جوان آنلاین: محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت:

"همسایه‌ها یاری کنید، تا من شوهر درای کنم". این ضرب المثل، درباره عروسی است که مهارتی ندارد و قرار است مسئولیت خود را کلا برون سپاری (!) کند و دیگران، زحمت کار‌های او را به دوش بکشند.

بله، رسم است که مادر و خواهر و خویشاوندان، به کمک تازه عروس می‌روند و برای برگزاری یک مهمانی به او کمک می‌کنند. اما این که او از عهده مسئولیت‌های خود برای همیشه بر نیاید و حتی انجام مسئولیت‌های روزمره او هم متوقف به نقش آفرینی همسایگان باشد، نوبر است.

نامزد‌های انتخابات قرار نیست متخصص همه امور باشند، اما قرار هم نیست که از هیچ حوزه‌ای مطلقا سر در نیاورند و افرادی که به اسم مشاور در هر برنامه گفت و گویی با خود یدک می‌کنند، از نظر سخن گفتن یا شهرت، نواقص اساسی در نامزد محترم را پر کنند.

هر نامزدی، بالقوه رئیس جمهور است و باید آن قدر مهارت شخصی و قدرت تحلیل و تشخیص داشته باشد که راسا بتواند دولت را با همه سنگینی مسئولیت هایش مدیریت کند نه این که به این و آن واگذار کند.

این که یک روز، دو فعال اقتصادی متناقض (یکی مدعی عدالتخواهی و چپ گرایی، و دیگری انبوه ساز متهم به ایجاد نابسامانی در بازار مسکن و قائل به کاپیتالیسم) همراه نامزد شوند تا به جای او حرف بزنند، و روز دیگر، فلان مدیر سابق دیپلماسی همراه شود تا مثلا شهرت او، نامزد را شارژ کند، نامش هر چه باشد، از نا آمادگی قطعی جناب نامزد حکایت می‌کند و نشان می‌دهد که او هنوز خیلی کار دارد تا به خانه بخت برود!

وانگهی، اگر فلان دیپلمات سابق محبوبیتی داشت و رای ساز بود، همان سه سال قبل که از فلان نامزد همسو حمایت کرد و تصویرش بر صفحات روزنامه‌ها نقش بست، او را بالا می‌برد تا در در زیر سقف ۲/۵ میلیون رای در جا نزند.