به گزارش خبرگزاری برنا از تهران؛ پارک ملی لار با مساحتی افزون بر ۳۰ هزار هکتار، یکی از مناطق طبیعی حفاظت شده و شگفت انگیز ایران با اکوسیستم های کوهستانی مرتفع و آبی است. دشت لار از شرق به کوه دماوند و پلور، از شمال به استان مازندران و از جنوب و غرب به شمیرانات استان تهران محدود می شود.
این منطقه در سال ۱۳۵۴ به پارک ملی مبدل شد، اما پس از انقلاب براساس تصویب شورای عالی حفاظت محیط‌ زیست از سال ۱۳۶۱ درجه حفاظتی آن به منطقه حفاظت شده کاهش یافت؛ از سال ۱۳۷۰ برخی از مناطق آن دوباره به پارک ملی تبدیل و شکار و تیراندازی در آن ممنوع شد.

محدوده پارک ملی لار فاقد نقاط مسکونی دائمی (شهر و روستا) است، اما از زیست بوم‌های مهم عشایری‌ به شمار می‌رود.
این دشت تماشایی و بکر در قدیم الایام نیز یکی از تفرجگاه‌های ییلاقی حاکمان و محل چرا دام عشایر بوده است و به دلیل وجود آبشارها، رودها، کوه‌ها و ارتفاعات و مناظر چشم‌نواز مورد استقبال قرار داشت.

از این منطقه به عنوان یک منطقه اکوتوریستی و تحقیقاتی، و برای پژوهش و آموزش نیز بهره‌برداری می‌شود.
دسترسی به دشت لار در استان تهران، از جاده پلور و پاسگاه محیط بانی دلیچای (ورودی شرقی)، از گردنه روستای ایراء لواسان بزرگ و پاسگاه محیط بانی قوشخانه (ورودی جنوبی)، از جاده روستای گرمابدر رودبارقصران و پاسگاه شکاربانی گرمابدر (ورودی غربی)، و جاده کوهنوردی دشت هویج روستای افجه لواسانات (قله پرسون – حوالی امامزاده پنج تن) میسر است.
پارک ملی لار منطقه حفاظت‌شده و شکار ممنوع است و هیچ‌گونه تصرفی به این منطقه مجاز نیست. این مهم با مدیریت افراد متخصص و مجرب حاضر در تورهای گردشگری کنترل می‌شود، چراکه تورها دارای خط حرکت و مسیر مشخص هستند.
این منطقه از نظر آب‌وهوایی، ناحیه ای کوهستانی و سرد با زمستان‌های طولانی، یخ‌بندان‌های زیاد و تابستان‌های خنک است و تحت تأثیر جبهه هوایی که از ناحیه دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس می‌وزد، قرار دارد.

دشت لار دارای پوشش گیاهی انبوه و تنوع جانوری فراوانی است؛ تقریباً تمامی جان‌داران و گیاهان منطقه البرز مرکزی در این پارک وجود دارند.

عوامل بوم شناختی، توپوگرافی، خاک و سایر عوامل حیاتی، پوشش گیاهی و متنوع پارک ملی، از دیرزمان راه تکامل را پیموده و در ترکیب آن بویژه تحت تاثیر چرای بی‌رویه دام تغییراتی حاصل شده است.

به طور کلی پوشش گیاهی منطقه از تیپ علف‌زار مشتمل بر گندمیان پایا و بوته زارها و پوشش‌های آلپی تشکیل شده و گیاهان دارویی صنعتی وغذایی دره لار نیز متنوع و دارای معروفیت و سابقه طولانی است که می‌توان از والک، گلپر، چای کوهی، گل گاو زبان، شیرین بیان، کاسنی، آویشن ، پیازک، موسیر، باریجه، گون، خرگوشک، پونه، کاکوتی، شفایق و قارچ نام برد.

 به علت موقعیت ویژه کوهستانی و آب منطقه در فصول مختلف سال، پرندگان مهاجر و بومی چون کبک و کبک دری، بلدرچین، عقاب طلایی، هما، سارگپه، درنا، فلامینگو، دلیجه، باکلان، حواصیل سفید و خاکستری، و از پستانداران می‌توان میش و گوسفند وحشی البرز مرکزی، کل و بز، قوچ، پلنگ، گرگ، خرس قهوه‌ای، گراز، گربه وحشی، سمور، خرگوش، شغال و روباه را نام برد که به علت زیستگاه‌های مناسب، از رشد خوبی نیز برخوردارند.
برخی از خزندگان، دو زیستان و آبزیان پارک ملی لار نیز از عبارت‌اند از افعی دماوندی، افعی البرزی، یله مار، بزمجه، لاکپشت، انواع مارمولک و قورباغه و ماهی قزل آلای خال قرمز از نادرترین گونه‌های آبزی جهان که گونه‌ای غیربومی که در دوران پیش از انقلاب وارد آب‌های رود لار شد.

 زنبق وحشی بنفش و ارغوانی، مرغک و گل زرد و شقایق دشت لار را در بهار رنگارنگ کرده و زیبایی آن دو چندان می شود.
رودهای دیو آسیاب، سفید آب، الرم، ورا رود، چهل‌بره، آب سیاه چال، آب امام پهنک از رودخانه‌های این منطقه سرسبز هستند که همگی به سمت سد لار سرازیر می‌شوند و بخشی از آب تهران را تامین می‌کنند.

از کوه‌های دشت لار نیز می‌توان به کوه دماوند، دیو آسیاب، یخ کمر، پهنک، زرشکی، کمردشت، نمک کوسر، سیاه‌چال، آرو، اسب کلک و در آخر کوه گبود اشاره کرد.

انتهای پیام/