به گزارش تابناک، محمد صادق کوشکی، استاد دانشگاه تهران و فعال سیاسی اصولگرا، در گفتگو با تابناک در خصوص وحدت نیروهای انقلاب در انتخابات و مسائل پیرامون انتخابات گفت: اجماع و وحدت یک تصمیم است یک نیاز نیست . اگر نیرو های انقلاب تصمیم بگیرند آن تصمیم می‌تواند منجر به یک وحدت شود به همین خاطر اجماع یک نیاز نیست یک تصمیم است و به رای نامزد هایی بستگی دارد که خود را نیرو های انقلاب می‌دانند و وحدت در هر حالی می‌تواند مفید باشد چه در این انتخابات و چه در انتخابات های آینده و هر فضای دیگری وحدت و هم افزایی هر حرکتی از حرکت های انسانی آن حرکت را قدرتمندتر می کند و مختص انتخابات نیست.

وی افزود: به طور کلی ما نمی‌توانیم نامزدی را مجبور به انصراف و کنار کشیدن کنیم و زمانی که نامزد ها به‌ هر دلیلی تصمیم بگیرند تا پایان انتخابات بمانند و طرفداران آنها نیز استقبال کنند کاملا طبیعی است که اجماع نکنند و نباید آنها را مجبور به اجماع کرد.

این فعال سیاسی اصولگرا بیان کرد: انتخابات یک امر طبیعی است نامزد هایی وجود دارد و هر نامزد نظر سلایقی را جلب می کند و اینکه خود نامزد ها تصميم به اجماع بگیرند یا اینکه بخواهد به نفع دیگری کنار برود موضوع متفاوتی است نسبت به اینکه آنها را مجبور به وحدت کرد.

کوشکی در خصوص سازوکار های رسیدن به یک نامزد واحد اینگونه اظهار نظر کرد: سازوکار رسیدن به وحدت الزاما نظرسنجی نیست. نظرسنجی و مکانیزم های دیگر می‌تواند یک شاخص باشد اما اجماع یک تصمیم و اراده است . اگر اراده برای همگرایی وجود داشته باشد از یک سری ابزار ها استفاده می شود و آن ابزار ها یک امر جانبی است.

وی ادامه داد: انتخابات یک امر تقلیدی نیست اینکه ما به افراد بگوییم به فلان نامزد رای بدهید یک توهین به عقل آن افراد است در واقع باید مشورت داده شود. 

این فعال سیاسی فضای این دوره از انتخابات را نسبت به انتخابات ۱۴۰۰ بسیار مناسب تر می بیند.

کوشکی در پایان با اشاره به سلامت انتخابات در ایران گفت: این نکته که در انتخابات هایی که در کشور ایران برگزار می‌شود امکان پیش بینی نامزد پیروز میدان وجود ندارد نشان دهنده این است که مردم انتخاب می کنند و این نکته که کسی نمی‌تواند تعیین کند چه کسی پیروز این انتخابات است نشانه سلامت انتخابات است و اینکه مردم حرف آخر را می زنند. این یک تجربه تاریخی است که مطمئن شویم هیچگاه در جمهوری اسلامی امکان تقلب در انتخابات نه در گذشته نه در حال و نه در آینده وجود ندارد.