به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ساری، نویسنده و پژوهشگر مازندرانی شامگاه چهارشنبه در مراسم رونمایی از مجموعه شعر «شب چراغ» اثر «مهدی فرج‌پور» در کتاب سرو گفت: زبان فارسی که ما صحبت می‌کنیم و زبان اشکانی از زبان پارسی کهن جدا شده‌اند و زبان پارسی از زبان ایرانی کهن جدا شده است.

اسدالله عمادی اظهار کرد: زبان فارسی کم‌کم زبان خراسان و زبان ادبی ما شد و از زمان تولد شعر فارسی، شعر به کانون اشتراک عاطفی مردم ایران تبدیل شده است.

وی گفت: شاید عجیب باشد اما پادشاهان هم وقتی می‌خواستند به جنگ هم بروند با شعر به جنگ هم می‌رفتند و شعر در ایران همیشه چنین جایگاهی داشته است.

این نویسنده تصریح کرد: یکی از مکان‌های پر بازدید ما در نوروز آرامگاه حافظ بود و هیچ شاعری در جهان چنین جایگاهی ندارد و این جایگاه ویژه شعر در ایران است.

عمادی با اشاره به اینکه به لحاظ معنایی چهار نوع شعر داریم، ادامه داد: در شعرهای معنایی با نظم ببیشتر روبه‌رو هستیم و معنا در رویه زبان حرکت می‌کند، در شعر معناگرا، معنا به درون شعر کشیده می‌شود، شعر معناگریز مثل بعضی غزل‌های مولوی که سورآلیسم است و شعرهای معناستیز که این روزها به عنوان پست مدرن مطرح شدند و مجموعه شب‌چراغ به سمت شعر معنایی یا معناگرا گرایش دارد.

وی با بیان اینکه در زبان، استعاره بسیار مهم است، عنوان کرد: بعضی اشعار شاعران ایرانی تصویر و استعاره ندارند و این را در برخی اشعار سعدی می‌بینیم و برخی اشعار حافظ دارای تصویر و استعاره است، نیما هم از نماد و استعاره بسیار بهره می‌گیرد اما در شعر نیما وقتی نماد را کشف می‌کنید تمام شعر کشف شده است، حافظ غیر از نماد از ایهام هم بهره می‌گیرد و اشعارش چند صدایی است.

این پژوهشگر با بیان اینکه در شعر ایده یا گزاره‌ای در ادبیات ایران از رودکی تاکنون سابقه داریم، اظهار کرد: در شعر گزاره‌ای با تصویر و نماد روبه‌رو نیستیم بلکه با ایجاد متناقض‌نما، شعر به فضای مدرن کشیده می‌شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه بیشترین اشعاری که مجموعه شعر شب چراغ پسندیدم شعرهایی هستند که درونمایه فلسفی دارند، افزود: شاعر بیشتر از شاملو بهره گرفته و این طبیعی است چون همه ما فرزند کتاب‌های پیشین و تکرار صداهای گذشته هستیم و ذهن مجموعه‌ای از داده‌های زبانی است.