ناسا بسیار مشتاق ارتباط با تمدن های بیگانه و موجودات فرازمینی است. به‌همین‌خاطر آنها صفحه طلائی را روانه فضا کردند. اما پیام عجیب ناسا به موجودات فضایی چه بود و چه اطلاعاتی از زمین برای آنها فرستاده شد؟

فناوری بشر برای کاوش‌های فضایی هنوز بسیار ابتدایی است. ما در بهترین حالت توانسته‌ایم به ماه سفر کنیم و قصد داریم در آینده نزدیک نگاهی از نزدیک به سیاره سرخ داشته باشیم. دانشمندان انتظار ندارند که بتوانیم در یکی از اجرام منظومه شمسی با تمدن های بیگانه مواجه شویم. تاکنون نیز هیچ نشانه یا پیامی را از موجودات فرازمینی دریافت نکرده‌ایم. به‌همین‌خاطر ناسا یک پیام عجیب را به موجودات فضایی ارسال کرده است.

البته ما هنوز از موقعیت دقیق تمدن‌های بیگانه اطلاع نداریم، ولی امیدواریم که آنها حداقل به‌صورت اتفاقی پیام ناسا را دریافت کنند. پیامی که با انتقادات فراوان از سوی گروه‌های مختلف مواجه شده است؛ اما ماجرای ارسال پیام به فرازمینی‌ها از کجا شروع شد؟

ماجرای تلاش ناسا برای ارسال پیام و ارتباط با موجودات فضایی پیشرفته

در سال ۱۹۷۷ اخبار نجوم از ماموریت‌های وویجر 1 و 2 ناسا پر شده بود. وویجر 2 سفر طولانی و هیجان‌انگیز خود را در ۲۰ آگوست و وویجر ۱ نیز سفر خود را ۱۶ روز بعد آغاز کرد. ماموریت اولیه این دو فضاپیما بررسی سیاره‌های مشتری و زحل بود. آنها این ماموریت را به‌خوبی انجام دادند و توانستند داده‌ها و تصاویر زیادی را از حلقه‌های زحل و قمر آیو مشتری ارسال کنند.

وویجر 1 موفق شد پس از چند دهه سفر در آگوست ۲۰۱۲ وارد فضای میان‌ستاره‌ای شود. در واقع Voyager 1 اولین فضاپیمای ساخت انسان بود که می‌توانست تا این حد از زمین فاصله بگیرد. وویجر 2 نیز در نوامبر ۲۰۱۸ از منظومه شمسی خارج شد. این تاخیر چند ساله نیز به‌خاطر ماموریت ناسا برای بررسی سیاره‌های اورانوس و نپتون بود. حالا این دو فضاپیما می‌توانند پیام ناسا را به موجودات فضایی برسانند.

فضاپیمای وویجر 1

در حال حاضر فضاپیمای وویجر 1 بیش از ۲۴ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و این میزان برای وویجر 2 به بیش از ۲۰ میلیارد کیلومتر می‌رسد. در واقع آنها اکنون بیشتر از زمین و خورشید به پلوتو نزدیک هستند. این دو فضاپیما با صفحاتی طلائی همراه شده‌اند که در آنها جزئیاتی مربوط به کره زمین وجود دارد. ناسا امیدوار است که اگر همسایگان فضایی ما روزی آنها را پیدا کنند، به ماهیت تمدن بشر پی ببرند. همچنین پیام ناسا به موجودات فضایی می‌تواند آنها را به کره زمین بکشاند.

اولین پیام ناسا به موجودات فضایی

برخلاف باور عموم، صفحه‌های طلایی وویجر اولین پیام ناسا به موجودات فضایی نبودند. در مارس ۱۹۷۲ ناسا فضاپیمای پایونیر 10 را به سمت سیاره مشتری پرتاب کرد. این اولین تلاش سازمان فضایی آمریکا برای رسیدن به سیاره‌های بیرونی منظومه شمسی و در نهایت خارج شدن از آن بود. دانشمندان ناسا بر این باور بودند که اگر یوفو و موجودات فضایی وجود خارجی داشته باشند، روزی پیام ما را دریافت خواهند کرد.

