به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای خراسان شمالی؛ آمد و نیامد دارد و شابدولظیمی‌اش معروف است، هر روز بار‌ها و بار‌ها تکّه و پاره‌اش می‌کنیم؛ هنگام تلفن صحبت کردن، جلو در ورودی ساختمان، زمانی‌که آشنایی را اتفاقی در خیابان می‌بینیم، موقعِ دوراهی‌های رفتاری و غیره. یک ایرانی به تعارفش معروف است، اما خوب می‌داند هرجای دنیا برود، بهتر است از تعارف کم کند و بر مبلغ بیافزاید.
شاید عمیق‌ترین بخشِ مرسوم «تعارف کردن» بینِ ایرانی‌ها از رابطه‌های سلطان-رعیتی برآمده باشد. از آن‌جایی‌که در گذشته قانونِ سفت و سختی وجود نداشت و همه‌چیز به دلخواهِ پادشاه می‌گذشت و جان و مالِ مردم در گروی اراده و تصمیمات او بود، در فرهنگ ایرانیان احساسِ ناامنی و بی‌اعتمادی، غالب و به‌نوعی هنجار شد. «ایرانی» همواره محیط بیرون را برای خود نامحرم و ناامن می‌دید و از دیگری می‌ترسید، که عقایدش را در سینه نگه می‌داشت. همین مسئله باعث شد، «ترس» در لایه‌های جامۀ ایرانی نهادینه شود و به‌صورت جزئی در فرهنگ عمومی رواج پیدا کند.