به گزارش ورزش سه، استقلال در لیگ بیست و سوم فصل را بدون وینگر تخصصی آغاز کرد و تا انتهای فصل بدون جذب بازیکن در این پست کار خود را پایان داد و با یک سیستم مشخص در کل لیگ به میدان رفت.

نکونام در دو بازی ابتدایی استقلال از کوین یامگا و جعفر سلمانی در پست وینگر چپ و راست استفاده کرد و تیم خود را ترکیب 3-3-4 به میدان فرستاد اما خیلی زود و در بازی با سپاهان در هفته سوم تغییر تاکتیک داد و تا انتهای فصل با سیستم 2-5-3 به میدان رفت.

یکی از دلایل عدم تغییر سیستم استقلال نبود بازیکنان کناری تخصصی بود که این مسئولیت را روی دوش فول‌بک‌های این تیم گذاشته بود و با تراکم بازیکن در وسط زمین و استفاده از حردانی و جلالی حملات خود را طراحی می‌کردند.

یک فصل پیش از حضور جواد نکونام، استقلال با در اختیار داشتن مهدی قایدی و محمد محبی دو بازیکن ملی‌پوش و از بهترین وینگرهای ایران در دو سمت زمین بهره‌ می‌برد و نمایش خوبی هم در اکثر مسابقات ارائه می‌کرد و با توجه به حضور این دو بازیکن فوتبال چشم نوازی در زمان ریکاردو ساپینتو ارائه می‌کرد، جدایی این دو بازیکن و عدم جذب مهره جانشین باعث شد تا سبک بازی استقلالی‌ها به شکل کامل تغییر کند.

استقلالی‌ها برای حضور در لیگ بیست و چهارم اگر بخواهند با تنوع تاکتیکی بیشتری به میدان بروند و روند هجومی باید در چند پست تقویط داشته باشند که جذب وینگرهای تخصصی می‌تواند یکی از برنامه های آنها باشد، البته آبی‌ها رضا میرزایی و کوین یامگا را برای استفاده در این پست در اختیار دارند اما با توجه به مصدومیت طولانی که داشتند نمی‌توان روی آنها حساب ویژه‌ای باز کرد.