فضاپیمای پایونیر 10

چند ماه پیش از ارسال فضاپیما شخصی به کارل سیگن پیشنهاد کرد که پیامی به بخش بیرونی فضاپیما متصل شود. در آن زمان سیگن یکی از اخترشناسان برتر آمریکایی محسوب می‌شد و نقشی کلیدی در پیشبرد برنامه‌های فضایی ناسا داشت. این پیشنهاد باعث شد که در نهایت لوح پایونیر به‌عنوان اولین پیام ناسا به موجودات فضایی شکل بگیرد. در این لوح برخی جزئیات ابتدایی در مورد ریاضیات و علوم، موقعیت زمین در کهکشان راه شیری و تصویری از بدن برهنه یک زن و مرد دیده می‌شد.

لوح موجود در پایونیر 10

یک نسخه از این لوح نیز به پایونیر 11 متصل شد. پیام دوم در آپریل ۱۹۷۳ از زمین خارج گشت. ناسا آخرین پیام پایونیر ۱۱ را در نوامبر ۱۹۹۵ دریافت کرد و پایونیر ۱۰ نیز آخرین سیگنال خود را در ژانویه ۲۰۰۳ به زمین فرستاد. هرچند که هر دو فضاپیما هنوز در فضا حرکت می‌کنند. ماموریت Pioneer 10 به سمت ستاره‌ای به‌نام دبران در صورت فلکی گاو حرکت می‌کند. مقصدی که تا ۲ میلیون سال دیگر به آن خواهد رسید. پایونیر ۱۱ نیز حدود ۴ میلیون سال دیگر به صورت فلکی عقاب می‌رسد.

تلاش برای گام‌های بزرگتر

چند سال بعد نوبت به ماموریت‌های وویجر رسید که اخبار علمی جهان را به تسخیر خود در آورند. در آن زمان کارشناسان ناسا به این باور رسیده بودند که ارسال تصویری با جزئیات کم کافی نیست. به‌همین‌خاطر ناسا پیام بزرگتری را برای موجودات فضایی آماده کرد. سیگن و همکارانش در تلاش بودند تا راهی برای صحبت با تمدن‌های بیگانه پیدا کنند. در کره زمین ۷۰۰۰ زبان مختلف وجود دارد که همه آنها متناسب با فیزیولوژی انسان تکامل یافته‌اند. هرچند فرازمینی‌ ها احتمالا ساختار بدنی متفاوتی داشته باشند.

این احتمال وجود دارد که فرازمینی ها حتی صحبت نکنند و به‌نحوی دیگر افکار و پیام‌های خود را به‌همدیگر انتقال دهند. همه این موارد باعث سردرگمی دانشمندان ناسا شده بود. در نهایت آنها تصمیم گرفتند پیام خود به موجودات فضایی را به زبان ریاضیات و علوم ارسال کنند. مواردی که انتظار می‌رفت در سرتاسر جهان ثابت باشند. برای این منظور نیز یک صفحه ۱۲ اینچی مسی طلاکاری شده آماده شد.

وقتی این صفحه پخش می‌شد، شما می‌توانستید موسیقی، آواهای گوناگون و عبارت سلام را در ۵۵ زبان مختلف بشنوید. پیام رئیس‌جمهور آمریکا و دبیرکل سازمان ملل نیز به‌‌صورت چاپ‌شده در این صفحات وجود داشت. متن پیام فارسی ناسا به موجودات فضایی «درود بر ساکنان ماورای آسمان‌ها» بود. همچنین روی صفحه به‌زبان انگلیسی متن «به سازندگام موسیقی – در تمامی جهان‌ها و تمامی زمان‌ها» نوشته شده بود.

آواها و صداهایی از زمین

ناسا برای پیام خود به موجودات فضایی ۲۷ قطعه موسیقی از فرهنگ‌ها و دوران‌های مختلف را انتخاب کرد. از موسیقی کلاسیک باخ، بتهوون و موتزارت گرفته تا قطعات راک در این لیست بودند. همچنین موسیقی‌هایی بومی مکزیک، آمریکا، ژاپن، روسیه، پرو و استرالیا به مجموعه اضافه شدند.

