هرمز ربانی فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی نوشت:

هوالحق

برآن شده بودم که در روز هشتم تیرماه 1403 به پای صندوق رأی بروم و به «دکتر مسعود  پزشکیان» رأی دهم؛ اما علی الرغم درخواست مکرر دوستان هیچ تصمیمی برای فعالیت انتخاباتی نداشتم. آنچه روز( 30 خردادماه 1403) در صدا و سیمای کشور اتفاق افتاد، نهیبی بود بر وجدان من که می بایست سکوت را بشکنم و برای حق خواهی انسانهایی مانند دکتر محمد فاضلی، این مرد اندیشه، با کنشگریم گامی هرچند کوچک بردارم.

آنچه دیدید و دیدیم صحنه ای تلخ و زشت اما مکرر و نمایی مینیاتوری از واقعیت جامعه ما را به تصویر کشید:«تضییع حق و شانتاژ- جلوگیری از ادای پاسخ و خاموش کردن میکروفون و فضاسازی تیلیغاتی» . فاضلی نماد مظلومیت هزاران هزار انسانی بود که حقشان تضییع شده، آزار دیده‌اند، با نان و آبرویشان بازی شده، حق پاسخگویی از آنان سلب و اعتراضشان سرکوب شده است.

باور دارم اگر سکوت کنم با تضییعگران هم‌دست و هم‌داستان شده‌ام. به این دلیل سکوتم را می شکنم و فریاد بر می‌آورم و سعی می‌کتم با تلاشم بازی بازیگران تمامیت خواه را برهم زنم. با رأی به «دکتر مسعود پزشکیان» و انتخاب او شاید بشود دادخواهی بر کرسی دادخواهی بنشیند تا صحنه های زشت دیروز آنچه در صدا و سیما اتفاق افتاد تکرار نشود.

سکوت، همراهی با امثال شهاب اسفندیاری است همانطور که فریاد اعتراض، حق انسانهایی چون محمد فاضلی است.

بیندیشیم کجای این ماجرا ایستاده ایم.