما در این حوزه نشان نمی‌دهد. هنوز بسیاری از ابتدایی‌ترین اقدامات مدیریت پسماند که یکی از آنها تفکیک از مبدأ است در کشور اجرایی نشده است. این در حالیست که تولید روزانه زباله هم روزبه‌روز در حال افزایش است.
بانشی تأکید کرد: در موضوع سایت‌های پسماند می‌توان به سایت پسماند شهر بابل استان مازندران اشاره کرد که در حال حاضر ظرفیت پذیرش این سایت به اتمام رسیده و سرریز شدن شیرابه‌های آن فاجعه زیست محیطی برای جنگل‌های هیرکانی، زمین‌های کشاورزی و سفره‌های آب زیرزمینی ایجاد کرده است. اکثر سایت‌های دفن زباله استاندارد نیست و برای سلامتی مردم، مشکل ایجاد کرده و مختص به یک منطقه و استان خاص نیست و مواجهه و حل این معضل، یک عزم ملی می‌طلبد و البته مسائلی چون تفکیک زباله از مبدأ و بازیافت صحیح نیز، لازمه بهبود این وضعیت نامناسب در سایت‌های پسماند و دفع زباله است.
انتهای پیام
نظر شما