فضاپیمای وویجر 2

۲۱ فایل صوتی نیز آواهای طبیعت را برای موجودات فرازمینی پخش می‌کردند. این موارد شامل صدای باد، باران و امواج می‌شدند. صدای انواع پرنده‌ها و حیوانات گوناگون نیز برای نشان دادن تنوع زیستی زمین اضافه شده بود. دانشمندان ناسا قصد داشتند سطح تکنولوژی بشر را نیز به موجودات فضایی نشان دهند. به‌همین‌خاطر صداهایی از تراکتور، کد مورس، خودرو، جنگنده F-111 و راکت سترن 5 را نیز به صفحه طلائی وویجر اضافه کردند.

زندگی و دانش انسان

ناسا ۱۱۵ تصویر آنالوگ از جمله انواع سیاره‌ها، حیوانات، مناظر گوناگون، آب و هوای مختلف و جغرافیای زمین را نیز در صفحه معروف خود قرار داد. همچنین محتوای صفحه طلایی وویجر شامل تصاویر از نژادهای مختلف انسان در حال دویدن، کار کردن، خوردن، شکار کردن و رقصیدن می‌شد. یک مادر نیز در حال شیر دادن به فرزند خود حضور دارد.

علاوه بر این موارد می‌توان آناتومی انسان، سلول‌ها، ساختار DNA، ترکیبات شیمیایی، معادلات ریاضی و الگوهایی برای نشان دادن درک ما از فضا و جهان را نیز در پیام ناسا به موجودات فضایی مشاهده کرد. کارشناسان ناسا صفحه طلایی را با لایه‌ای از آلومینیوم پوشانده و سپس با اورانیوم ۲۳۸ آبکاری کرده‌اند. نیمه‌عمر اورانیوم تقریبا ۴۶۸ میلیارد سال است؛ بنابراین اگر موجودات فضایی هوشمند پیام ناسا را دریافت کنند، امکان محاسبه زمان ساخت آن را خواهند داشت.

یک بطری کوچک در اقیانوسی پهناور

همیشه این سوال مطرح بوده است که بیگانگان فضایی چطور قادر خواهند بود پیام ناسا را درک کنند. کارشناسان ناسا نیز این نگرانی را داشتند. به‌همین‌خاطر توضیحاتی را با زبان تصویری به صفحه طلائی اضافه کردند. روی صفحه طلایی می‌توان موقعیت خورشید را نیز نسبت به ۱۴ تپ‌اختر مشاهده کرد. دانشمندان فرکانس تپ‌اخترها را نیز با کد باینری یادداشت کرده بودند.

پیام ناسا برای موجودات فضایی شاید یک گام مثبت تلقی شود؛ اما با انتقادات زیادی مواجه شد. برخی دانشمندان این پیام را غیرکاربردی قلمداد می‌کنند. به‌باور آنها عظمت فضا و سرعت پایین فضاپیماهای وویجر سبب می‌شود که احتمال رسیدن پیام ناسا به سیاره‌های میزبان فرازمینی ها فوق‌العاده پایین باشد. در واقع گویا ناسا نامه‌ای را درون یک بطری کوچک انداخته و سپس آن را در اقیانوس رها کرده باشد. با این امید که روزی کسی بطری را پیدا کند.

همچنین عده‌ای تصور می‌کنند که صفحه‌های طلائی وویجر تصویری ناقص و اشتباه را از انسان به بیگانگان منتقل می‌کنند. چطور باید موجودات فضایی تفاوت بین صداهای مختلف را متوجه شوند و مهم‌تر از همه اینکه باید چه برداشتی از قطعات موسیقی داشته باشند؟ علاوه بر این موارد مسئله ماهیت فرازمینی ها نیز مطرح است.

ما هنوز نمی‌دانیم که یک تمدن بیگانه ممکن است چه رویکردی نسبت به ساکنان زمین داشته باشد. این احتمال وجود دارد که آنها منابع زمین را مصرف کرده و سپس کره خاکی را نابود کنند. در این حالت ارائه اطلاعات گوناگون و دعوت آنها به کره زمین می‌تواند اقدامی ساده‌انگارانه باشد. این گروه از کارشناسان پیام ناسا به موجودات فضایی را خطری بزرگ برای تمامی ساکنین کره زمین می‌دانند.

هرچند که در جهت مقابل افرادی معتقد هستند که ارتباط با موجودات فضایی دیر یا زود انجام خواهد شد؛ بنابراین پیام ناسا چندان نگران‌کننده نیست.